1,000,000. Μερος 17. Ο Φοιβος. Δευτερος στοχος έως 19 Επίλογος

1,000,000. Μερος 17. Ο Φοιβος. Δευτερος στοχος

μη σκυβεις το κεφαλι σε κανεναν,

κ σε τιποτε.

γινε χαλι να σε πατησει μονο η καρδια σου,

ο μονος αρχοντας πανω σε τουτα τα λιμερια. Osho.

Ο Φοιβος εκλεισε το βιβλιο που ειχε στα χερια του. Διαβαζε πολύ. Εψαχνε να βρει, μεσα στα βιβλια,απαντησεις στα βασικα του ερωτηματα, στο εξης ένα: Ποιος ειμαι; Ποιος είναι ο τυπος που κατοικει μεσα μου; Το βιβλιο που διαβαζε ηταν του αγαπημενου του δασκαλου Osho. Τα βιβλια του Osho είναι φως. Πως όταν υπαρχει, μεσα στο δωματιο σκοταδι κ φερνεις μεσα ένα κερι. Το σκοταδι φευγει από μονο του. Οταν φερεις φως, το σκοταδι φευγει. Δεν είναι οτι παλευουν τον σκοταδι με το φως κ οποιος βγει νικητης. Είναι κατι το πολύ απλο. Φερνεις φως κ το σκοταδι εξαφανιζεται. Η ζωη μας είναι πολύ απλη. Είναι το πιο απλο πραγμα στον κοσμο. Να ζεις. Κατι το πολύ απλο. Απλα εμεις ζουμε μεσα στο σκοταδι μας ,γι’αυτο δειχνει η ζωη τοσο δυσκολη κ μιζερη. Δεν είναι ότι υπαρχει παντου σκοταδι. Το αντιθετο. Ειμαστε πλημυρισμενοι μεσα στο απλετο φως. Τοτε τι συμβαινει κ βλεπουμε μονο σκοταδι; Εχουμε τα ματια κλειστα. Κοιμομαστε υπνο μακαριο κ μεγαλειωδη.

Δεν υπαρχει πιο απλο πραγμα από την ζωη.

Ο Φοιβος εσβησε το φως του δωματιου του. Εγινε σκοταδι. Πηρε το κλεφτοφαναρο κ το αναψε. Είναι ένας κλεφτοφαναρο, σαν αυτό που χρησιμποποιουν οι κλεφτες για να συγκεντρωνει το φως καπου κ να μην το σκορπα. Ετσι όπως ηταν καθιστος, αρχισε να ψαχνει το δωματιο με το φαναρι. Ακριβως πανω από το κεφαλι του, στο νταβανι, μια μυγα να καθεται. Απιθανα κατασκευασματα της φυσης οι μυγες. Πετανε όπως θελουν, μπρος πισω, καθετα, πλαγιως,κ καθονται όπως θελουν κ οπου θελουν. Στεκονται αναποδα στο νταβανι κ περπατουν τοσο ανετα εκει πανω. Δεν εχει ακουστει ποτε στις ειδησεις ότι επεσε μυγα από το νταβανι κ τσακιστηκε στο εδαφος. Η εστω να στραμπουλιξε το ποδι της. Ποτε. Κ η οραση της είναι τελεια. Μπορει να δει, εκει όπως καθεται, γυρω της, 360 μοιρες ταυτοχρονα. Βλεπει παντου. Τελεια μηχανη. Η μηχανικη στο φορτε της. Παιρνει αριστα ο Δημιουργος. Αριστα με θαυμαστικα. Η μυγα!

Η μυγα εφυγε από το νταβανι κ εκατσε στη μυτη του Φοιβου.Ο Φοιβος εδιωξε την μυγα από την μυτη του. 5 χρονια μετα τον θανατο του πατερα του κ τωρα καθοταν εκει κ συλογιζοταν την πορεια του. Μια απιθανη πορεια προς τα αστρα, μια απιθανη πορεια προς το πιο λαμπερο αστρο. Την καρδια του. Ποτε δεν ειχε φανταστει ότι αυτος ο κοσμος, ο αυλος κοσμος, εκρυβε τοσους θησαυρους μεσα του. Πριν, παιδευοταν όπως ολοι κ παλευε κ οδυροταν να πιασει την καλη. Προσπαθουσε να φτασει καπου εκει εξω κ να πει: Εδώ ειμαι. Εδώ ειμαι ευτυχισμενος, τιποτε άλλο δεν χρειαζομαι. Μα δεν εβρισκε πουθενα αυτό το μερος. Είναι όπως τον οριζοντα. Συνεχεια θελεις να τον φτασεις κ ποτε δεν τον φτανεις. Οσο κ να τρεχεις η αποσταση του οριζοντα από εσενα ειναι παντα η ιδια κ συ τρεχεις σαν τρελος προς τον οριζοντα. Τρεχουμαι ολοι προς τα κει. Ο Φοιβος αποφασισε να δοκιμασει τον άλλο δρομο. Παιρνεις το σακκιδιο σου, αποχαιρετας την μανα σου τον πατερα σου, τους δικους σου κ ξεκινας για το άλλο ταξιδι. Αυτό το ταξιδι είναι στροφη επι τοπου 180 μοιρες. Δηλαδη εκει που πηγαινες για Αθηνα, κανεις στροφη κ κατευθυνεσαι προς την Θεσσαλονικη. Η αντιθετη κατευθυνση. Η αντιθετη κατευθυνση είναι ο δρομ ος προς τα μεσα, προς τη καρδια. Είναι το πιο απιθανο ταξιδι που ποτε σου δεν το ειχες φανταστει ότι καν υπαρχει, γιατι παντα κοιταζες προς τα εξω. Πρεπει να γυρισεις πισω σου, να κοιταξεις πισω σου, να δεις μεσα σου για να ανακαλυψεις ότι υπαρχει κ αυτό το ταξιδι. Είναι το πιο υπαρκτο ταξιδι γιατι είναι μεσα σου, είναι εσυ. Κ το παραδοξο είναι ότι, οσο προχωρας προς τα μεσα συνειδητοπειας ότι το ταξιδι προς τα εξω ηταν ένα κυνηγι μαγισσων. Ένα ψεμα. Δεν ηταν τιποτε άλλο από μια απασχοληση, μια δραστηριοτητα για να σε κρατα μακρια από τον μεσα αβυσσαλεο εαυτο σου. Ηταν ένα τρικ του μυαλου, ένα παιχνιδι για να σε απομακρυνει από εσενα.

