στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Το ένα εκατομμυριο μπορει να είναι ότιδηποτε. Από τριχες κατσαρες μεχρι λεφτα. Στις μερες μας δεν είναι άλλο τιποτε απο λεφτα. Μιλω παντα για μενα κ την ολιγαρχική παρεα μου. Η επιταγη ηταν πανω στο τραπεζι κ τον φλερταρε. 1,000,000 ευρω δικα του. Το συμβολαιο εγραφε: «Εγω ο Γιωργος Αγαπίου, εκδοτης, προσφερω στον συγγραφεα Κέρστα, 1,000,000 ευρω, για ότιδηποτε γραψει μεσα σε ένα χρονο. Οτιδηποτε γραψει ο Κέρστα μεσα σε ένα χρονο θα γινει δικο μου, με ανταλλαγμα εγω να του προσφερω ένα εκατομμυριο ευρω. Το χρημα θα του δωθει προκαταβολικα ,αμεσως τωρα, με την υπογραφη του συμβολαιου».
Βαλαν και οι δυο την υπογραφη τους κατω από το συμβολαιο κ αμεσως ένα εκατομμυριο ευρω μετακομισε από την τσεπη του εκδοτη στην τσεπη του συγγραφεα Κέρστα.
Οτιδηποτε εγραφε ο Κέρστα θα γινοταν δικο του εκδοτη. Αυτό ειχε λιγο ρισκο για τον εκδοτη, γιατι θα μπορουσε στο τελος του χρονου να του παρουσιασει μια κολα χαρτι με ένα μηδενικο σαν τιτλο κ κατω απο τον τιτλο θα ηταν ένα διηγημα με ολο κ ολο μια λεξη. Την υπογραφη του συγγραφεα: Κερστα.
Όμως όλα τα πραγματα στην ζωη μας είναι ρισκο. Η ιδια μας η ζωη είναι ένα ρισκο κ ποιος ζει κ ποιος πεθαινει.
Ο συγγραφεας Κέρστα εσφιξε θερμα το χερι του εκδοτη κ βγηκε εξω. Στην τσεπη του ειχε την επιταγη του ενός εκατομμυριου. Στους χαλεπους καιρους μας, ένα εκατομμυριο θεωρειται εξωφρενικο ποσο κ μαλιστα για αερα κοπανιστο. Για λεξεις. Ο άλλος, ο προλεταριος, δεν εχει να φαει κ αυτος πηρε ένα εκατομμυριο απλα κ μονο για να φαντασιωθει . Ο καθενας φαντασιωνεται. Ολοι στον κοσμο φαντασιωνονται. Η διαφορα με αυτόν είναι ότι η φαντασια του εχει αντικρυσμα. Ο κοσμος βαριεται πλεον κ να φαντασιωθει κ περιμενει καποιον άλλο να το κανει αντι για αυτόν. Θελεις να παιξεις μπαλα κ επειδη βαριεσαι περιμενεις να το κανει άλλος για σενα. Βαριεσαι να πηδηξεις κ βλεπεις τσοντες. Γιατι βλεπεις τσοντες; Που να τρεχω τωρα στο μπανιο να πλυθω. Πατας το κουμπι κ ξεκινα το βιτεο με την Ούρσουλα την πηδηχταρου. Βαριεσαι να αγαπησεις κ βλεπεις σηριαλ να συγκινηθεις, να τρεξουν τα ματια σου κ να εκτονωθεις. Πηγαινε κ αγαπα!Φοβασε όμως.
Γι ‘αυτο βλεπεις σηριαλ.Ταυτιζεσαι με τον ηθοποιο, γινεσαι εσυ ο ηθοποιος κ όλα μελι γαλα.
Κανενας δεν εχει βρει κατι για να σου το δωσει. Κανενας. Ολοι αυτοι οι ζωγραφοι, οι ποιητες, οι συγγραφεις, οι αρχηγοι κρατων, οι παπαδες, οι μεγαλοι επιστημονες, ο Αινσταιν, οι αστροναυτες, οι σκηνοθετες κ ολους οσους θεωρεις μεγαλους αυθεντιες, ολοι τους κ ολοι μας κολυμπουμε μεσα στο ζουμι που λεγεται αγνοια. Αγνοια είναι η άλλη ονομασια του κοσμου μας. Θα μπορουσα να σου το παρομοιασω με την θαλασσα της γης μας. Η θαλασσα είναι η Αγνοια κ η ξηρα ειναι η γνωση. Τωρα ζεις κ εργαζεσαι πανω στην ξηρα. Πατας γερα κ όλα περνουν ομορφα. Γυρω σου εχεις τον τεραστιο ωκεανο της θαλασσας. Την Αγνοια. Νοιωθεις όμως ασφαλής ότι πατας γερα κ σταθερα στην ξηρα, ωσπου νιωθεις την γη να ταρακουνειται για να σου υπενθυμισει ότι επιπλεουμε πανω σε τεκτονικες πλακες. Από κατω μας θαλασσα, από πανω μας θαλασσα.
