στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
◆ Πριν από το τέλος της ανοίξεως το ξέβρασμα της οργής του νεφελώματος αφήνει την υστερία του γκρίζου στο επιστέγασμα, δίνοντας την ανάγκη της μελαγχολίας στα αναμνηστικά μεθεόρτια. Μάιος μαινόμενος στο κάτω μέρος της σελίδας και στο γυριστό η φωτεινότητα της καλοκαιρίας στην προετοιμασία του ερχομού ενός μεγαλοπρεπούς Ιουνίου.
◆ Παρατηρήσεις των αντιδράσεων στα παρακείμενα της διαδρομής.
◆ Οι επαναλήψεις, πολιτική ιδεολογία μίας ανείπωτης εγκαταλείψεως του μηχανισμού συνθέσεως και αφαιρέσεως, πρωτοστατεί στην κοινωνία της ρητορικής της ευήθειας. Και τα επιχειρήματα, μυθιστορήματα λαοπρόβλητα, αξιολογήσεως στρόγγυλου σχήματος, επικαλούνται συνοδευόμενα μετά του θορύβου την προσοχή της αδιαφορίας.
◆ Παλαιότροπη η νοοτροπία στο πλαίσιο και η απαγγελία καταντημένη ηχοβολίδα, αντικαθρέπτισμα λειτουργίας αναμασήσεως, προκαλεί τον μορφασμό της απέχθειας, ενώ παραγύρως κινούμενα συναρμολογημένα κατασκευάσματα αποπροσανατολίζουν με την ευφράδεια καθιερωμένων λεξημάτων την περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
◆ Επιστημονική ηλιθιότητα αποπροσανατολισμού.
◆ Στα ορθογώνια κιβώτια της ενημερώσεως, οι τοποθετήσεις διά της μεθόδου μαθήσεως των ψιττακών βγαίνουν απνευστί αφήνοντας τον συριγμό της διαδεδομένης νοητικής δυσλειτουργίας να υπογράφει την καθιερωμένη άποψη επί παντός του επιστητού.
◆ Και στους τοίχους της διαδικτυακής ερημίας συνεχίζεται η λογοτεχνική προσέγγιση της δοκησισοφίας, ενώ τιτάνες της ποιήσεως αποφαίνονται για τα γραφόμενα, αποτυπώνοντας συμπυκνωμένες παραγράφους ναρκισιστικής ανεπάρκειας. Και το ουσιαστικόν της ευτραπελίας κείτεται νεκρό από τον γέλωτα μεταφράζοντας αλλόγλωσση εκφορά παροιμιώδους εκφράσεως.
◆ Στα περιφερόμενα σώματα οι διαθέσεις τρέπονται εις φυγήν και παραμένουν στα μονολεκτικά ερωτήματα τα προσχήματα αναπάντητα.
◆ Και σέρνεται ο χρόνος.
◆ Εκατέρωθεν του Τάμεση το κόκκινο και το λευκό έφτιαξαν το επίθετο του θριάμβου και η επευφημία συγκέντρωσε τον θαυμασμό στη μακρόσυρτη κραυγή εκδηλώσεως της νίκης.
◆ Και στον χαρακτηρισμό τον αρχαιότροπο, η υπερηφάνεια βγήκε ερυθρόλευκη να υπογράψει τη σοφία μιας λησμονημένης ερμηνείας.
◆ Ο ψηλόλιγνος Κύριος ψιθυρίζει «η ζωή φτιάχνει ωραίες ιστορίες» και το μάθημα πρώτο της ευγένειας αντιπαραβάλλεται στην αιτιατική της αυθάδειας της ανυπαρξίας και το χαμόγελο, πρωτείον αλλοτινών εκφράσεων, ξεπέρασε τη γραμμή των στερεοτύπων αφήνοντας στο υπόλοιπο την ελπίδα της διαφορετικότητας.