Ο Φοιβος ξανα απομακρυνε την μυγα που τωρα εκατσε στο αριστερο του μαγουλο κ συνεχισε τον συλλογισμο του. Ειχε παρατηρησει ότι οσο πιο πολύ ερχοταν μεσα του τοσο πιο πολύ ερχοταν κοντα με ότι τον περιβαλλει. Πιο κοντα στη μανα του, στους πιο αγαπημενους του φιλους του, πιο κοντα στη φυση, στα ζωα. Κ όταν αγαπουσε, όταν καμια φορα αγαπουσε, αγαπουσε δυνατα, με παθος κ του εκανε εντυπωση ότι πλεον δεν ηθελε να κατεχει κανενα. Το θεωρουσε παραλογο να κατεχεις οτιδηποτε. Το θεωρουσε βιαιο κ υπουλο. Δεν είναι ότι επειδη υπακουε στην ηθικη. Δεν πιστευε σε καμια ηθικη, του εβγαινε από μονο του, σαν φωνουλα μεσα του.

Ανοιξε το λαπτοπ του. Ειχε ένα μηνυμα. Ενα email που ελεγε: «Φοιβο,θελω να σε συναντησω. Σαββατο. Μεγαλο Σαββατο. 27 Ιουλιου. Ξενοδοχειο Ακροπολη στις 10 το πρωι.»

Ο Φοιβος κοιταξε το ημερολογιο του. Το πασχα δεν ηταν ποτε μηνα Ιουλιο. Αν κ δεν πηγαινε ποτε του εκκλησια ηξερε ότι το πασχα δεν ηταν ποτε καλοκαιρι. Παντα γιορταζοταν την Ανοιξη. Κοιταξε το ημερολογιο του. 27 ιουλιου. Ειχε δικιο. Πιθανον ο αποστολεας εκανε λαθος. Δεν θα πηγαινε. Πιθανον καποιος φαρσερ του εκανε πλακα. Εκλεισε το λαπτοπ. Χαιδεψε την γατα του. Χαλαρωσε. Παντα ψαχνεις ηρεμιστικα εδώ κ κει. Παρε μια γατα κ χαιδεψε την. Ηρεμησες αυτοματα. Πηγε στο ψυγειο κ της εφερε μια κονσερβα. Την λιχουδια της. Ψαρι. Δεν την εφαγε. Δεν πειναγε. Τα ζωα τρωνε οποτε γουσταρουν, οι ανθρωποι δεν σταματουν ποτε να τρωνε. Είναι τοσο κενοι μεσα τους, που γεμιζουν το στομαχι τους νομιζομενοι ότι ετσι θα χορτασουν την ψυχη τους. Οταν εγινε ο πολεμος στην Κυπρο, παρουσιαστηκε το φαινομενο, οι ανθρωποι να θελουν να τρωνε πολύ επειδη ειχαν πολύ αγχος. Παχαινει συνεχως ο κοσμος. Κενο.

Ηλθε στο δεξιο του μαγουλο, η γνωστη μας μυγα. Δεν την ενοχλησε. Την αφησε εκει να σουλατσαρει. Χαιδεψε την γατα του κ αυτή ουτε καν ανοιξε τα ματια της, απλα τεντωθηκε κ συνεχισε τα ονειρα της.

