στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Για μιαν ακόμη χρονιά, παρακολουθούμε με μελαγχολική καρτερία ένα σύμπτωμα που αποδεικνύει τη βαθύτατη κρίση ταυτότητας που περνά η χώρα. Μια χώρα που δεν ξέρει πια πώς να... παρελάσει! Μια χώρα που δεν ξέρει πια πώς να παρακμάσει, μια χώρα που δεν καταφέρνει να πραγματοποιήσει μια εθνική παρέλαση δίχως να αυτο-γελοιοποιείται μέσω των θεσμικών, πολιτικών, θρησκευτικών και κοινωνικών της παραγόντων. Κάθε μια από τις εν λόγω θορυβώδεις και βδελυρές φατρίες που λυμαίνονται τον τόπο, θεωρεί κατάλληλες τις εθνικές στιγμές – ό,τι δηλαδή απέμεινε να μας ενώνει – για να διατυπώσει τις ιδεοληψίες της, τις άρρωστες εμμονές της, τις αγκυλώσεις της. Όλοι θεωρούν τις εθνικές επετείους ως κατάλληλη στιγμή να θίξουν στην ουσία ό,τι πολύτιμο έχει απομείνει στον τόπο: αυτές τις ιδιαίτερες στιγμές της Ιστορίας μας που μπορούν με τον τρόπο τους να συντηρούν την ταλαιπωρημένη μας υπερηφάνεια, τη χαμένη μας αξιοπρέπεια, την εξουθενωμένη μας εθνική ύπαρξη...
Διαβάζαμε τις προάλλες στο εξαιρετικό ιστορικό ανάγνωσμα του Κώστα Κωστή «Τα κακομαθημένα παιδιά της Ιστορίας»: «Στις περισσότερες περιπτώ- σεις, η κοινοτική διοίκηση χαρακτηρίζεται από οξύτατες έριδες και αντιπαραθέσεις». Ο συγγραφέας αναφέρεται στην προεπαναστατική περίοδο, στον 18ο αιώνα, που οι ελληνικές προυχοντικές αρχές ήταν αδύνατον να ομονοήσουν (πριν ακόμα από τη συγκρότηση του ελληνικού κράτους δηλαδή!) και, όπως χαρακτηριστικά συνεχίζει ο ιστορικός αμέσως μετά: «Αυτός ήταν ο λόγος που ο γιατρός και λόγιος Μ. Περδικάρης υποστηρίζει στις αρχές του 19ου αιώνα ότι δεν πρέπει οι Έλληνες να απελευθερωθούν από την Οθωμανική δεσποτεία μιας και ήταν ανώριμοι να διαχειριστούν τα κοινά τους»...
Πόσο δραματικά εύστοχος αποδεικνύεται ο λόγος αυτός του υπόδουλου Έλληνα των αρχών του 19ου αιώνα, διακόσια και πλέον χρόνια μετά – στην Ελλάδα του 2013! Όσο οδυνηρή και αν ακούγεται αυτή η διαπίστωση, δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να συνειδητοποιήσουμε τη δεινή πραγματικότητα στην όποια ζούμε και η οποία αποδεικνύει την απίστευτη αυτοκαταστροφική «εθνική» εμμονή μας.
Τελικά, με αφορμή την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, σκέφτομαι ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα με πλούσιο παρελθόν, φτωχό παρόν και χρεοκοπημένο μέλλον...
Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ,
τεύχος 1784 στις 31 Οκτωβρίου 2013
Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης
