3 φυλλα πανω στη επιφανεια της θαλασσας, που φουσκωνει από την παλιρροια, λογω της ελξης της βαρυτη

Τιτλος πονηματος: 3 φυλλα πανω στη επιφανεια της θαλασσας, που φουσκωνει από την παλιρροια, λογω της ελξης της βαρυτητας του φεγγαριου.

3 φυλλαρακια που ταξιδευουν πανω στην επιφανεια της θαλασσας. Γραφουν, το κάθε ένα, ένα ονομα. Το ένα γραφει: Καρλ Σαγκαν, το άλλο: Στηβεν Χοκινγκ κ το τριτο φυλλαρακι γραφει: Ριτσαρτ Φιλλιπς Φαινμαν. Αστρονομια, Θεωρητικη φυσικη Κοσμολογια, Κβαντικη μηχανικη. Πως βρεθηκαν εκει; Είναι φθινοπωρο κ εχουν πεσει τα φυλλα από καποιο δεντρο κ ο αερας τα εχει παρασυρει στη θαλασσα, που η θαλασσα εκεινη την ωρα τυγχαινε να φουσκωνει κ να καταλαμβανει ένα μερος της ξηρας. Κ τωρα αυτά τα φυλλαρακια χορευουν πανω στα κυμματα της φουσκωμενης θαλασσας.

Aφησε με να σου πω μιαν ιστορια.

70 πχ κ η ρωμαικη γαλερα εχει φορτωσει από τα ελληνικα παραλια της Μικρας Ασιας εμπορευματα κ ταξιδευει για την Σικελια. Τα αμπαρια του πλοιου είναι φορτωμενα με ελληνικους αμφορεις γεματους κρασι από Κω κ Ροδο . Ο καπετανιος του πλοιου εχει στα χερια του ένα κυπελο γεματο ελληνικο κρασι. Είναι βραδυ κ ο ουρανος γεματος αστρα. Αφηνει το κυπελο με το κρασι πανω στο τραπεζι κ παιρνει στα χερια του ένα ξυλενο κουτι που εχει ένα μηχανισμο, τον περιεργαζεται με θαυμασμο κ βγαινει εξω από την καμπινα του πλοιου. Το φεγγαρι ,ολογιομο, αντανακλα την λαμψη του πανω στον μπρουτζινο μηχανισμο που εχει στα χερια του ο καπετανιος. Ο καπετανιος κοιταζοντας τα αστρα χαμογελά κ τα ματια του εχουν την λαμψη του ανθρωπου που γνωριζει τα μελουμενα. Όπως τα ματια του πατερα που γνωριζει κατι που τον ρωτα ο γιος του κ του απαντα με σιγουρια. Ξαφνικα πιανει δυνατο μπουρινι κ το βαρυφορτωμενο αρχαιο καραβι βουλιαζει εξω από ένα ελληνικο νησι. Εμεινε εκει να κοιμαται για 2000 χρονια, μεχρι που κατι δυτες σφουγγαραδες ανακαλυψαν το ναυαγιο. Αναμεσα στα ευρηματα κ ενας μηχανισμος. Αυτος που κρατουσε ο καπετανιος κ κοιταζε τα αστρα όταν εγινε το ναυαγιο. Τον μηχανισμο των Αντικυθήρων. Τον αστρολαβο των Αντικυθηρων. Ένα μηχανισμο που υπολογιζει σεληνιακες κ ηλιακες εκλειψεις , τις θεσεις των πλανητων κ πολλα αλλα πραγματα. Ένα μηχανισμο 50-60 γραναζιων που εμπλεκονται μεταξυ τους κ μας δειχνουν την κινηση των πλανητων με μεγαλη ακριβεια. Ο πρωτος κομπιουτερ.