Συνεχιζεται

1,000,000. Μερος 18. Η Συναντηση

Ο Φοιβος ξυπνησε με μια διαφορετικη διαθεση από άλλες φορες. Πολύ κεφατος . Ποτε δεν ενιωθε τοσο ομορφα. Η κοπελα του ηταν ξαπλωμενη. Κοιμοταν. Το προηγουμενο βραδυ ειχαν τσακωθει αγρια. Του πεταξε ένα ποτηρι στο κεφαλι κ τελευταια στιγμη εσκυψε κ σαν Γιασιν (Λεβ Γιασιν,σοβιετικος τερματοφυλακας, ο καλυτερος ολων των εποχων) το απεφυγε. Αμεσως μετα, ένα πιατο, σαν ιπταμενος δισκος, πεταξε συριζα από το αυτι του κ συντριφτηκε στον τοιχο. Η κουνιστη καρεκλα που εκτοξευτηκε από τα χερια της, τον κτυπησε στο δεξι χερι κ το κινεζικο βαζο στο αριστερο.Ο Φοιβος ηταν περικυκλωμενος από παντου κ εγκατελειμενος στη μοιρα του. Ενιωθε ότι ηταν θεμα χρονου η ηττα του, οι δυναμεις του τον εγκατελειπαν. Όταν ηλθε το τραπεζακι στο κεφαλι του δεν εκανε καμια κινηση να το αποφυγει. Αντιθετα, εμεινε ακινητος εκει στη γωνια του κ ηλθε αυτό απαλα κ τον σκεπασε από πανω. Κ μετα ακολουθησε καπακι κ η τηλεοραση κ ο πινακας του Νταβιντσι, το χαμογελο της τζοκοντα. Ενα πιστο αντιγραφο της. Εγινε μονολεπτος σιγη κ μετα από λιγο ακουστηκε το καζανακι της τουαλεττας. Ηταν το σημαδι ότι η επιθεση εληξε. Η φιλη του, όταν εκτονωνοταν , μετα πηγαινε για κατουρημα κ τραβαγε το καζανακι, σημαινε ότι σηκωνε λευκη σημαια.Το επεισοδιο εληξε. Δεν βγηκε από την κρυψωνα του παρα μονο όταν καταλαβε ότι πηγε στο κρεβατι. Μια φορα βιαστηκε κ βγηκε, κ αυτή γυρισε ξανα στο πεδιο της μαχης κ εριξε τα τελευταια της πυρομαχικα. Μια γλαστρα με κακτο. Της τον ειχε κανει δωρο στα γενεθλια της. Της αρεσαν οι κακτοι. Γεμισε αγκαθια κ καθοταν η φιλη του μετα κ του τα εβγαζε ενα ένα κ κάθε φορα που του εβγαζε ένα αγκαθι τον φιλουσε,

κ αυτος, ηθελε να ηταν γεματος παντου αγκαθια κ να του τα βγαζει. Κ η φιλη του αφησε ένα αγκαθι επιτηδες, που ηταν στο στηθος του, κοντα στο μερος της καρδιας. Εβγαλε τα ρουχα της κ ξαπλωσε πανω του, εγυρε πανω του,εβαλε το πραμα του μεσα στο δικο της κ το αγκαθι να της τρυπα το στηθος της, να την ματωνει.

Θα ηθελα να σου πω ότι οι γυναικες είναι τα πιο αγαπημενα πλασματα του θεου. Αν υπηρχε τροπος να εξαφανιστει το αδυναμο φυλο από την γη, την επομενη στιγμη Αυτος, ο θεος, θα αυτοκτονουσε, γιατι, τι ζωη χωρις αυτές; Αχαρη. Μετα, οι επομενοι που θα αυτοκτονουσαν θα ηταν οι μαγαζατορες. Δεν θα ειχαν τζιρο. Νο σπασιματα, νο τζιρος.

Ο Φοιβος ενιωθε υπεροχα εκεινο το πρωι. Κοιταξε την κοπελα του. Το μεγαλυτερο θαυμα του κοσμου. Το γυναικειο σωμα. Πως γινεται αυτό το εργο τεχνης να εχει ημερομηνια ληξης; Κ καταλαβαινε πολύ καλα γιατι οι γυναικες εχουν εμμονη με την εμφανιση τους.

Πηγε στην κουζινα να φτιαξει καφε. Αναψε το ματι κ μετα το εσβησε. Δεν ξερω γιατι, αλλα δεν ηθελε να μολυνει το σωμα του, πρωι πρωι με δηλητηρια. Κοιταξε το ημερολογιο στον τοιχο. Σαββατο, 27 Ιουλιου. Του αγιου Παντελεημωνα. Να ζησουν οι Παντεληδες κ οι Παντελιτσες.

Ο Φοιβος εκατσε στο τραπεζι της κουζινας κ ανοιξε το λαπ τοπ. Μπηκε στα email. Ειχε καποιο μηνυμα. «Φοιβο καλημερα! Μην ξεχνας την σημερινη μας συναντηση στις 10 το πρωι, στο ξενοδοχειο Ακροπολη. Σε περιμενω.»

