στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
ημουν ειμαι κ θα ειμαι ενας μαλακας/ δεν υπηρξα καλο παιδι, καλος γιος, καλος συντροφος, συζυγος, πατερας/ πανω απο ολα υπηρξα ατομιστης, συμφεροντολογος/ προσφατα αποδειχτηκε οτι ειμαι κ αναξιοπιστος φιλος/ κακιες,ζηλιες, μιση,κακεντρεχειες με κατακλυζουν/ το χειροτερο ελατωμα μου ειναι οτι δεχομαι χωρις αντισταση οτι μου προσαπτουν οι αλλοι, δικαια η αδικα δεν εχει σημασια/ αλλωστε ποση βαρυτητα μπορουν να εχουν τα δικα μου λογια, οι δικες μου αιτιασεις? καμια/
ειμαι αμελης,βρωμικος στο μυαλο κ στο σωμα, φυγοπονος, ξερολας, ειρωνας,μικροψυχος, δειλος με τασεις μεγαλειου/
περιμενω απο τους αλλους να κανουν το πρωτο βημα κ οικειοπουμαι τις επιτυχιες τους ενω αντιθετα αποποιουμαι τις αποτυχιες μου/ το μεγαλυτερο κομματι της ζωης μου υπηρξα αντικοινωνικος, μοναχικος/
δεν θελω διπλα μου ανθρωπους, επειδη βλεπω τη δικη μου μικροτητα/ φοβαμαι τις συγκρισεις με οποιονδηποτε/ ειμαι ενα μηδενικο κ το απολαμβανω μαλλον αρωστημενα/ οι ευθυνες του να εισαι καποιος με φοβιζουν/ απομονωσα τον εαυτο μου απο τους γυρω μου, εστω κ αν με αγαπουσαν, επειδη στην αντιθετη περιπτωση θα επρεπε να δωσω, κατι που ειναι αντιθετο προς τη ψυχοσυνθεση μου/
ειμαι το ιδανικο δειγμα ψυχαναλυτων κ ψυχιατρων/ εχω αποψη για τα παντα κ για ολους, ενω οι θεσεις των αλλων ειναι παντα λαθος κατα τη δικη μου εκτιμηση/ εχω ενα κατηγορω για τους παντες/ πλουσιους φτωχους, λευκους εγχρωμους, ελληνες ξενους, καλους κακους/ μονο ο εαυτος μου βγαινει αλωβητος/
μια απεραντη εγωπαθεια με εντονα στοιχεια ισχυρογνωμοσυνης με πλημμυριζει/ μια ωραιοπαθεια χωρις αντικρυσμα κ ενας ναρκισσισμος με διακατεχει/ ειμαι ψυχρος, υστεροβουλος, κακοποιητης ανθρωπινων αισθηματων/
μισω οτι ειναι πιο πανω απο μενα, οτι ειναι καλυτερο απο μενα/ δηλαδη απο βακτηρια μεχρι θεο/ αν υπαρχει/ εξωτερικα αθεος, εσωτερικα προσευχομενος στο χριστιανικο θεο/ φοβαμαι τη κριση του αν γινει ποτε/ φοβαμαι τη κολαση κ θελω το παραδεισο, αλλα οτι κανω οτι αισθανομαι οδηγουν αναποφευκτα κ μη αναστρεψιμα στα ταρταρα/
ειμαι εναντιον των αλλαγων, εκτος κ κλινουν προς το κακο η το χειριστο μαλλον/
ειμαι 49 χρονων κ τα 40 απο αυτα πληγωνω τους γυρω μου με επιμονη κ προγραμμα/ κανεις δεν γλυτωσε απο τη γλωσσα μου κ τις πραξεις μου/
γιαυτο κ φευγω απο το κοσμο σας/ δεν με ανεχεστε αλλο κ εχετε δικιο/ ειμαι ενας παριας, ενας αποβλητος απο δικη μου επιλογη/
στο δικο μου κοσμο θα ειναι ολα αντεστραμμενα/
