στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Θα σου κανει εντυπωση,
ομως οι δρομοι της ζωης σου
ειναι χαρτογραφημενοι στον εγκεφαλο σου
σαν πυξιδες,
ή σαν σβησμενοι φαροι.
Ο εξωτερικος κοσμος είναι αντανακλαση του εσωτερικου σου κοσμου.
Πηγαινε στη δουλεια του καθε μερα απο τον ιδιο δρομο. Σταματουσε κ επαιρνε καφε, μετα τσιγαρα. Το μεσημερι ένα πιττόγυρο, μια κοκα. Το βραδυ διαβαζε τις εφημεριδες του, εβλεπε τηλεοραση, ετρωγε κ πηγαινε για υπνο.
Αυτος ηταν ο δρομος του.
Μια μερα αποφασισε να αλλαξει δρομο. Δεν πηρε κανενα καφε, ουτε καπνισε κανενα τσιγαρο. Για μεσημεριανο φαγητο ένα μηλο, ένα φρουτο. Εγινε χορτοφαγος, σταματησε να πινει, δεν ξενυχτουσε, κ για πρωτη φορα στη ζωη του ειδε τι πραγματικα ηταν η πολιτικη. Συμφεροντα. Φτηνα ποταπά συμφεροντα.
Συνεχισε στη ζωη του αυτό τον νέο δρομο,
αυτή τη νεα διαδρομη.
Ο κοσμος που ζουμε είναι ένας πολύ παραξενος κοσμος. Γεματος από αντιφασεις. Πειρατες ειχαν καταστρεψει το φαρο. Το ακρωτηρι της Καλης Ελπιδος ηταν σκοτεινο, κ το καραβι πηγαινε κατευθειαν στα βραχια. Καποιος επρεπε να ξαναναψει το φαρο.
Πηρε τα μονα πραγματα που ειχε: το σταυρουδακι του ηλιου κατω από το ανοιχτο πουκαμισο,
κ ανεβηκε τα σκαλια του φαρου…
Ο καπετανιος του καραβιου, εκει στα ανοιχτα του ακρωτηριου της Καλης Ελπιδος, εβλεπε το φως του φαρου σαν μια ανατολη,
σαν μια ανατολη του ηλιου της ελπιδας.
Οι δρομοι του κοσμου,
σαν συναψεις μεσα στον εγκεφαλο μας, μια
πυξιδα,
με μπουσουλα ένα φαρο. Την καρδια μας.