Το ειχε ξεχασει εντελως. Κοιταξε την ωρα. 9 το πρωι. Αποφασισε να παει. Στις 10 ακριβως ηταν εκει. Κ βρεθηκε φατσα με τον Στελιο, τον θετο του πατερα.Τον Στελιο, που ειχαν προβλεψει οι γιατροι τον θανατο του.Τι εγινε κ ηταν εκει μπροστα του ολοζωντανος; Στην πραγματικοτητα οι γιατροι εκαναν λαθος κ του ειχαν πει ότι όλα είναι καλα. Τοτε ο Στελιος σκεφτηκε κ ειπε στον προσωπικο του γιατρο να μην το πει σε κανενα. Σκεφτηκε να εξαφανιστει κ να ξαναρχισει την ζωη του καπου αλλου. Την αρχισε. Η μονη επαφη που ειχε, με τον γνωστο παλιο κοσμο του, ηταν μονο ο γιατρος του κ κανενας άλλος. Ουτε καν η γυναικα του, η Ιουλια. Ολα τα νεα τα μαθαινε μεσω του γιατρου του. Επελεξε μια νεα χωρα κ εκει αρχισε την νεα του ζωη. Δημιουργησε τον ομιλο επιχειρησεων με την γενικη ονομασια: « Respect. Earth in Smile».Κ διπλα μια στρογγυλη φατσουλα να χαμογελα. Η γη μας. Ηταν το ονειρο της ζωης του αυτος ο ομιλος. Καταπιανοταν με ολους τους τομεις της ζωης. Ειχε όμως μια κ μοναδικη αρχη: Σεβασμο πρωτα απ’ολα στη γη μας. Τα ατομα που αποτελουσαν τις επιχειρησεις του ηταν κυριως νεα κ φιλοδοξα παιδια με ορεξη για ζωη. Εδινε μεγαλη πρωτοβουλια στα νεα μυαλα. Για παραδειγμα, σκεφτοταν να δημιουργησει ένα εργοστασιακο συγκροτημα κατασκευης φωτοβολταικων . Ο Στελιος καταγοταν από μια χωρα ηλιολουστη, που θα μπορουσε να γινει αυταρκης, χρησιμοποιωντας την ηλιακη ενεργεια, για να ζεστανει σπιτια, να κινησει αυτοκινητα,να φωτισει πολεις, να κινησει εργοστασια. Ονομασε το προτζεκτ «Προμηθεας». Παλια οι ανθρωποι κ οι θεοι ειχαν πιο ανθρωπινες σχεσεις μεταξυ τους. Οι θεοι δεν το παιζαν θεοι. Κατεβαιναν κ ζουσαν μαζι με τους ανθρωπους, ετσι ξεραν τα βασανα τους κ τους βοηθουσαν να τα ξεπερασουν. Ο Προμηθεας βοηθησε τους ανθρωπους κ τους εδωσε την φωτια. Ο Διας όμως, που ηθελε να το παιζει δικτατορας κ ανωτερο ον δεν ενεκρινε την ενεργεια του Προμηθεα κ τον καταδικασε. Αργοτερα όμως τον ελευθερωσε κ από Τιτανα τον ανεβασε κατηγορια. Τον εκανε θεο του Ολυμπου, ισαξιο του.

Προτζεκ: Προμηθεας.

Ομιλος: Respect, Earth in Smile.( κ διπλα μια χαμογελαστη στρογγυλη φατσουλα).

Στοχος του: Μετατροπη ηλιακης ενεργειας σε ηλεκτρικη, με σκοπο κ στοχο την δωρεαν παροχη ηλεκτρισμου μεσα σε 6 χρονια, σε ολη τη χωρα.

Την ερευνητικη ομαδα αποτελουν νεα παιδια, φιλοδοξα κ με οραμα. Ολοι οι νεοι εχουν οραμα. Στην πραγματικοτητα μονο οι νεοι εχουν οραμματα κ τους τα καταστρεφουν οι γερασμενοι κ αποστεομενοι ψοφιοι ηγετισκοι καθε κοινωνιας. Μετατρεπουν κάθε κοινωνια σε μια μαλθακή κ μωροχαυλη πορνη.

Μεσα σε εξι χρονια αυταρκεια ενεργειακη!

Κ τωρα πως θα ζησουμε χωρις βαρβαρους κ χωρις κρισεις;

Οι βαρβαροι ηταν παντα μια λυση.

Η βασικη υλη ενός φωτοβολταικου πανελ είναι η αμμος. Πυριτιο. Υπαρχει παντου. Θα μπορουσαν τα ηλιακα πανελ να πωλιουνται σχεδον τζαμπα, αλλα η κονόμα πρωτα από όλα.

Γερασμενες κοινωνιες, που μυριζουν λιβανι,

ο ενας λιβανιζει τον άλλο μεχρι το επεκεινα. Το τελος του κοσμου.

Ο Στελιος κ ο θετος του υιος Φοιβος αγκαλιαστηκαν. Δυο αναγεννημενες ψυχες χερι χερι. Ο ενας, ο Φοιβος, το απολωλος προβατο που ξαναγυρισε σπιτι κ ο άλλος, ο Στελιος, που ξαναγεννηθηκε.

Κ λιγο μετα αγκαλισμενοι κ οι τρεις. Μανα, πατερας κ γιος.

Ο Κερστα παρακολουθουσε κ τους τρεις να μιλουν κ να χειρονομουν πισω από τα παραθυρα της καφετεριας που καθοντουσαν. Τους αφησε μονους τους κ περιπλανεψε το βλεμμα του στα μεσα μερη του μυαλου του. Εψαχνε να βρει κατι εκει μεσα για να κλεισει το 18^ο μερος της ιστορια ς του. Δεν βρηκε κατι εκει μεσα. Απλα εψαχνε σε λαθος μερος. Στο μυαλο. Εβαλε το χερι στην καρδια του κ αυτή τον συμβουλεψε: «Αν μπορεις να κανεις την συνηθισμενη σου ζωη εργο τεχνης, τοτε όλα τα πραγματα που πεθυμουσες θα αρχισουν να συμβαινουν από μονα τους».

