Ο Αυτοκράτορας και οι Σύμβουλοί του

Η αέναη σύγκρουση μεταξύ του αρσενικού και του θηλυκού.

Η πρόθεση να την αποφύγουμε ή να την μετριάσουμε αποτελεί ένδειξη φυγοπονίας ή πολιτιστικής ωριμότητας; Ομαδικότητας ή ατομισμού;

Ήταν μια φορά κι έναν καιρό, ένας Βασιλιάς. Διοικούσε το βασίλειό του με ένα τρόπο ...
ούτε κρύο ούτε ζεστό. Πραγματικά, δεν έκανε σε κανένα εντύπωση αλλά όχι ότι υπήρξε
κάποιος που να ασχοληθεί ποτέ στα σοβαρά με το να εξετάσει τον τρόπο που διοικούσε αυτός ο Βασιλιάς.

Κάποτε, έφτασε το πλήρωμα του χρόνου και ο Βασιλιάκος μας ετοιμάστηκε να φύγει για ταξίδι
στην άκρη του κόσμου! Για να μην αφήσει τον τόπο του ακυβέρνητο, φώναξε τους δυο
πιστούς συμβούλους του και τους διέταξε να αναλάβουν τα καθήκοντα του παλατιού όσο θα λείπει.

Ήξερε ότι και οι δυο έμπιστοι συνεργάτες του ήταν καλοπροαίρετοι αλλά ο καθένας είχε από μια
δύναμη και από μια αδυναμία. Του ενός η δύναμη ήταν η αποφασιστικότητα αλλά η αδυναμία του
η ευκολοπιστία. Του άλλου η δύναμη ήταν η διπλωματία αλλά η αδυναμία του η περιέργεια.

Ο Βασιλιάς ήξερε τί έκανε γι αυτό και αποφάσισε να τους φέρει κοντά και να ενώσουν τις δυνάμεις
τους προκειμένου να κυβερνήσουν με τρόπο αποφασιστικό χρησιμοποιώντας όλη τους τη
διπλωματία.

Για να το πετύχει αυτό, βασίστηκε στην ευκολοπιστία του αποφασιστικού και τον έπεισε να
εξετάζει τη γνώμη του διπλωμάτη πριν αποφασίσει. Παράλληλα, τόνωσε την περιέργεια του
διπλωμάτη ώστε να ακολουθεί τον αποφασιστικό στους καινούριους δρόμους που θα χαράζει, μόνο
εάν η περιέργεια του ικανοποιούνταν αποτελεσματικά με αυτό το τρόπο.

Δοκιμαστικά, πριν φύγει, αφιέρωσε λίγο χρόνο στην πρόβα! Πράγματι, όλα πήγαιναν καλά! Ο
αποφασιστικός ρωτούσε πάντα το διπλωμάτη -επειδή πίστευε σε αυτόν- και ο διπλωμάτης, όταν
δεν μπορούσε να αντισταθεί στην περιέργεια του, ακολουθούσε τον αποφασιστικό.

Δεν μπορείς να φανταστείς τι δύναμη απέκτησαν!!! Το ένα βήμα μετά το άλλο ήταν γεμάτα
επιτυχίες!!! Ζούσαν μια ανεπανάληπτη τροπή στη ζωή τους. Μπορούσαν να πετύχουν ο,τι
θέλουν ... σχεδόν αμέσως!

Είχαν ενώσει τις δυνάμεις τους σε μια συμμαχία ανίκητη. Τέτοια πρόοδο είχε η χώρα να δει από
τότε που οι μύθοι έλεγαν ότι πρωτοδημιουργήθηκε! Και όλα αυτά σε χρόνο απίστευτα μικρό...

Ο Βασιλιάς τρόμαξε! Φαντάστηκε ότι μόλις φύγει, θα ακολουθήσουν τόσες πολλές επιτυχίες και
τόσα πολλά επιτεύγματα που κατά την επιστροφή του όλοι θα τον έχουν ξεχάσει... Θα είναι ένας
ασήμαντος! Δεν θα μπορεί να παραμείνει πια Βασιλιάς...

