στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Πλησιαζουν γιορτες. Ειναι ημερες αγαπης, περισυλλογης κ ανθρωπιας. Φτασαμε στο σημειο να γιορταζουμε μια φορα του χρονου την ανθρωπια. Τις υπολοιπες 364 μερες ειμαστε εκτος πλαισιου κ δρουμε απανθρωπα. Εχουμε παρασυρει σε αυτο τον κατηφορο κ τα ζωα κ την ιδια τη γη που μας τρεφει. Ξερω, τωρα στο γιορτινο τραπεζι θα φας το γουρουνοπουλο σου, την μπεκατσα, την γαλοπουλα σου, το βοδινο, το ορτυκι , το λαυρακι κ πιθανον τον αστακο σερβιρισμενο με πικαντικη σαλτσα απο οστρακοειδη κ γαριδες. Δεν σου ζητω να γινεις χορτοφαγος ομως αυτες τις γιορτες κανε κατι που δεν εχεις ποτε σου ξανακανει. Φαε απλα κ χωρις εξτριμ φανφαρες.
Χριστουγενιατικη ιστορια
Ο ζωολογικος κηπος
Εχουν βαλει μεσα στο ζωολογικο κηπο διαφορα ζωα. Τα εχουν φερει απο διαφορες γωνιες του κοσμου κ τα εκθετουν σαν αντικειμενα. Εχουν υποβιβασει την ζωη σε εκθεμα, σε αντικειμενο. Το ταισμα τους δεν γινεται απο αγαπη σε αυτα αλλα γινεται για να μην πεθανουν κ να ζουν για να εκθετουν το εαυτο τους στους επισκεπτες. Εχουν επενδυσει πανω τους χρημα κ θελουν να το λαβουν πισω πολλαπλασιαζομενο.
Ενας επισκεπτης πλησιασε ενα ζωο για να το φωτογραφισει πισω απο τα καγκελα. Το ζωο κοιταζε τον φωτογραφο κ ο φωτογραφος κοιταζε το ζωο. Αναμεσα τους ενα καγκελο. Οταν εδειξε τις φωτογραφιες σε φιλους του, ολοι εμειναν εκστατικοι μπροστα στο ταλεντο του φιλου τους.
Μια μερα καποια μαιμου βρηκε ενα εγχειριδιο εκμαθησης φωτογραφικης τεχνης. Το μετροφυλλησε, εμαθε να φωτογραφιζει αψογα, κ με ενα κινητο που εκλεψε απο μια ανυποψιαστη τσεπη εγινε σπουδαιας φωτογραφος που ζηλευαν ακομα κ οι ανθρωποι. Φωτογραφιζε τους ανθρωπους πισω απο τα καγκελα. Μια μερα, οταν πηγαινε για μια εκθεση που θα εκανε στην Αφρικη, πηδηξε με το αλεξιπτωτο απο το αεροπλανο κ ξαναεπεστρεψε στην πατριδα της την Ζουγκλα. Οταν ακουγε τα αλλα ζωα της ζουγκλα που παραπονιοντουσαν οτι εδω η ζωη ειναι ζουγκλα, αυτη καθοταν σκεφτικη. Οταν καμια φορα ανοιγε το στομα της ηταν για να γελασει. Τοτε μαζευε τα ζωα κ τους εβγαζε φωτογραφιες μεσα σε ενα τοπιο με δεντρα κ ποταμια. Καμια φορα εκανε την εμφανιση του κυνηγος. Γινοταν μεγαλη αναστατωση. Μετα εφευγε κ επεστρεφε στην δικη του ζουγκλα κ τα ζωα οπως παντα στη δικη τους. Οταν η μαιμου γερασε εδωσε εντολη πανω στον ταφο της να γραψουν ενα στοιχο απο καποιο ποιημα:
«ελευθερωστε τα ζωα!»
ετσι οταν περνούν κυνηγοι κ τουριστες απο εκεινα τα μερη κ βλεπουν τον ταφο της, βγαζουν αναμνηστικες φωογραφιες. Τες μοιραζουν σε ολα τα ανθρώπινα οικολογικά σάιτ, σαν κρακτη εναντια στη βια κ την κακομεταχειριση των ζωων. Πολλες οργανωσεις εχουν κ βουλευτες σε διαφορα κοινοβουλια. Ολοι ξερουν οτι τα ζωα εχουν δικαιο, ομως ολοι σηκωνουν τους ωμους ψηλα. Κ κανείς δεν γνωριζει ποιος διοικα τον ανθρωπο. Κατι σαν φαντασμα που ερχεται τα βραδια κ δεν σε αφηνει να κοιμηθεις,
κ οταν ξυπνας,
ηθελες να ησουν παντα κοιμισμενος.
«ελευθερωστε τα ζωα!»
Να εχετε μια ομορφη χρονια.
ενα μεγαλο ευχαριστω στο ομορφο κλαμπ που με φιλοξενει κ μου δινει τοπο να βγαζω λογο,
στο logoclub κ προσωπικα στον Νικο Στυλιανου. Σου ευχομαι οτι ποθεις Νικο μου, παντα δικος σου, κριστοφ