Ηταν ερωτευμενη η σεληνη με τον ηλιο ,

κ θελαν να συναντουνται οσο γινοταν περισσοτερο. Ετσι ζητησαν την αδεια των θεων μηπως μπορουσαν να αλλαζαν λιγο οι τροχιες τους ώστε οι συναντησεις τους να ηταν πιο συχνες. Οι θεοι αφου ακουσαν το αιτημα τους κ εξετασαν ολες τις παραμετρους κατεληξαν στο συμπερασμα ότι δεν μπορουσαν να κανουν τιποτε περι αυτου. Τοτε ο Ηφαιστος σκεφθηκε τον Αρχιμηδη, τον πολύμηχανο Αρχιμηδη που εκεινο τον καιρο μελετουσε για τις τροχαλιες κ τα γραναζια. Σκεφθηκε ότι ο Αρχιμηδης θα μπορουσε να κατασκευασει κανενα μηχανισμο που να αντιγραφει την κινηση των πλανητων. Με αυτό τον μηχανισμο, που θα επαιρνε έναν ο ηλιος κ έναν η σεληνη, θα ξεραν ποτε οι δυο τους, ο ηλιος κ η σεληνη θα συναντιοντουσαν. Τον εφτιαξε πιθανον ο Αρχιμηδης η ο Ιππαρχος η καποιος άλλος κ δουλεψε θαυμασια.Ηταν ο αστρολαβος των Αντικυθηρων.

Η Γνωση είναι εκει εξω κ περιμενει να ανακαλυφθει,

κ μπορει να περιμενει για αιωνες επι αιωνων για να συμβει η

Συναντηση του Κολομβου με την Αμερικη.

Ναι, σωστα καταλαβες. Η συναντηση του Κολομβου με την Αμερικη. Γιατι η Αμερικη υπηρχε

από παντα κ την ειχαν ανακαλυψει οι Σοφοι Ιθαγενεις κ την ζουσα οσο πιο σοφα ηξεραν, ωσπου ηλθε η κομπανία του Κολομβου κ την βιασε.Την βιαζει ακομα.

Λοιπον, τι κανουμε; Να συνεχισουμε να ανακαλυπτουμε την κρυμενη γνωση, η να παραιτηθουμε κ να παμε για τσιπουρα κ δεν βαριεσε;

Θα συνεχισουμε. Είναι το δικο μας μονοπατι κ δεν υπαρχει άλλος δρομος.

Ετσι μιλησε ο δασκαλος στα παιδια. Κτυπησε το κουδουνι κ βγηκαν όλα εξω φωναζοντας χαρουμενα, να παιξουν. Εμεινε μονος του. Εκει μπροστα του, πανω στην εδρα, ενας μηχανισμος. Ένα αντιγραφο του μηχανισμου των Αντικυθηρων με τα μπρουτζινα γραναζια του να λαμπουν στον ηλιο. Αυτό το εργαλειο προεβλεπε κ τις εκλειψεις Ηλιου κ Σεληνης. Δηλαδη το παιχνιδι σκιων μεταξυ του ηλιου, της γης κ της σεληνης. Καποιοι συνανθρωποι μας τους πονεσε ο λαιμος κοιταζοντας τα αστρα , μαζευοντας συνεχως πληροφοριες κ καταγραφοντας τες στο χαρτι. Ο δασκαλος ειχε αφαιρεθει από τις σκεψεις κ δεν προσεξε ότι στην ταξη ειχε παραμεινει ο μικρος Πάνος. Δεν ειχε βγει εξω μαζι με τα αλλα παιδακια. Εμεινε εκει κ όταν ο δασκαλος σηκωσε το κεφαλι του από τις σκεψεις του τον ειδε εκει φατσα μπροστα του να κοιταζει κ αυτος τον αστρολαβο. Ο Πανος διστασε για λιγο κ μετα ειπε:

-Κυριε, ποτε θα είναι η επομενη εκλειψη σεληνης;

Ο δασκαλος κοιταξε τον αστρολαβο των Αντικυθήρων με καποια αγωνια. Καλη η θεωρια, αλλα θα μπορουσε αυτό το μηχανημα των 2000 χρονων να τον βγαλει ασπροπροσωπο;

-Για να δουμε, μουρμουρησε ο δασκαλος.