Μια και δυό, αποφάσισε να ματαιώσει το πολύ σημαντικό ταξίδι του και να ανακόψει την αρνητική
γι αυτόν πορεία των πραγμάτων, χωρίς να χάνει άλλο χρόνο ...

Έπιασε το διπλωμάτη, λοιπόν και τον ρώτησε:

“Πως βλέπεις την απόδοσή σας στη διοίκηση του τόπου μέχρι σήμερα;”

Εκείνος ενθουσιασμένος του απάντησε:

“Δεν έχω λόγια να περιγράψω τη χαρά που νιώθω γιατί συνεργάζομαι δημιουργικά με κάποιον
πολύ σημαντικό άνθρωπο που με συμπληρώνει, με αποτέλεσμα το κάθε καλό για τη χώρα μας: Την
πρόοδο, την ευημερία, τη χαρά και την ανάπτυξη. Είμαι ευτυχισμένος!”

Έπιασε τον αποφασιστικό και τον ρώτησε το ίδιο. Η απάντηση ήταν παρόμοια:

“Είμαι ευτυχισμένος γιατί επιτέλους έχω τη δύναμη και την επιβεβαίωση -μέσα από τη συνεργασία
μας με το διπλωμάτη- να κάνω τα πάντα για το καλό της χώρας μας, μιας που το μπορώ! Αυτή είναι
η μια και μοναδική μέγιστη χαρά όλης της ζωής μου.”

Ωραία, σκέφτηκε ο βασιλιάς αυτοκράτορας ... τώρα που το καζάνι έβραζε, θα μπορούσε
ανενόχλητος να εξασφαλίσει το θρόνο του από αυτούς τους αγαθούς γίγαντες που τον απειλούν...

Χρησιμοποίησε την διπλωματία του διπλωμάτη και τον έβαλε να ψάξει τους ''βαθύτερους λόγους''
που κάνουν τον αποφασιστικό να τον ρωτάει συνέχεια ...

“Αλίμονο,...” του είπε ... “... πως γίνεται και ένας ''αποφασιστικός'' να είναι τόσο ανίκανος να κάνει
το οτιδήποτε μόνος του; Τον αφήνεις να σε ρωτάει συνέχεια και να σου κλέβει τη δόξα ... η οποία -
φυσικά- έρχεται μέσα από τις δικές σου αποφάσεις;”

Στη συνέχεια, χρησιμοποίησε την αποφασιστικότητα του αποφασιστικού και τον παρότρυνε να την
υπερασπιστεί ''όπως της αρμόζει'':

“Πως γίνεται, του είπε, ένας ''αποφασιστικός'', να πιστεύεις ένα διπλωμάτη και να του επιτρέπεις να
έχει τον τελευταίο λόγο σε ό,τι αποφασίζεις ... έτσι απλά; Τί είδους ηγέτης πρόκειται να γίνεις;”

Όπως καταλαβαίνεις, σε απίστευτα λίγο χρόνο, όχι μόνο ανακόπηκε η πρωτόγνωρα επιτυχημένη
πορεία της χώρας αλλά άρχισαν ο αποφασιστικός με το διπλωμάτη να μαλώνουν μεταξύ τους και ο
ένας να εκδικείται τον άλλον με τρόπο γοερό που γλυκοκοίταζε το θάνατο, σε κάθε βήμα της
καθημερινότητάς τους. Με τη μία και την άλλη αφορμή άρχισε το μίσος του ενός για τον άλλον να
βγαίνει τόσο “πηγαία” και τόσο “αβίαστα” ...

