Εκτύπωση
RSS
LOGO VIMA *** Διήγημα Απόπλους...
 

Απόπλους... Hot

Απόπλους...

" Αποβίβαση πλοηγού, πρόσω ολοταχώς. Πέρας χειρισμών μηχανής και έναρξης ταξιδίου..."
Σαν θυμάμαι αυτές τις χιλιογραμμένες λέξεις στο ημερολόγιο γέφυρας, ξαναγυρίζω και ζω πάλι την πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής μου... Πραγματικά μονάχα αυτή την ώρα αισθανόμουνα ελεύθερος και αληθινός, όταν ξέκοβα από την ζωή της στεριάς και ξανοιγόμουνα αδέσποτο θαλασσοπούλι στην απεραντοσύνη του ωκεανού...

Μόνο τότε ένιωθα την ψυχή μου λεύτερη, ανάλαφρη και γαλήνια και το μυαλό μου καθαρό και ξάστερο, έτοιμο να κριτικάρει όλες τις ατιμίες, βρομιές, κομπίνες και λοβιτούρες της στεριανής ζωής. Όπως ο θεατής μιας κακής και άθλιας θεατρικής παράστασης φεύγει αηδιασμένος και προσπαθεί γρήγορα να απομακρυνθεί, μετανιωμένος για τον χρόνο που έχασε, έτσι κι' εγώ αισθανόμουνα αληθινή ανακούφιση και ψυχική εφορία, μόλις έβαζα πλώρη για το ανοιχτό πέλαγος...
Αλλά το συναίσθημα αυτό κυριαρχούσε, όπως επανειλημμένα διαπίστωνα, και στους περισσότερους από το πλήρωμα. Άπειρες φορές έχω ακούσει το : " επιτέλους, καπετάνιε, φύγαμε".... Έβλεπες αμέσως στα πρόσωπα τους και στην συμπεριφορά τους την μεταβολή, την αλλαγή, την ελευθερία που αμέσως βίωναν...
Οι ψυχές όλων τους γυμνώνονταν και γίνονταν ανθρώπινες και τόσο διάφανες, που μπορούσες να διαβάσεις μέσα τους τον πόνο, την δυστυχία, την υπαρξιακή αγωνία αλλά και την ελπίδα και την πάλη για επιβίωση. Όλες οι μάσκες της κοινωνικής συμπεριφοράς και τα τομάρια του πιθηκίστικου καθωσπρεπισμού πέφτανε στην θάλασσα και έμενε ο άνθρωπος, ο σκέτος, ο αληθινός, ο αγνός, όπως τον γέννησε η μάνα του και η φύση.
Ακόμη και το τόσο παρεξηγημένο κυνηγητό της γυναίκας στα λιμάνια, δεν είναι μόνο ένα παρορμητικό ξέσπασμα καταπιεσμένου σεξουαλικού ενστίκτου, αλλά ένας τρόπος άμεσης επαφής με την γη, με το χώμα, που τόσο λείπει από την ζωή του ναυτικού. Η γυναίκα του λιμανιού είναι για τον ναυτικό ο ομφάλιος λώρος της μάνας και η αγκαλιά της γυναίκας. Είναι η υποσυνείδητη Διονυσιακή παρόρμηση της υπαρξιακής αγωνίας μιας ζωής "παρά φύση". Μιας ζωής που την παρατηρείς μέσα από το φινιστρίνι σαν τις φιγούρες του Καραγκιόζη πάνω στο πανί κι' ενώ το πνεύμα σου την απορρίπτει, η χωματένια σου υπόσταση υποσυνείδητα την αναζητά. Ψάχνει για το χώμα, την πεμπτουσία της Διονυσιακής υπόστασης σου...

Νίκος Στυλιανού




Κριτικές Χρηστών

Average user rating from: 1 user(s)

 

Αξιολόγηση:
 
5.0
 
 

Απόπλους...

Πολύ όμορφο αυτό Νίκο... ειδικά η τελευταία παράγραφος σπουδαία! - Sailor

*********************************************************************************************************
Να σαι καλά Φίλε μου Αντώνη, αναπολώ πότε - πότε... σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου... - Nikos
Reviewed by SAILOR
May 13, 2015
View all my reviews
Report this review
 
 
 
Powered by jReviews