Εκανε καποιες ρυθμισεις κ μετα αρχισε να γυριζει μια μανιβέλα που υπηρχε στο πλαι του.Εδωσε την μανιβελα στον Πανο κ αυτος αρχισε να την γυριζει αργα αργα που εκανε όλα αυτά τα αλληλοσυνεργαζόμενα γραναζια να γυριζουν αλλα δεξια κ αλλα αριστερα, ωσπου μια βελονα εφτασε σε ένα σημαδι. Διαβασαν κ οι δυο μιαν ημερομηνια:

25 Απριλιου 2013. Εκλειψη σεληνης.

Εμειναν κ οι δυο αμιλητοι κοιταζοντας αυτή την ημερομηνια. Μετα ο μικρος πηρε το στυλο κ εγραψε μεσα στη χουφτα του την ημερομηνια. Δυσκολευτηκε να το γραψει γιατι η χουφτα του, όπως σε όλα τα παιδακια, ηταν ιδρωμενη. Το καταφερε όμως. 25 Απριλιου 2013, εκλειψη φεγγαριου. Εκλεισε την χουφτα του, εβαλε την χουφτα του μεσα στο παντελονι κ ετρεξε εξω να παιξει.

Γενιουμαστε, από την μανα μας το συννεφακι, σαν σταγονες, την Αυγη,

κ μεχρι το δειλινο εχουμε μπει στο ποταμι,

για να γυρισουμε στο σπιτι μας,

στη Θαλασσα,

το ταξιδι κρατα ακριβως μια μερα, 24 ωρες για την ακριβεια.

Λιγος η πολύς χρονος είναι αναλογα πως το βλεπεις. Στο διαστημα αυτό πρεπει να αγαπησεις, να αγαπηθεις, να ανακαλυψεις, να εκστασιαστεις, να θαυμασεις, να ζησεις κατά πως εσυ θελεις κ γουσταρεις. Νομιζω όμως ότι δεν εχει κ τοσο σημασια,ποσο μεγαλος εξερευνητης θα γινεις. Δεν βρισκω λογια για να εκφρασω αυτό που θελω να σου πω, ετσι θα σου δωσω μια λεξη, που κατά καποιο τροπο το εκφραζει.Αυτη η λεξη βρισκεται παντού κ δεν θα χαθει ποτε. Ακομα κ αν εκληψει το ανθρωπινο ειδος αυτή θα συνεχισει να υπαρχει. Είναι παντου κ παντα. Η αγαπη. Είναι η αγαπη.Ολα είναι αυτό. Η αγαπη. Δεν είναι κατι ηθικο, η κατι που πρεπει να κάνεις, καλες πραξεις κ τετοιες σαχλαμαρες. Αυτά είναι σαχλαμαρες.

Αφιερωνω αυτή την ιστοριουλα στον Καρλ Σαγκαν, στον Στηβεν Χωκινγκ, στον Ριτσαρτ Φάινμαν, στον Αρχιμηδη, στον Ιππαρχο, στον Αινσταιν, στον Κεπλερ. Δεν ξερω, αλλα αυτοι οι ανθρωποι αναβλυζουν κατι συμπαντικο κ τους νοιωθω δικους μου. Κ το μονο συμπαντικο που γνωριζω ότι υπαρχει δεν είναι άλλο από την αγαπη. Ας το γραψουμε με κεφαλαιο, όχι επειδη Αυτή το εχει αναγκη. Περισσοτερο το εχουμε αναγκη εμεις. Για να πεισθουμε ισως ότι υπαρχει κ δεν είναι ψεμα. Δεν ξερω, αλλα θελω να το γραψω με κεφαλαιο.Κ δεν εχει σχεση με σενα, ωραια μου γκομενα, γιατι αυτό αναμεσα μας δεν ονομαζετα αγαπη αλλα πηδημα. Παντα ηταν πηδημα, αλλα εμεις το λεγαμε αγαπη. Αργοτερα, όταν θα σε εχω βαρεθει να σε πηδω, τοτε μπορει να σε αγαπησω.

Μπορει κ να γερνώ κιολας, αλλα οσο περνουν τα χρονια, αυτή η λεξη συνεχως στριφογυριζει στο μυαλο μου σαν πεταλουδα που θελω να την χαιδεψω, αλλα είναι τοσο λεπτεπιλεπτη κ ευθραυστη που φοβαμε να την ακουμπησω μην την χαλασω. Κ αυτή είναι τοσο ομορφη κ παιχνιδιαρα!

Ας το γραψουμε με κεφαλαιο. Ότι υπαρχει είναι μονο αυτό. Η Αγαπη.

Η πεταλουδα μπηκε από το παραθυρο της ταξης

κ εκατσε πανω στον αστρολαβο των Αντικυθηρων

κ αποκοιμηθηκε εκει μεχρι το πρωι, που μπηκε μεσα φουριόζα η καθαριστρια

για να καθαρισει κ την τρομαξε κ αυτή πεταξε εξω από το παραθυρο,

σκαρφαλωνοντας στον αερα αναμεσα από κατι ακτινες του ηλιου που περναγαν

μεσα από τα συννεφα κ εφταναν στην γη μας.

Αυτή είναι η ιστορια που ηθελα να σου πω. Σε ταξιδεψα σε θαλασσες του ουρανου κ της γης. Ακολουθησα μια πεταλουδα. Οπου καθοταν την ακολουθουσα από πισω κ κατεγραφα γεγονοτα. Μην μεινεις στα γεγονοτα. Ότι αξιζει είναι αυτή η πεταλουδα. Ας την κατευοδωσουμε με μια ευχη: Καλο σου ταξιδακι πεταλουδιτσα, ότι κ να ειναι αυτό. Καλο σου ταξιδι Αγαπη.

«Ακουω βηματισμους ,μηπως είναι ορδες βαρβάρων»;

« Τι εννοεις λεγοντας: βαρβάρους»;

«Βαρβαροι είναι τα ατομα που δεν αγαπουν τον εαυτο τους. Ακομα χειροτερα: τον μισουν.

Βαραβαροι είναι τα ατομα που μισουν τον εαυτο τους».

Ακουω βηματισμους κ δεν είναι οι βαρβαροι. Βαρβαροι δεν υπαρχουν. Είναι στην φαντασια μας.

Ακουω βηματισμους. Δεν είναι ακριβως βηματισμοι, γιατι δεν εχουν μέτρο κ ρυθμό, μοιαζουν περισσοτερο με ηχους βροχης. Ναι ετσι ακριβως. Ακουω ηχους βροχης. Ειμαι μεσα στο αυτοκινητο μου κ επειδη ημουν στα φαναρια, σταματημενος στο κοκκινο, ετυχε να τους ακουσω. Η βροχη ηταν απαλή, σαν να χαιδευε τα αντικειμενα που συναντουσε με ένα φτερο. Αναψε πρασινο κ ξεκινησαμε, εγω κ τα αυτοκινητα που με ακολουθουσαν κ πηγαμε άλλος αριστερα κ άλλος οπου ηθελε.

Η βροχη συνεχισε να πεφτει υποθετω,

γιατι οι υαλοκαθαριστηρες μου πηγαιναν περα δωθε,

κ να κανει η βροχη τους ηχους της, που δεν τους ακουα, γιατι ημουν σε κινηση κ

απασχολημενος με σοβαρα πραγματα. Ειχα κ το ραδιοφωνο ανοικτο κ τραγουδουσε.

Εδειχνα σοβαρος κ το προσωπο μου ειχε κατι από γνωση η σοφια.

