Άστρο σκοτεινό
Ονειροπόλος ήλιος που διαλύθηκε
Φλεγόμενος σιωπηλός
Καινοφανής αστέρας
Ξεριζωμένος από τον αστερισμό του Οφιούχου
Παλλόμενος δημιουργείς μια δίνη
Οδό στη Νέκυια
Μ’ απανωτές εκρήξεις υστερίας καταρρέεις
Διψάς για φως
Μες στο σκοτάδι που εξαπλώνεις
Βάλθηκες να επιζήσεις
Kαταβροχθίζοντας ψυχές
Κι εκμυστηρεύσεις
Που σφαδάζουνε ναυαγισμένες
Μέσα στο σύμπαν μελανή οπή
Απομεινάρια σάρκινα νεκρά
Ουράνιων σωμάτων που λικνίζονται
Στις μνήμες των ανθρώπων
Αυτών που γεύτηκαν τις μεταμορφώσεις σου
Αστέρι της καταστροφής.
Με μια κηλίδα ταξιδεύω μαύρη
Στην καρδιά ηλιακή
Σημάδι καταραμένο
Θαρρείς από τη γενιά του Κάιν.