στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
«Να γίνει όλο το σκουλήκι μετάξι, όλη η σάρκα πνεύμα».
ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ
Συγκόλληση δυαδικού κορμιού με μαύρο πολτοποιημένο ήλιο
χαμόγελα κρυμμένα πίσω από βουνά
που ουρλιάζουν κουρασμένα
απ’το μαστίγωμα ελικοειδούς πολύχρωμης αλυσίδας
καθώς κατέφτασε ιδρωμένο το λυκαυγές της ενοχής
έβγαλε ο άνεμος την κολαστήρια πατρική μορφή του.
Ξερά σωθικά κρεμασμένα σε δασύλλιο
με λεύκες τρέμουσες που διψούν για κοκκινόχωμα
αγκαθωτοί θάμνοι που μέσα τους παγίδεψαν
ακρωτηριασμένες κούκλες, παλαιά ξεσκισμένα παπουτσάκια
και σκασμένα άψυχα τόπια.
Θρόισμα μολυβένιων πτωμάτων
ματωμένα νούφαρα ξεπηδούν
στην λίμνη των νεκρών ονείρων
δίνες αίματος στο ναυάγιο ευπαθούς πεταλούδας
με την οδοντωτή βλεννογόνο γλώσσα
κόκκινες σαρκοβόρες φυλλωσιές τρεμοπαίζουν τις ρίζες τους
στην οσμή του λευκού πουλιού με τα κυανοϊώδη αντανακλώντα μάτια
και το πρασινοκίτρινο γαμψό ράμφος
που στάζει ζωή έμψυχου έρωτα.
Σκιά πλατάνου που πάνω του χορεύουν
σαν σφήγκες οι αγχόνες γυρέυοντας δια βρόγχου
το λαχταριστό μέλι σπάνιων εγνοιών
Σκιά γνώριμη από τα βρεφικά μας χρόνια
αγγελοκρουσμένοι λυγμοί πνιγμένοι από δάκρυα
γέμιζαν τα αθώα στρώματά μας
καθώς αντικρίζαμε τον Υιό της
σωτήρια ζεστό το στέρνο της μάνας
μα δολοφονική η άγνοιά της...
Το δέντρο της σιωπής κοίτεται αγέρωχο
μα άψυχο στο χιονισμένο χώμα
με όλα αυτά αποκοιμήθηκα στον πάγο
γυμνός γεμάτος πούπουλα
ζητούσα την τροφή μου
μα ένας μεταξοσκώληκας έπεσε
αιφνίδια, απο τούτο το ξερακιανό το δέντρο
που θυμίζει σκελετωμένη φθηνή
πόζα υποκριτικής κίνησης.
Το σκουλήκι αρχίζει να γδέρνει
νωχελικά το χιόνι
παίζοντας μελωδία ξεκούρδιστου μα ηδονικού βιολιού
κόκκινο το σάλιο του με λίγες κηλίδες μαύρο χώμα
δημιουργεί ατελή ιερογλυφικά σχέδια
πάνω, κάτω, σε ίδιες γραμμές, σε ίδιο ύψος
<ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΣ>
DHMHTRHS GEORGAS
WOLFALAIRE