Το άρθρο αυτό αναφέρεται σε μια παράσταση, η οποία έλαβε χώρα από τις 22 έως τις 28 Μαίου στην περιοχή του Τ.Ε.Ι Ηρακλείου και την διοργάνωσε η θεατρική ομάδα του Τ.Ε.Ι. Η παράσταση είναι βασισμένη στο θεατρικό έργο του Ιονέσκο << Παιχνίδι Σφαγής>>.
Αρχικά, το έργο αναφέρεται σε ένα κάπως παράξενο παιχνίδι στο οποίο δεν υπάρχουν ήρωες. Εμφανίζεται μια ολόκληρη κοινωνία, η οποία αφανίζεται από μια μυστηριώδεις επιδημία. Οι κάτοικοί της έρχονται αντιμέτωποι με το θάνατο. Έναν θάνατο ο οποίος συμβολίζει την σημερινή κοινωνία. Με πολύ ωραίο τρόπο παρουσιάζονται πολλά συναισθήματα και σκέψεις. Κυρίαρχο συναίσθημα είναι ο φόβος. Φόβος , ο οποίος παίζει καταλυτικό ρόλο και δοκιμάζει μια ολόκληρη κοινωνία. Οποιοδήποτε μέσο είναι ανίσχυρο να τον αντιμετωπίσει. Η πολιτική ρητορεία , η κοινωνική πόζα , οι έρωτες είναι ανίσχυρα για να καλύψουν όλο το χάσμα και την καταστροφή που επιφέρει ο φόβος, προσωποποιημένος πάντα από το θάνατο.Σε αυτό το σημείο δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Ιονέσκο προσπάθησε να μελετήσει μέσω ενός θεατρικού έργου τον ρόλο που έχει ο φόβος στην ζωή του ανθρώπου έχοντας την όψη του θανάτου. Από την άλλη ένα θετικό συναίσθημα όπως είναι η αγάπη αν και αυτή είναι κατακερματισμένη ,όμως είναι εκείνη που θα ενώσει το χάος που επικρατεί στις ανθρώπινες ζωές.
Το έργο αυτό είναι ο καθρέφτης της σημερινής κοινωνίας, εξ'ου και ο τίτλος του άρθρου. Είναι καλύτερο να το χαρακτηρίσουμε ως μια περίληψη, η οποία είναι τόσο καλά οργανωμένη και δεν της ξεφεύγει απολύτως τίποτα. Καταγράφονται η κοινωνική αλλοτρίωση,η αποξένωση, η βία, η συναισθηματική αστάθεια, η καταστροφή της ανθρώπινης φύσης. Η μηχανοποίηση του ανθρώπου σε διάφορες ιδέες ( ανεξαιρέτως φύσεως) . Εν κατακλείδι είναι το προφίλ του 21ου αιώνα.
Τέλος , δεν πρέπει να ξεχνάμε τους συντελεστές της παράστασης , οι οποίοι με μεγάλο μεράκι και αγάπη προς το θέατρο, έδωσαν και δίνουν χωρίς κανέναν ενδοιασμό την πραγματική έννοια της τέχνης. Η οποία δεν είναι τέχνη ανούσια, εικονική και ψεύτικη αλλά είναι τέχνη με κάποιο σκοπό. Σκοπός τους η αφύπνιση των ανθρώπων. Αξίζει ένα μεγάλο μπράβο και μια ευχή για περισσότερες παραστάσεις με παρόμοια θεματολογία, που θα έχουν σκοπό την ενεργοποιηση και αφύπνιση των ανθρώπων