Sub Menu

Eίσοδος Μελών

Who's Online

Έχουμε 330 επισκέπτες συνδεδεμένους

Καλώς ήρθατε

στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο.

Εκτύπωση PDF
RSS
LOGO PAGE ** Ποίηση ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ
 

ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ Hot

ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ

Το στίγμα του Οδυσσέα στο κύτταρο σου,
δεν ξύπνησε ποτέ το γονίδιο της περιπλάνησης,
μα κέντησες το χρωμόσωμα του Ανάκλιντρου,
στα λιμνάζοντα νερά του Ουδέν.
Χρωματισμένο στο λούστρο του σαλονάτου Τίποτα
και της μπλαβέ καρέκλας του καθησιογόνου Τέμπελου,
στην ομιχλομώβ στοά του θερμοκηπίου Ανορεξίας αισθήσεων.

Μόχλευσες τη στάχτη του σβησμένου μαγκαλιού,
φανερώνοντας τον πυρήνα,
στο μαυροκόκκινο καυτό ξύπνημα της Διάτασης.
Πλημμυρισμένο στο άρωμα του λεμονανθού,
απλωμένο με βανίλια και φέγγος,
σ’ όλες τις διαστάσεις της Ανάτασης.

Και τότε κοίταξα πίσω μου.

Θαλερή εφηβεία κουρελιασμένη.
Νιότη πρώτη, στα σκαλοπάτια αναμονής.
Τελευταία τρικυμία, στα εισιτήρια του Εδώ.
Καναβάτσο ανούσιου έρωτα, αναπόδειχτου.
Σταθμούς του Θέλω.
Υπόστεγα παρεξήγησης και άγνοιας.
Και πεύκα κίτρινα, χωρίς βελόνες, ξερά.
Θολά ομοιώματα της απορίας.

Βράδια με αντεγκλήσεις στις καφετέριες
που ξαφνικά αντικατέστησαν τα αμφιθέατρα
θέριεψαν, μεγαλούργησαν,
αποδίδοντας το Τίποτα σε Κάτι.
Κι’ αυτό πολύ σε κάποιους,
πολλούς και πονηρούς,
που άπλωσαν τη σκάφη άδεια
και γέμισε ανέξοδα με το ζυμάρι άπλαθο..
που αναζητούσε το χέρι του Γνώστη.
Κι’ όλο φώναζε φουσκώνοντας.
Κι’ όλο έμενε αλειτούργητο πρόσφορο της Άγνοιας,
με σκόνη κανέλλας και σταγόνες λεμονιού,
σε συσκευασία Λάθους
και κορδέλες Απειρίας.

Συσκευασία δώρου σε Όλους,
σε κάθε επαναλαμβανόμενο δεκαπεντάλεπτο
εγκεφαλικού λουσοπλυσίματος
με το αφρόλουτρο των τηλεδιαφημίσεων,
Delaskaste delakolympate FOR US…..


Νίκος Στυλιανού

Editor review

Αξιολόγηση:
 
4.0
Reviewed by Κολυδά Αναστασία
July 14, 2009
View all my reviews
Report this review
 
 

Κριτικές Χρηστών

Average user rating from: 2 user(s)

 

Αξιολόγηση:
 
5.0
 
 

Πρέπει να ήσουν πολύ... θυμωμένος Νίκο όταν έγραφες τούτο το ποίημα, το φωνάζουν οι λέξεις, οι ανάσες των συλλαβών που είναι πύρινες, γλώσσες ενός μυθικού δράκου που θέλει να τα αφανίσει όλα! να μην μείνει τίποτα νοσηρό και βρώμικο στους ανάξιους απόγονους του βασιλιά της Ιθάκης... από τα γονιμότερα πονήματά σου, πλαστουργώντας λέξεις, μορφώματα λόγου, έγγλυφα ψυχής, αποτυπώσεις Αλήθειας...
Reviewed by SAILOR
June 30, 2009
View all my reviews
Report this review
 
 


Καυτηριάζει με τον καλύτερο τρόπο την εικόνα της σημερινής κοινωνίας όπως αυτή
μας επιβάλλεται σαν μια καταναλωτική "ευτυχία " . Ένα κερδοσκοπικό μοντέλο ζωής
σκληρό και άγονο. Ένα στερεότυπο ζωής που πρέπει ν'αντιμετωπίσουμε ενωμένοι.
Reviewed by kate
June 30, 2009
View all my reviews
Report this review
 
 
 
Powered by jReviews

Κριτικές : Advanced Search

Κατηγορία:     Keywords: