ΠΟΙΗΣΩΜΕΝ... καθ' Ημετέραν Εικόνα και καθ' Ομοίωσιν... Γεν.1-26 [Αποσπάσματα]. -Ξ4/31-33,

Όμως αυτό που με έκανε πραγματικά να σκιρτήσω, ήταν πως μερικοί πάλι  άνθρωποι  όταν με έβλεπαν, αμέσως ερχόταν κατ' ευθείαν προς το μέρος μου...  και όταν πλησίαζαν αρκετά κοντά μου την τελευταία στιγμή, με ένα παράξενο ελαφρό μειδίαμα όπως παρατήρησα, σήκωναν το δεξί τους χέρι και το τοποθετούσαν με σφιγμένη την γροθιά αριστερά στο στήθος τους στο μέρος της καρδιάς σε ένδειξη χαιρετισμού !!..... Ενός...γνωστού  Επικού Χαιρετισμού...που με έκανε να ριγήσω... ενθυμούμενος τις συγκλονιστικές εικόνες και τις παραστάσεις... Ενός διαφορετικού όμως κόσμου !!.....

Τέλος το ακόμα πιο περίεργο ήταν, πως πολλοί άνθρωποι φαινόταν λες πως... δεν με έβλεπαν καθόλου και δεν ήταν λίγες οι φορές που αναγκαζόμουν να κάνω αναγκαστικά απότομες κινήσεις την τελευταία στιγμή για να τους αποφύγω, πριν πέσουν κυριολεκτικά επάνω μου !...

Πολύ περίεργα και παράξενα πράγματα, που όμως σκέφτηκα πως θα υπήρχε δίχως άλλο για όλα αυτά κάποια λογική εξήγηση !..

Και όπως ήταν επακόλουθο, τα γεγονότα  αυτά με έβαλαν σε ορισμένες πολύ περίεργες σκέψεις.
Ευρισκόμενος δε σε μια υφέρπουσα τραγικότητα, το ζητούμενο ήταν πως θα έπρεπε  πολύ σύντομα να διαπιστώσω αν ευσταθούσαν και αν είχαν κάποια λογική και αληθινή βάση...

Κατευθύνθηκα γρήγορα προς ένα μαγαζί που συνάντησα τυχαία στο δρόμο μου και παρ' όλο που από την ταμπέλα "Zimolyubka" δεν έβγαζε νόημα εν' τούτοις η θέα μαρτυρούσε πως επρόκειτο για ένα μαγαζί που σερβιριζόταν καφές ή κάποια ροφήματα και διάφορα ίσως ζαχαρώδη ή κάτι τέτοιο.

Χωρίς χρονοτριβή μπήκα μέσα και έψαξα αμέσως να βρω τουαλέτα. Δεν ήταν δύσκολο να την εντοπίσω. Άνοιξα την πόρτα και με αγωνία το βλέμμα μου αναζήτησε έναν καθρέπτη....  Τον εντόπισα στο κούφωμα μιας σκάλας. Ένας μεγάλος ολόσωμος διπλός καθρέπτης με πλούσιο φωτισμό.  Αυτό ακριβώς χρειαζόμουν. Πλησίασα με αργά προσεκτικά βήματα, στάθηκα μπροστά του..

Και έμεινα Άφωνος !!...

Δεν υπήρχε.. στον καθρέπτη το είδωλό μου !!.....

Αυτό το θεώρησα αδύνατον να συμβαίνει !.... Όταν όμως με συνειρμό και ανάπλαση των όσων έως τώρα είχαν  προηγηθεί και των όσων ακριβώς είχα βιώσει και των πόσων απίστευτων περιπτώσεων είχα ξαφνικά γίνει μάρτυρας...
Όταν έφερα ξανά στην μνήμη μου τον Αληθινό κόσμο, Τον Ουριήλ, το εξωπραγματικό μου "ταξίδι"
και όλα όσα είχα βιώσει στην πορεία μαζί Του....
Τότε και αυτό ακόμα το απίστευτο γεγονός που συνέβαινε αυτή τη στιγμή έπρεπε να το δεχτώ και να το συμπεριλάβω σαν ένα κομμάτι του πάζλ, στην κατάσταση που συνέχιζα να βρίσκομαι, ενθυμούμενος ακόμα και τα τελευταία λόγια Του Ουριήλ..

<< ---- Θα σε  αφήσω μόνο σου τώρα !...  Έχεις πλέον την δύναμη, την ικανότητα  και την ωριμότητα να πορευθείς μόνος και να βρεις, να γνωρίσεις όσα ζητάς,  να ανακαλύψεις και να μάθεις την Αλήθεια !....>>  <<----- Να ξέρεις, ότι Όποτε θελήσεις και με καλέσεις - μόνο όμως για κάτι που θα είναι πολύ σημαντικό και ανυπέρβλητο για σένα - θα βρεθώ κοντά σου.>>

Όχι βέβαια.  Δεν βρισκόμουν σε μια τέτοια κατάσταση φυσικά. Δεν υπήρχε κανένας υπερφυσικός και αξεπέραστος κίνδυνος που θα με οδηγούσε στην επίκληση Του Αρχάγγελου....
Αυτό που έπρεπε, ήταν μόνος μου να λύσω τον γρίφο και τα όσα παράξενα και πρωτόγνωρα αντιμετώπιζα τώρα.
Αυτό άλλωστε ήταν και το νόημα όπως αντιλαμβανόμουν, των όσων μου είχε πει τότε...

