Αν Τότε το’ χες πει,
με το κορδόνι σου δεμένο
και το πουκάμισο σου καθαρό
θα’ χες τον λόγο τώρα
του Όχι…
Τώρα που χάθηκε ο χρόνος
πες Ναι…
και σήκωσε
το σπασμένο το ποτήρι
με το καλό το χέρι
το ασυμβίβαστο…
το ποτήρι είπα
όχι τα σπασμένα γυαλιά,
αυτά άστα χάμω
δεν κολλάνε πια,
άστα στο κρίμα τους
και στο δικό σου…
Ξεκίνα τώρα
με γρήγορα βήματα
όμως, να ξέρεις…
τα βήματα αυτά
θα κλωτσήσουν στο δρόμο σου
κι άλλα σπασμένα γυαλιά…
Μα καλύτερο είναι πάντα
να τα κλωτσάς
παρά να τα πατάς
και να ματώνεις…
Νίκος Στυλιανού
Αν Τότε…