Με τα λίγα και τα πολλά, δεν άργησε να έρθει η ώρα όπου οι δύο σύμβουλοι έφυγαν από το παλάτι
και ξέπεσαν στις χειρότερες συνοικίες της χώρας, οι οποίες χειροτέρεψαν ακόμα περισσότερο γιατί
τα χρόνια που ακολούθησαν δεν ήταν καθόλου καλά για κανένα σε όλο το βασίλειο.

Μεγάλο κακό τους είχε βρει. Πονηριά και προδοσία.

Λίγο πριν πεθάνουν, αιώνιοι και ορκισμένοι εχθροί, ρωτήθηκαν από τα εγγόνια τους -που
αισθανόντουσαν την αδικία να τους κατατρώει και να τους καταστρέφει μέρα με τη μέρα- ποιός
ήταν, τελικά, ο λόγος για τον οποίο μάλωσαν.

Ο διπλωμάτης απάντησε:
“Επειδή αυτός ο "αποφασιστικός" ένα μόνο πράγμα είχε στο μυαλό του όλη μέρα και όλη νύχτα ...
να προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί μου και να με ρωτάει ''τί να κάνει''... Είναι δυνατόν για τόσο
σοβαρά θέματα να μην μπορεί να πάρει μια πρωτοβουλία μόνος του;”
Και πέθανε δυστυχισμένος.

Ο αποφασιστικός είπε:
“Επειδή αυτός ο "διπλωμάτης" είχε ένα μυαλό που γύριζε με 1000 στροφές δεν μπορούσα να
καταλάβω αν μου λέει την αλήθεια. Έπρεπε να τον διώξω πριν καταφέρει να με προδώσει αλλά θα
μπορούσα ποτέ να θυσιάσω την πρόοδο της χώρας μας για τις προσωπικές μου αμφιβολίες; Όχι.”
Και πέθανε δυστυχισμένος.

Με αυτά λοιπόν τα ''κατορθώματα'' ο Βασιλιάς έγινε αυτοκράτορας. Οι ήρωές μας δεν έζησαν καλά
και ο αυτοκράτορας καθόλου καλύτερα, αλλά δεν το ήξερε ... ή ... απλά ... δεν τον ένοιαζε γι αυτό
και δεν ήθελε να το μάθει..!

Τα χρόνια πέρασαν και οι άνθρωποι σε όλη την επικράτεια δυσκολεύονταν να κρατηθούν σε μία
ισορροπία. Καθημερινά προσπαθούσαν να επιβιώσουν σε μια χώρα που βούλιαζε μέσα στην αδικία
και την αμετροέπεια. Τα εγγόνια των συμβούλων υπέφεραν και αυτά, όπως όλος ο λαός αλλά ... και
λίγο περισσότερο. Το ίδιο και οι απόγονοι του αυτοκράτορα, οι οποίοι όταν συμπέραναν ότι δεν
γίνεται τίποτα με αυτή τη χώρα, αποφάσισαν να φύγουν και να βασιλέψουν ... κάπου αλλού.

Ευτυχώς που οι κάτοικοι του τόπου ήταν δυνατοί και δεν απογοητεύτηκαν. Ενέπνευσαν στα παιδιά
τους την αγάπη για τη ζωή, δείχνοντάς τους τη δύναμη που κρύβουν μέσα τους για κάθε τι όμορφο
και δημιουργικό. Με σύμμαχο το χρόνο, την υπομονή αλλά και με μεγάλο κόπο, η ισορροπία
επανήλθε βήμα προς βήμα στην καρδιά τους, μέσα από δυσκολίες που μόνο ενωμένοι κατάφεραν
να ξεπεράσουν.

Με αυτό το τρόπο, ακούγοντας τη φωνή τους μέσα από την καρδιά, κατάφεραν να συμμαζέψουν τα
ασυμμάζευτα και να χαράξουν ένα καινούριο δρόμο στην ιστορία της ζωής τους.

Στο βάθος του χρόνου, έζησαν αυτοί καλά.

Θα θέλατε να ζήσουμε κι εμείς καλύτερα;