Αυτό επίσης που καταλάβαινα και σε αυτό που με οδηγούσε η σκέψη μου ως την πλέον "λογική" εξήγηση, ήταν πως "δεν ζούσα" σαν υλικό ον ή "ζούσα" σε διαφορετική διάσταση στον χώρο που βρισκόμουν αυτή τη στιγμή, και έτσι να εξηγείται το ότι δεν εμφανιζόμουν στον καθρέπτη.....
Και αυτό που διαπίστωνα αναμοχλεύοντας με την σκέψη μου τα όσα είχα διδαχθεί, γνωρίσει και μάθει στη διάρκεια του απόκοσμου/εξωπραγματικού "ταξιδιού μου"  ενθυμούμενος επίσης και τα παράξενα εκείνα λόγια του Αζαριήλ  ότι.... << ----- Ο Χριστός με την δυνατή Υπεραίσθηση Του, διέκρινε και αντιλαμβανόταν ότι μόνο ένα ποσοστό από αυτούς ήταν πραγματικά άνθρωποι !
Οι υπόλοιποι ήταν απλά αστρικά κελύφη και κάποιοι άλλοι, ενσαρκωμένοι  δαίμονες !......>>

Με προφανή μεγάλη έκπληξη  διαπίστωνα και πάλι, ότι τα λόγια Του είχαν άμεση σχέση και ήταν απολύτως επίκαιρα και συμβατά με τα όσα πρωτοφανή είχαν προηγουμένως συμβεί και έλυναν έτσι τον γρίφο που αντιμετώπιζα !....

Στην εξίσωση όμως της λύσης αυτού του γρίφου, πρέπει να συμπεριλάβω πως όπως προκύπτει εκ των γεγονότων, θα πρέπει κάποια δόση Υπεραίσθησης να με έχει κυριεύσει - σε αυτό το σημείο του χωροχρόνου που βρίσκομαι - και έτσι να μπορώ να γνωρίζω και να καταλαβαίνω, πως στο ότι συνέβη στις προηγούμενες "συναντήσεις" με τους άγνωστους αυτούς "ανθρώπους" .. και στην παράξενη εκείνη συμπεριφορά τους απέναντι μου, ίσως πρέπει τελικά να μην ήταν όλοι τους πραγματικοί άνθρωποι !.......

Έτσι μόνον λύνεται ο γρίφος αυτός και υπάρχει η απάντηση !...

Και για να επέλθει ακόμα πιο πλήρης και ολοκληρωμένη εικόνα, τότε η δικιά μου διαίσθηση και εξήγηση μεταφράζεται στο ότι :
Στην Πρώτη περίπτωση : επρόκειτο για ενσαρκωμένους Δαίμονες....
Στην δεύτερη  περίπτωση : για Ουράνιους Ανθρώπους
Και στην τρίτη περίπτωση : επρόκειτο είτε για Ανθρώπους είτε για Αστρικά Κελύφη.....

Όμως ακόμα και εάν κάτι τέτοιο συνέβαινε, τότε ένα άλλο μεγάλο και υπαρξιακό ερώτημα γεννιέται και πάλι !...

Πως, αν πραγματικά όπως πίστεψα από την πρώτη στιγμή βρισκόμουν πάλι στην Γη...
Τότε υπάρχει ένας άλλος νέος γρίφος και τεράστιο ερώτημα για την Ύπαρξη στην Γη Ουράνιων Ανθρώπων !!..... Τους οποίους τους συνάντησα μόνον στον Αληθινό Κόσμο !!! Και αν Ναι τότε τι δουλειά έχουν και γιατί βρίσκονται πίσω στην Γη ;;;

Αυτό το μυστήριο όσο κι αν προσπάθησα, δεν μπορώ να το απαντήσω χωρίς την βοήθεια  Του Ουριήλ....
Πόσο μάλλον που δεν μπορώ να το τεκμηριώσω και να στηριχθώ σε κάποια αναφορά ή σε κάποια πηγή γι αυτό...

Όμως ξαφνικά, τις σκέψεις μου αυτές τις διακόπτει μια δυνατή-γλυκιά μπάσα Ουράνια φωνή, μια γνώριμη και Αγαπημένη Φωνή...
Η φωνή Του Ουριήλ !....

Χωρίς όμως με - απογοήτευση - να παρατηρώ πουθενά την φυσική Του Παρουσία !...    

Συνεχίζεται....