◆ Στο χαρμόσυνον του Μαΐου ο θόρυβος της πρόσκαιρης βροχής μιμήθηκε στην εμμετρία τις λεπτομέρειες του φθινοπώρου. Τα βλέμματα έκλεισαν απορημένα το αναπάντεχο της υγρασίας και στις σταγόνες κρεμάστηκαν τα λαμπυρίσματα αμέτρητων σκέψεων.
◆ Πλησίασε η φωνή και λευτέρωσε στα χαμηλά τη νοσταλγία.
◆ Στη θάλασσα ο άνεμος έγλειψε στις κορυφές των κυμάτων τα παραστρατήματα του νερού.
◆ Μια χοντρή μασουλά και ένας μικρός τραβολογά το μακρύ φουστάνι, ένας σκύλος αλυχτά μες στο κλουβί και μια παρέα διαφωνεί.
◆ Στην πλώρη ξεμάκραιναν τα άσπρα σπίτια και στον νου το ανοιχτό τετράδιο των ωραίων φράσεων της εκθέσεως των μικρών ζωγράφων της γραφίδας.
◆ Στο κατάστρωμα.
Mυογράφημα
Είχαν ξεχαστεί οι λεπτοδείκτες. Στο μεγάλο ρολόι με τα σκαλίσματα. Στην ημερομηνία και στη χρονιά. Στον κιτρινισμένο τοίχο. Τα έπιπλα καλυμμένα με το χοντρό καραβόπανο και αμπαρωμένος στα παράθυρα ο ήλιος. Μόνο λίγες ακτίνες χόρευαν μαζί με τη σκόνη στο μισοσκόταδο της μούχλας.
Στη βιβλιοθήκη χοντρά εξώφυλλα, ανάγλυφα γράμματα μεγαλείου και ένα τζάμι συρταρωτό στην προστασία. Στο επιστέγασμα μπρούντζινη κεφαλή με το χάραγμα να φανερώνει την προέλευση.
Πέτρινα ντουβάρια, καμάρες, λευκό που χάθηκε στο πέρασμα της εγκατάλειψης, πρόκες μοναχές στη σκουριά, κάδρα με σπασμένο τζάμι.
Φωνές φαντάσματα πίσω απ’ τους τοίχους. Γλέντια και γιορτές. Τρεχαλητά των παιδιών, έρωτες και πάθη, μίσος και προδοσία, δάκρυα αποτυπωμένα στην αργή παρατήρηση, όταν ο χρόνος κατακάθεται στα παλιά και δεν ξεφεύγει με τίποτα.
Μια πόρτα κλειστή στον ανήφορο της ξύλινης σκάλας. Ένα μεγάλο κλειδί να ’χε γυρίσει δυο στροφές και στον κύκλο εκεί που τα χέρια δίνουν στη δύναμη την αγωνία, το πλέξιμο της αράχνης μαζεύει τα μικρά πεθαμένα έντομα.
Απ’ τον φεγγίτη η δέσμη πέφτει σαν πινελιά και στη σκιά μια γυναίκα στο πάτωμα με τα πόδια φερμένα κατάστηθα μαζεύει στα ξέπλεκα μαλλιά όλα τα δάκτυλα.
Τριγύρω να χορεύουν τα σημάδια μαζί με το φως και ένα πετούμενο τρόμαξε, κτύπησε στα φτερά τον φόβο του κι έδωσε στην εικόνα το όνειρο.
Προοπτική
Γραμμές στο συνταίριασμα
Των χρωμάτων
Πως σου πάει το φόρεμα
κατέδειξε η φωνή
μαζεύοντας στο ερυθρόχροον
την εντροπή
Και κτύπησε ο ήχος στο κόμπιασμα
Στο ξερό χώμα
Του διαστήματος
Της επόμενης λέξεως
Ευχαριστώ
Στο απάντημα
Και το χαμόγελο
Αποστόμωσε
Την ασέλγεια της διηγήσεως
Με ευγένεια
Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ,
τεύχος 1760 στις 16 Μαΐου 2013
Γεώργιος Μ. Θεοδοσίου