Ειμαστε ολοι μας χαμενοι ναυαγοι,
κ για να μην νιωθουμε αβεβαιο το μελλον μας,
φτιαχνουμε παραμυθια,
τα παραμυθια είναι οι μεγαλοι μας συγγραφεις, οι μεγαλοι μας σκηνοθετες,ολοι οι σπουδαιοι ανθρωποι που γνωριζεις κ σεβεσαι,
τα παιδια μας, οι αγαπες μας,τα ταλεντα μας,τα βραβεια μας, η προσωπικοτητα μας,
τα επαγγελματα μας,
κ αυτά παραμυθια.Μικρα κ μεγαλα παραμυθια.
Ναυαγε! Πιανεσαι από μια σανιδα παραμυθι.
Ο Κέρστα, αυτος ο μεγαλος συγγραφεας,βγαινοντας εξω από το ασανσερ πατησε το λυμενο του κορδονι κ πριν να σωριαστει στο πατωμα, προλαβε κ αρπαξε την γυναικα που ερχοταν στο ασανσερ, από τα μεγαλα της στηθια κ πεσαν κ οι δυο μαζι αγκαλιασμενοι σαν αγγελουδακια στο πατωμα. Ο Κέρστα εφαγε μια δυνατη τσαντιά στο κεφαλι από την γυναικα κ μια μπουνιά από τον συνοδο της. Βγηκε εξω από το ξενοδοχειο, με πονους στο κεφαλι στο στομαχι κ με ένα σχισμενο γονατο παντελονιου από την πτωση.Μπηκε στο διπλανο καταστημα ρουχων κ διαλεξε ένα παντελονι. Εκανε παζαρια. Το παντελονι κοστιζε 25 ευρω κ αυτος, για μια ωρα, εκανε παζαρια για 20 ευρω, τελικα πληρωσε 21 ευρω. Κ αυτα τα τεσσερα ευρω τα εχασε λιγο πιο κατω, όταν πηγε να βγαλει τα κλειδια του παπιού από την τσεπη του. Το μηχανακι του, ένα παπι του 1965, ηταν σταθμευμενο πανω από ένα υπονομο, κ όταν εβγαλε τα κλειδια από την τσεπη του, ταυτοχρονα βγηκαν κ δυο χαρτονομισματα, ένα 10ευρω κ ένα 20ευρω. Προλαβε κ επιασε το μεγαλο. Το μικρο επεσε μεσα στον υπονομο. Εβαλε μπρος το μηχανακι κ μαρσαρε την μηχανη στο κοκκινο πολλες φορες. Όταν νευριαζε κ ηταν πανω στο μηχανακι, μαρσαρε το μηχανημα ακινητο 5-6 φορες κ του περναγε. Του εφυγε η Βαγια, μαρσαρε. Του εφυγε η Κικη, το ιδιο μοτιβο. Η Αντρη το εσκασε με τον καλυτερο του φιλο. Μαρσαρε. Κοντεψε να το καψει το καυμενο. Δεκα λεπτα με το ρολοι μαρσαριζε. Αντεξε ο Ιαπωνας. Του περναγε όμως. Θυμαμαι μια ταινια που ειχα δει παλια, που ενας εραστης, όταν η γκομενα δεν ηθελε σεξ, αυτος εβγαινε εξω κ εκοβε ξυλα με το τσεκουρι. Εκει στην αυλη του ειχε ξυλα για το τζακι κ αυτος πηγαινε κ τα εσχιζε με το τσεκουρι. Μεσανυχτα. Τον ακουγε ολη η γειτονια κ ηξεραν ότι εκεινο το βραδυ τραβηξε μαλακια. Γινοταν συχνα. Η γκομενα ηταν υποτονικη. Συνεχιστηκε αυτή η κατασταση για πολύ ακομα, μεχρι που αλλαξε γκομενα κ ησυχασαν ολοι.
Ο Κερστα κοντευε να κλεισει χρονο κ δεν ειχε γραψει ουτε σελιδα. Πριν να υπογραψει το συμβολαιο με το ένα εκατομυριο, κατι εγραφε κ όταν εγραφε, ολοι του λεγαν ,εισαι σπουδαιος μαστορας. Φαινοταν, φως φαναρι, ότι ηταν ενας νεος Βικτωρας Ουγκώ. Θυμαμαι την σκηνη που ο ηρωας Γιαννης Αγιαννης παει κ σηκωνει το παιδακι που ηταν κατω από την αμαξα. Ο Γιαννης Αγιαννης εβαλε τους ωμους του κ σηκωσε την αμαξα μονος του. Ηταν σωματωδης. Αφου σωθηκε το παιδακι ,αφησε την αμαξα να πεσει με δυναμη κ ακουστηκε ένα: ΑΑ!! Κ ολοι διερωτηθηκαν ποιος μαλακας μπηκε από κατω από την αμαξα. Ηταν ο Κερστα που μπηκε εκει από κατω, από περιεργεια. Ετσι εχουν τα πραγματα. Ο Κερστα πεθανε. Τελος η εμπνευση. Ξοδεψε τα λεφτα δεξια κ αριστερα κ τωρα χωρις λεφτα κ χωρις εμπνευση, ενας ζωντανος νεκρος. Όπως ολοι γυρω του. Ζωντανοι νεκροι που περιφερουν το σωμα τους μεχρι να πανε στην θεοσκοτεινη υπόγα.
