στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Σταγόνα της βροχής μοιάζει το δάκρυ
Ρυάκι μ αλμυρό νερό της λησμονιάς
Κι αν η ελπίδα ακόμα μέσα μου υπάρχει
Ψεύτικη είναι και αρχίζεις να ξεχνάς
Πάλι σε νιώθω να κυλάς στα ίδια λάθη
Πάθη τυλίγουν της ζωή σου τον καμβά
Κι αν πίστευα ότι ο χρόνος θα σε αλλάξει
Κάλπικα λόγια που χορεύουν σαν τρελά
Αν της ψυχής τα μονοπάτια σε πλανεύουν
Σε παρασύρουν σ ένα κόσμο αλαργινό
Αν οι παλμοί της νιότης σου σε στέλνουν
Σ’ ατέρμονο κοχλία δίχως τελειωμό
Σταγόνα της βροχής μοιάζει το δάκρυ
Ρυάκι μ αλμυρό νερό της λησμονιάς
Κι αν η ελπίδα ακόμα μέσα μου υπάρχει
Ψεύτικη είναι και αρχίζεις να ξεχνάς .
Μαζί του παρασέρνει τα όνειρα μου
Στον δρόμο του χαράζει την πληγή
Κι αν χώρο ακόμα έχω μέσα στην καρδία μου
Σαν του Ιούδα μοιάζει πια το τελευταίο μας φιλί