στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Γειτονικά τα σπίτια γειτονικές αυλές
χωριά που αγκαλιάζαν συνόρων δυο πλευρές
Στους κάμπους μαζί βόσκαν του καθενός τ,αρνιά
«Γιαννή καλή σου μέρα , «καλώς τον Χασανιά.
Η Τούρκισσα υφάντρα ,κεντήστρα η Ρωμιά.
Κλωστές περιπλεγμένες , στην ανοικτή καρδιά.
Ψωμι μαζί κι αλάτι ,πίναν και το νερό
Κάτω απ'τον ίδιο ήλιο ,τον ίδιο ουρανό.
Βασίλευε η ειρήνη αφέντρα και κυρά.
Συνεργασι'αγάπη ,φιλία και χαρά.
Παραδεισένια χρόνια ,ψηφιδωτό νησί
Πάσχα και μπαϋράμι ήταν κοινή γιορτή.
Κι έλαμπ'η ομορφιά σου ανεπιτήδευτη,
άσπρη και φιλντισένια μαρμαροσμίλευτη.
Κόρη της Μεσογείου πρασινοσμάραγδη
ποιά αδηφφάγα μοίρα,απονη κι άκαρδη;
Τ,αχόρταγό της μάτι σε παραφθόνησε,
και την αγνή ομορφιά σου ,αγρια πόθησε.
Με τα γαμψά της νύχια σε καταπλήγωσε
την άδολή σου αγάπη με μίσος πλήρωσε.
Τα πράσινά σου δάση τα παραμόρφωσε
μαχαίρι στην πλευρά σου δίκοπο κάρφωσε.
Εκοψε την καρδιά σου στα δυό θηριοδώς
κι απ'τον Βορρά ως τον Νότο κλειστή τωρά οδός.
Η αδηφάγα μοίρα σε διαμέλισε
και την κληρονομιά σου ,την εξανέμισε.
Τα μέχρι χθές αδέλφια ,χωρίς ταυτότητά
με βιά τους επιβάλλει ,την μη οντότητά
Πικρά αναρωτιέται η μαύρη προσφυγιά
πιο απ,τα δυό κομμάτια ,να βγάλει απ'την καρδιά.
Κείνο π,άφησε πίσω; Τούτο που τώρα ζεί;
Ποιό δάκτυλο να κόψει και να μην την πονεί.
Είν' και τα δύο ένα ,όπως κι οι δυό λαοί
που όπως ζούσαν πρώτα ,θεν' πάλι ναν ' μαζί.
Κάτω απ' τον ίδιο ήλιο τον ίδιο ουρανό
Νησί παραδεισένιο μαρμαροσμίλευτό.