Η ιστορια ελαβεν τελος. Μεσα στην προθεσμια. Θα επαιρνε τηλεφωνο τον εκδοτη κυριο Αγαπιου κ θα του ελεγε ότι, ότι ηταν να γραψει το εγραψε. Πριν να κλεισει το παρων μερος εγραψε κατι σαν επιλογο:

Πλησιασε το κλουβι. Μεσα εκει ηταν ένα πουλι που ποτε δεν ηξερε τι θα πει ελευθερια. Αν το αφηνε ελευθερο, δεν ηξερε αν θα μπορουσε να πεταξει, να ζησει εκει εξω. Ανοιξε την πορτα, αυτό κοντοσταθηκε λιγο, κ πεταξε εξω,

η διψα για ελευθερια, η διψα για ζωη.

Καλο σου ταξιδι φωναξε ο Κερστα.

συνεχιζεται

Όλα στο κοσμο μας εχουν αρχη κ τελος. Εκει που τελειωνει κατι, αμεσως αρχιζει κατι νέο. Τα νιατα κ η σφρυγιλοτητα τελειωνουν κ αυτά κ μετα,

Κ μετα το σωμα ετοιμαζεται σιγα σιγα για την μεγαλη καθοδο. Η καθοδοςμ είναι πιο ευκολη από την ανοδο. Οσο ανεβαινεις νομιζεις ότι δεν θα τελειωσει ποτε η ανηφορα. Τωρα εχεις περασει την ανηφορα κ αρχιζει η καθοδος, πρεπει να ετοιμαζεσαι, οπου να’σαι φτανεις στο τερμα του δρομου. Ακριβως, πριν να περασεις την διαχωριστικη γραμμη θα νιωσεις ένα αερακι. Το αερακι αυτό φερνει ένα αρωμα. Αν οι αισθησεις σου είναι ακονισμενες καλα, θα το νιωσεις. Δεν είναι οποιοδηποτε αερακι, είναι περισσοτερο κυμματα ενεργειας που σε κατακλυζουν. Ενας απεραντος ωκεανος κυμματων αγαπης που θα διαλυθεις μεσα του. όπως διαλυεσαι μεσα στην αγκαλια του αγαπημενου σου, αν πραγματικα τον αγαπας.

Δεν μενει τιποτε από σενα. Εισαι παντου κ πουθενα. Η διαχωριστικη γραμμη είναι πολυμ λεπτη. Αυτή τηυν στιγμη ειμαι κ μετα από μισο δυτερρολεπτο δεν ειμαι, είναι πολύ λεπτη γραμμη,

Εκει που τελειωνει κατι αρχιζει κατι νέο,

Κ αυτή η διαδικασια γινεται συνεχεια, κάθε στιγμη. Τελος κ αρχη, αρχη κ τελος,

Κ στα χερια σου μενει ένα ναι η ένα όχι.

Σημ: η αγαπη, ο ερωτας δεν είναι ένα ερωτημα για ομορφα σωματα κ ομορφα προσωπα. Η αγαπη, ο ερωτας είναι θεμα αρμονιας. Αρμονια.Εγω εχω το σωμα μου, εσυ εχεις το δικο σου, αλλα η ψυχη μας είναι μια. Αρμονια, αγαπη ερωτας. Κ είναι κατι που συμβαινει μονο του. εσυ δεν μπορεις να το προκαλεσεις, δεν μπορεις να το δημιουργησεις. Είναι κατι που γινεται από μονο του.ερχεται με δικη του πρωτοβουλια κ φευγει οποτε θελει αυτό. Εσυ εισαι ανισχυρος να κανεις κατι. Συμβαινει από μονο του.η μονη ποιοτητα που μπορεις να φερεις εσυ είναι η ποιοτητα που ονομαζεται υπομονη. Απεριοριστη υπομονη. Υπομονη.Υπομονη είναι το θερμοκηπιο που μεσα του αναπτυσσεται ο ερωτας, η αγαπη, η αρμονια.η αγαπη δεν εχει σχεση με κατι το εξωτερικο. Εχει να κανει με τον εσσω κοσμο. Αγαπη, είναι μια εσωτερικη αισθηση ότι δυο καρδιες είναι συντονισμενες μαζι, χερι χερι.κ δεν είναι μονο με την κοπελα σου που συμβαινει αυτό. Συμβαινει με όλα τα πραγματα. Αν κανεις υπομονη. Να θυμασε : ότιδηποπτε γινεται από μονο του είναι το πιο ουσιωδες. Αν χρειαζεται να το κανεις δεν είναι ουσιωδες.οτιδηποτεμ κατασκευαστηκε από τον ανθρωπο δεν μπορει να τον ξεπερασει.οτι δηποτε είναι υψηλοτερον από τον ανθρωπο παντα συμβαινει από μονο του. μεινε ανοιχτοε για να το δεχτεις.εχε υπομονη κ παντα συμβαινει. Σου κτυπα τηυν πορτα παντα το θεικο αλλα εσυ κοιμασε, η λειπεις για μακρινο ταξιδι για δουλιες, στα ιμαλαια, στο θιβετ για να γινεις αγιος, στο χρηματιστηριο, στην μπαλα, να στιλβωνεις το εγω σου.

