έτσι πετάω στον αέρα
σα νότα μιας μουσικής αλλόκοτης
σα την ψυχή μου
έτσι ανεμίζω τη φωτιά που έχω στο βλέμμα
σα πανί
μα τρέμω μήπως κάψω τ' όνειρο των περαστικών
χωρίς την προσμονή της άλλης μέρας
της καινούργιας αρχής
της ψεύτικης ελπίδας που μου τάξαν
και στο καλάθι την βρήκα να κλαίει μόνη
κατάμονη
έτσι ψυχοραγούν και οι λέξεις μου
όταν κανείς δεν τις διαβάζει
έτσι ανθίζουν
όταν τις απαγγέλει φωναχτά
η αγάπη μου
που τις ανάστησε από τα βάθη της εύθραυστης καρδιάς μου
Silena 10/10/2010
Painting by Edith Dora Rey