Άδειες οι νύχτες μου και το μυαλό κενό
μ αισθήματα παλιά που χουν νεκρώσει
και σε ένα άγνωστο θεό παρακαλώ
Τα ρεμ ενός ονείρου να μου δώσει
...
Να με αγγίξουνε σαν ρεύμα ηλεκτρικό
χίλιοι παλμοί στων βλέφαρων την άκρη
και μια πανσέληνος να φέξει στο μυαλό
τόσες στιγμές που τώρα εχω χάσει
θέλω για πάντα να νιώσω να κυλώ
σε μια παραίσθηση κλεμμένης ευτυχίας
και σ ένα κόσμο να βρεθώ ονειρικό
που θα θυμίζει η ζωή μέρες αργίας