Η αγαπη είναι αυθεντικη όταν σου δινει ελευθερια.Osho

Πηγε κοντα στο κλουβι κ αφησε το πουλι ελευθερο.κ δεν θα το φανταστεις τι εγινε. Σαν να μπροστα από τα αστρα εκει πανω στο στερεωμα ειχαν καγκελα μπροστα , ηταν κλεισμενα σε καγκελα κ ελευθερωθηκαν, αρχισαν να πετουν ελευθερα. Τα αστρα αρχισαν να πετουν ελευθερα.εχε εμπιστοσυνη στο μυστηριο που σε εφερε εδώ. Εχε του τυφλη εμπιστοσυνη. Παραδωθου στα χερια του. πες: παραδινομαι κανε με ότι θες. Όπως την αγαπη, τον ερωτα.το μηκος της ζωης δεν παιζει κανενα ρολο στην εσωτερικη αναπτυξη.

Αν μπορεις να κανεις την συνηθισμενη σου ζωη εργο τεχνης, τοτε όλα τα πραγματα που πεθυμουσες θα αρχισουν να συμβαινουν από μονα τους

1,000,000. Μερος 19.Τελευταιο

Ο εκδοτης πηρε στα χερια του το διηγημα του Κερστα «1,000,000», καθησε στη πολυθρονα κ αρχισε να το διαβαζει. Εμπιστευοταν αυτόν τον συγγραφεα. Παλια ειχε ξανασυνεργαστει μαζι του εκδιδοντας του ένα βιβλιο. Κ το βιβλιο του, αν κ δεν πουλησε ηταν απιθανο. 100 χρονια μπροστα από την εποχη του κ ο κοσμος δεν μπορουσε να το καταλαβει. Όπως οι πινακες του Βαν Γκογκ. Δεν πουλησε κανενα κ όταν πεθανε εγινε δισεκατομυριουχος. Ετσι είναι τα πραγματα. Παντα το νεο φοβιζει τους ανθρωπους κ προτιμουν την πεπατημενη, το σιγουρο. Ο Αγαπιου, ο εκδοτης πιστευε σε αυτόν. Τον υπεραγαπουσε γιαυτο κ του προσφερε 1,000,000 ευρω. Ο Αγαπιου διαβασε τον τιτλο του βιβλιου:1,000,000. Ένα εκατομμυριο. Αρχισε να ρουφα τις σελιδες του χωρις καμια απολυτος εκφραση στο προσωπο του. Ο Κερστα ειχε κατσει εξω στην βεραντα κ ρευμαζε τα αστρα. Το φεγγαρι μισο να του κλεινει το ματι. Το εκλεινε σε πολλους το ματι αλλα λιγοι το κοιταζαν. Ειχαν πιο σημαντικα πραγματα να κανουν οι ανθρωποι. Με το φεγγαρι θα ασχολουμαστε τωρα. Ειχε τον τελικο της μπαλας κ επρεπε να μαθουν ποιος θα εβαζε την μπαλα περισσοτερες φορες στα γκολποστ του αντιπαλου,

Ο ανθρωπος από γεννισιμιου του,

εχει αυταπατες . κ πιστευει ότι είναι τοσο σπουδαιος,

που πρεπει να ασχολειται με σπουδαια πραγματα.

Το σκορ είναι 1-0. Ενα μηδεν. Εχασες. Παντα χανεις. Οσες φορες επαιξες εχασες,

κ παντα χανεις, γιατι τα πιο σπουδαια είναι τα πιο ξεφτιλισμενα,

τα ασημαντα , τα μηδαμινα, τα απλα,τα συνηθισμενα,

αυτά που δεν τους δινει κανενας σημασια γιατι δεν εχουν κερδος,

δεν μπορεις να επενδυσεις πανω τους κ να βγαλεις κερδος.

Μα αν τους δωσεις σημασια, εστω κ λιγο, κερδισες. Ντρεπομαι όμως που χρησιμοποιω αυτή τη λεξη για αυτά. Κερδος. Όμως είναι η γλωσσα που καταλαβαινεις. Χρημα κ κερδος κ όταν σου μιλω για κατι ομορφο χρησιμοποιω την καθημερινη σου γλωσσα για να με καταλαβεις. Δεν υπαρχει άλλος τροπος να συνεννοηθουμε.

