έτσι έκλεισα τα μάτια, ερμητικά
όπως τον ήχο της θάλασσας
μες στην καρδιά
έτσι έκλεισα τα μάτια, φοβισμένα
ακροβατώντας σε τριμμένο σκοινί
σκοινοβάτης αρχάριος του ονείρου
και δεν άνοιξα τα μάτια ξανά
μη και τελειώσει τ' όνειρο
μη και δε δω το τέλος
περπατώντας δειλά
με τα υγρά αδέξια δάχτυλα
ν' αποτυπώνουν στο κορμί μου
τις λέξεις που δεν είπα
τραγουδώντας θαρρετά
με τα χείλη σταθερά
να χρωματίζουν την θάλασσά μου
στο χρώμα που έχουν τα θυμωμένα σύννεφα
ζωγραφίζοντας ζωές, μνήμες, στιγμές
τις δικές μας...
όσες πέρασαν κι όσες θα' ρθουν
έτσι
έτσι κράτησα τη ζωή,
αγκαλιά
Silena 20/10/2010