Ο Κερστα κοιταξε το εξασφαιρο. Γυαλιζε! Του το ειχε φερει ενας Αλβανος. Όχι από την Αλβανια αλλα από την Ελλαδα. Το αγορασε από καποιον αστυνομικο. Ο αστυνομικος σταματησε τον Αλβανο, για εξακριβωση στοιχειων κ εκει πανω στην κουβεντα, ο αστυνομικος, του ειπε αν ειχε να του δωσει κατι, γιατι πεινουσε το παιδι του. Τοτε ο Αλβανος ειδε το πιστολι του αστυνομικου κ του γυαλισε κ αμεσως, ο αστυνομικος του προτεινε μιξοκλαιγοντας να το πουλησει. 20 ευρω μονο. Τζαμπα. Καναν παζαρια κ τελικα ο Αλβανος το αγορασε από τον αστυνομο με 16 ευρω, μετρητοις. Του εδωσε δωρο κ ένα αλεξισφαιρο γιλεκο.
Γιναμε ρεζιλι με την κριση που μαστιζει την χωρα μας. Ολα πουλιουνται. Περαστε κοσμε! Ότι παρετε 5 ευρω. Προχθες ακουσα ότι καναν επιθεση του πρωθυπουργου κατι βουλγαροι γκαγκστερ.( γεμισαμε σε αυτή την χωρα γκαγκστερς. Σικαγο).Λοιπον κατά την διαρκεια της επιθεσης, οι δικοι μας μπραβοι, του πρώθυ, εβγαλαν μαχαιρια κ τους αφοπλισαν. Μαχαιρια; Ναι, καλα ακουσες, Στελλα κραταω μαχαιρι. Τα παιδια δεν ειχαν οπλα,(τα πουλησαν για ενα ποτηρι γαλα) κ με τα μαχαιρια καταφεραν κ αφοπλισαν τους Βουλγαρογκαγκστερς κ το πιο ωραιο, τους πηραν τα πανακριβα οπλα. Κ ετσι, ευτυχως, η φρουρα του Πρώθυ ξανααπεκτησε οπλα για ασφαλεια.
Εδώ θα κανω μια παρενθεση για να πω κατι πολύ σοβαρο. Παρα πολύ σοβαρο. Ακου:
«Ψηφιζουμε ανθρωπους κ μετα θελουμε να τους σκοτωσουμε. Παραξενος ο κοσμος που φτιαξαμε.Οι μπραβοι είναι πιο πολλοι από τους ψηφοφορους.»
Κλεινει η παρενθεση κ μπαινουμε παλι στο θεμα μας.Τον Κερστα, που είναι στο γραφειο του, με κανενα χειρογραφο για να παραδωσει στον εκδοτη Γιωργο Αγαπίου. Το μονο χειρογραφο ηταν αυτό που εγραφε τωρα:
«Κυριε Γιωργο Αγαπίου. Προσπαθησα πολύ, αλλα η εμπνευση μου με εγκατελειψε. Το ένα εκατομμυριο που μου δωσατε εκανε φτερα εδώ κ πολύ καιρο.Το μονο που μου μενει είναι να δωσω τερμα στην ζωη μου. Χασατε κ εχασα.Υπογραφη Κερστα».
Πηρε το εξασφαιρο στα χερια του κ γυρισε τον κυλινδρο του. Ακουστηκε που γυριζε κ βουιζε δαιμονισμενα. Ο κυλινδρος θα σταματουσε καπου. Όπως η ρουλετα. Πονταρεις κ χανεις η κερδιζεις. Συνηθως χανεις. Παντα χανεις. Παντα. Ποτε δεν κερδιζεις. Ποτέ. Ειναι αυταπατη ότι κερδιζεις. Στο τελος παντα χανεις.
Ο Κερστα τελικα θα επιβιωσει; Κ αν τελικα επιβιωσει από το πιστολιδι, θα καταφερει να επιβιωσει από τους μπραβους του κυριου Αγαπίου; Ζουγκλα. Υπαρχει διεξοδος;
Ο Μακης Τριανταφυλλοπουλος της ζουγκλας βρισκει παντα την ακρη, εμεις δεν θα την βρουμε, που ειμαστε κ διαδικτυομενοι;
Μεινετε μαζι μας. Να δουμε την εξελιξη της ιστοριας μαζι. Φοβαμαι μονος μου.
συνεχιζεται