Ο Κερστα ανοιγοκλεισε το ματι στο μισοφεγγαρο. Εχεις πιασει την σκηνη; Καποιος καπου σε ένα πλανητη ,γεματο ζωη, που ονομαζεται γη, ανοιγοκλεινη το ματι, στο δορυφορο της γης που ονομαζεται φεγγαρι. Σουρεαλιστικα στιγμιοτυπα. Δυο ψυχες, η δικη σου κ του φεγγαριου, αλληλοκοιταζονται κ λεει η μια στην άλλη, γεια σου συντροφε, γεια σου συνοδoiπορε. Κ αμεσως αυτοι οι καποιοι δημιουργουν μια στενη σχεση. Μονο κ μονο που το κοιταξες, μπηκε η φιγουρα του μεσα σου, μεσα στο μυαλο σου, σαν εικονα. Κ αυτή την εικονα θα την κουβαλας μεχρι να πεθανεις , μπορει κ πιο περα όπως λενε αλλοι. Μπορει κ για παντα. Κ το φεγγαρι εβαλε την δικη σου μεσα στο μυαλο του. Μπορει κ για παντα. Κ αν τυχη να παει καποτε στο φεγγαρι ο εγγονος σου, σαν αστροναυτης, κ πατησει το ποδι του εκει πανω, να μην παραξενευτει που θα βρει ένα λουλουδι να τον περιμενει. Βεβαια οι επιστημονες θα πουν, αποκλειεται να γινεται αυτό, γιατι εκει δεν εχει ουτε νερο ουτε οξυγονο, δεν μπορει να αναπτυχθει καμια ζωη εκει .

Γινεται! Να ξερεις ότι γινεται. Ολα γινονται. Αφησε τις πορτες σου ολανοιχτες στο μυστηριο, να μπει μεσα σου κ να σε κατακλυσει, να γινει το αφεντικο σου, ο φιλος σου, η γκομενα σου, όλα σου. Γινεται! Ολα γινονται.

Μεσα στο δωματιο ο κυριος Αγαπιου , ο εκδοτης, να διαβαζει μανιωδως το διηγημα. Κατα τα μεσανυχτα τελειωσε κ εβαλε το πρωτοτυπο πανω στο τραπεζακι. Εμεινε για λιγο σκεφτικος κ εβγαλε το τσεκ επιταγων κ εγραψε:

«Το ποσον του ενός εκκατομυριου προς τον κυριο Κερστα να πληρωθει αμεσως.»

Ηταν μια επιταγη τους ενός εκκατομυριου. Μια νεα επιταγη. Ο Κερστα ειχε παρει ένα εκατομυριο, πριν ένα χρονο για να γραψει ένα βιβλιο κ τωρα ο εκδοτης του εδινε άλλο ένα εκατομμυριο. Μοιραζε εκατομυρια όπως μοιραζουμε εμεις βόλους. Ηταν οντος δισεκατομυριουχος ο εκδοτης, ενας από τους πιο πλουσιους της χωρας, ισως ο πιο πλουσιος, με τεραστια κληρονομια. Αμετρητη, κ σε ακινητα κ σε κινητα. Αγαμος κ ότι θα εμενε θα το επαιρνε το κρατος . Μοναχοπαιδι. Ουτε φιλους κολλητους ουτε τιποτε. Ξοδευε αβερτα, όμως κατά ένα παραδοξο τροπο, ότι ξοδευε ερχοταν πισω 100πλασιο. Κ τωρα, με τον Κερστα, ενώ ειχε ξεκινησει σαν φαρσα, του γυρισε πισω μεταφεροντας ένα θησαυρο εκατομυριων. Ένα βιβλιο σαν τον «Γλαρο Ιωναθαν», μπορει κ ανωτερο. Οτι πιο ομορφο ειχε διαβασει στη ζωη του.

Εδωσε την επιταγη στον Κερστα λεγοντας του να γραψει κατι στο τελος του διηγηματος . Να γραψει την τελευταια του προταση, παραγραφο. Ότι κ να εγραφε θα γινοταν δεχτο. Αν εγραφε: «Κυριε Αγαπιου ειστε ενας μεγαλος βλακας», θα γινοταν δεχτο. Ότι κ να εγραφε δεχτο.

Ο Κερστα χωρις να πολυσκεφτει εγραψε: «Το βιβλιο τουτο διανεμεται εντελως δωρεαν από τον εκδοτη Αγαπιου. Τα πνευματικα δικαιωματα πρεπει να καταργηθουν για όλα τα πραγματα. Ότι φτιαχνει ο ανθρωπος ανηκει αυτοματα στην ανθρωποτητα χωρις κανενα ανταλλαγμα.»

Αυτά εγραψε ο Κερστα ως επιλογο. Μετα πηρε την επιταγη, την εσχισε κ ειπε:

-ειμαστε πατσι. Κυριε Αγαπιου ειμαστε πατσι.

Πανω στο μηχανακι , ένα χοντα παπι του ετους 1965, διπλοκαβαλα, δυο τυποι. Ο ένας, ο πισω, δισεκατομυριουχος κ ο άλλος , ο οδηγος, ένας συγγραφεας , να οδηγουν τις ζωες τους κατω από το φως του παραλιακου δρομου. Σταματησαν στα φαναρια. Κοκκινο. Πρασινο. Ξεκινησαν κ εστριψαν το μηχανακι σε ένα χωματοδρομο. Εκει τους περιμεναν δυο γυναικες. Η γυναικα παντα ειχε την καλυτερη θεση μεσας στη καρδια του Κερστα. Παντα. Μπορουσε να την κατσαδιασει, να την βρισει, αλλα παντα το μετανοιωνε. Παντα παραδεχοταν την ανωτερωτητα της σε ολους τους τομεις. Ηθελε να την φτασει. Να κρεμαστει πανω της, να αναρριχηθει πανω της, για να φτασει στο δικο της υψος. Αυτό της καρδιας. Μα παντα αποτυγχανε. Παντα. Γι’ αυτό φαινεται κ εγραφε. Για να την φτασει.

