¨ Αργεί να ξημερώσει απόψε και στο αγαπημένο μου όνειρο ξεχνιέμαι παρέα με εικόνες του χθες. Σκέφτομαι πόσο σ αγάπησα.Πόσο σε πόνεσα.Πόσο σ΄αρνήθηκα.Πόσο σε μίσησα.
Θυμάμαι όμως μόνο πόσο σ ' αγάπησα...
Σ' ένα τζάμι θολό το όνομά σου γράφω δίπλα στο δικό μου και κει κοντά μια παγωμένη καρδιά μου θυμίζει ένα παραμύθι...τα δάκρυα και τα μάτια έχουν πια στεγνώσει.
Η καταχνιά σκεπάζει το σκοτάδιμε διαλύει η σκέψη μια νύχτα ακόμα τέτοια να με βρει καθώς το φως του αυγερινού με βρίσκει ξανά μόνη.
Ίσως τελικά οι μεγάλες αγάπες να μην σμίγουν ποτέ γιατί τώρα πια το μόνο που μας ενώνει είναι η μοίρα που μας κράτησε χωριστά.