Σταματησα στη ακρη. Εσβησα την μηχανη του αυτοκινητου, αναψα τσιγαρο, ανοιξα το παραθυρο. Δεν ξερω γιατι ανοιξα το παραθυρο. Η βροχη εμπαινε μεσα κ εσβηνε το τσιγαρο που αναβα. Το εσβησε δυο φορες. Κάθε φορα επαιρνα καινουριο τσιγαρο. Την τριτη φορα που μου το εσβησε δεν ξανααναψα άλλο.Σταματησε πισω μου ένα άλλο αυτοκινητο. Κατεβηκε καποιος κ τον ειδα από τον καθρεπτη να κατουρα . Ξαλαφρωσε. Σπιναρε μεσα στις λασπες κ χαθηκε με το αυτοκινητο του ξανα στην εθνικη οδο.

Εγω, εσυ,κ όλα αυτά γυρω μας, που συμβαινουν πανω σε ένα πλανητη. Που αυτος ο πλανητης αιωρειται καπου σε μια γωνια μεσα στο αχανες ατελειωτο Συμπαν. Ατελειωτο. Απεραντο, χωρις αρχη κ χωρις τελος.Αυτοδημιουργητο κ παντα εκει. Ασκοπο. Ισως η πιο σοφη λεξη: ΑΣΚΟΠΟ. Χωρις κανενα σκοπο κ χωρις καπου να παει. Παντα εκει, επειδη ετσι γουσταρει.

Σταματησα να γραφω. Εβαλα το μπρίκι για κανενα ελληνικο καφε. Κοιταξα εξω από το παραθυρο στην αυλη μου. Τα σπουργιτια ειχαν φαει τα ψωμακια που τους εβαλα. Ετσι, χωρις να ξερω το γιατι, πηρα στη χουφτα μου ψωμι, το φουσκωσα στο νερο κ το πεταξα στα σπουργιτια. Κ ετσι, χωρις να ξερω το γιατι, γονατισα κ χαιδεψα τον σκυλο μου που κοιμοταν στο πατωμα. Κ τον χαιδεψα οσο πιο τρυφερα μπορουσα. Κ αυτος, χωρις να ανοιξει τα ματια του, τεντωθηκε κ χασμουρηθηκε από ευχαριστηση.

WWW.Σπουδαια Μυαλα: Carl Sagan-Χλωμη Μπλε Κουκκιδα.

«νομιζες ότι ησουν καμωμενος για μεγαλα πραγματα,

κ ειχες ακομα κ τον θεό υπερ σου,

κ ότι επρεπε να εκπληρωσεις ένα σκοπο. Να γινεις κατι. Γιατι δεν ησουν.

Ταλαιπωρηθηκες πολύ με αυτές τις αυταπατες. Ταλαιπωρήσε ακομα.

Η Γη. Χλωμη, μπλε, κουκκιδα. Κουκκιδα.

Κ νομιζες πως το μεγαλειο μετριεται με την μεζουρα, με το μέτρο.

Δεν υπαρχει μετρο,

εισαι απλα απεραντος. Γεννηθηκες απεραντος. Κ πριν γεννηθεις ησουν απεραντος,

θα πεθανεις απεραντος. Απεραντος μεσα στο Απεραντο.

Φαντασου ολη η Υπαρξη να σου λεει: Σε χρειαζομαι, σε εχω αναγκη, δεν κανω

χωρις εσενα. Μαζι σου.

Να σου λεει η Υπαρξη: Μαζι σου. Μαζί.

Δεν είναι θεμα ποσοτητας ουτε ποιοτητας. Εισαι Απεραντος μεσα

στην Απεραντοσυνη. Υπαρχη μια λεξη. Η Αγαπη.

WWW.BBC-The two Thousand Year Old Computer greek subs

ο αστρολαβος των Αντικυθηρων,

το Απεραντο μεσα στο Απεραντο»