Πλησιασαν τα κοριτσια. Η βραδια ηταν απιθανη,

κ αυτές δυο ολοζωντανα αγαλματα,

κ διπλα τους ηλθαν αλλα δυο ολοζωντανα αγαλματα,

γιατι είναι κ ο ανδρας ομορφος αν θελει.

-αργησατε σας περιμεναμε, ειπαν τα κοριτσια,

-το ξερουμε ότι αργησαμε. Αργησαμε υπερβολικα.

Ας αφησουμε τους ερωτευμενους στην ηδονη τους. Αυτές οι στιγμες είναι ιερες κι σπανιες. Ας τους αφησουμε να τις απολαυσουν.

Το βιβλιο τυπωθηκε. Διανεμεται δωρεαν. Μπορεις να το αντιγραψεις, να το αλλιωσεις, να το κανεις ότι θελεις,

Να το πεταξεις στα σκουπιδια.

Ετσι πρεπει να είναι τα πραγματα. Αναλωσιμα. Εφημερα. Εβαλα πολλα απο μενα εκει μεσα,

αυτος είναι ο μεγαλυτερος λογος, αφου το διαβασεις να το πεταξεις,

Η ζωη είναι παντα νεα κ φρεσκια. Φιλακια σε ολους. Κερστα.

Μαρσαρε το παπι του δυο τρεις φορες, σαν κορνα πλοιου που ετοιμαζει ταξιδι, αλλα αμεσως κατεβασε στροφες κ μπηκε χαλαρα στη στροφη, σαν να χορευε,

κ όταν επιασε παλι την ευθεια, εσκυψε κ το φιλησε,το μηχανακι, που του είναι ετσι παντα πιστος υπηρετης, κ αυτό το καυμενο σαν να κοντοσταθηκε. Όχι βεβαια απο συγκινηση. Ηθελε βενζινη.Το γεμισε βενζινη κ ο Κερστα, δεν ξερω γιατι, το εσπρωξε χωρις να το ξεκινησει κ περπατησαν μαζι λιγα μετρα,

σαν αναβατης διπλα σε αλογο,

εβαλε μπρος, καβαληκεψε το ατι του κ καλπασαν μαζι ,

πανω στον οριζοντα.

Ευχαριστω θερμα τον εκδοτη μου. το logoclub μας. Με εκτιμηση Κερστα,

απεραντη αγαπη στο δασκαλο μου Osho.

α! ο Osho . Ποτε δεν μου ειπε κανε αυτό κ κανε το άλλο. μονο μου λεει: Κοιταξε!

Κ όταν το ρωτω, δεν φτανει να τελειωσω κ μου λεει : Κοιταξε!

Κ μετα σιωπά. Σαν ολες οι λεξεις κ ολο το λεξιλογιο να εχει χαθει κ εχει μεινει μονο μια λεξη.

Κοιταξε!

Κ μετα, ολο κ πιο πολύ αυτή η λεξη να ξεθωριαζει κ να μην εχει μεινει παρα ένα Τιποτα,

αφηνοντας τον κοσμο αμολυντο από κάθε λεξη. Παρθενο.

Σαν να του δινει άλλη μια ευκαιρια να ξαναδημιουργηθει. Ξεκινα παλι! Από την αρχη. Κ αυτος ξεκινα μπουσουλοντας, μεχρι να μεγαλωσει κ να γινει γέρος.

Κ ξανα παλι από την αρχη. Ξεκινα παλι!

Σπορος,φυτο, υστερα ένα τριανταφυλο, μετα ξεραμενα φυλα στο χωμα. Κ ξανα σπορος, φυτο, υστερα τριανταφυλλο,

η μια γυναικα, ενας αντρας, ένα παιδι. Ξεκινα παλι από την αρχη!

Κ ένα διδαγμα , μια ευχη: Ας είναι το τελος ομορφο όπως η αρχη,

ετσι που να μην ξερεις πιο το τελος κ πια η αρχη,

κ υστερα ο Οσσο να με κοιταζει σαν να μου λεει: Κανε το τελος σου ένα κρεσεντο της ζωης σου. Μια γιορτη. Μια κορωνα στο κεφαλι σου, σαν βασιλιας. Κανε την αρχη να δειχνει νανος μπρος στο τελος.Τελος κ αρχη, οι ακρες μιας κλωστης, μια γιρλαντα με γιασεμι, περασμενη στο λαιμο σου. Μια γιρλαντα με τα χρωματα της ζωης σου.

φιλακια σε ολους. σας αγαπω. κριστοφ

1,000,000

ηθελα να σου μιλησω μονο για το Ενα,

παντα μιλω για το Ενα,

τα μηδενικα ηταν διακοσμητικα στοιχεια,

σχηματα,

το σχημα για παραδειγμα που εχουν οι ολοστρογγυλες ρωγες σου,

οι ρωγες σου,

το σκαμπω για να πατησω να φτασω τα ζουμερα κερασια,

κ μετα μια λεξη: συντροφε. Πολλες λεξεις: συντροφισσα, συντροφοι,συνοδοιπορε.

Hasta Siempre, στην αιωνιοτητα