στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Εβαλα κλασσικη μουσικη,
Βολφγκανγκ Αμαντεους Μοτσαρτ-κονσερτο για πιανο Νο 21,
κ αρχισα να γραφω:
Σαββατο βραδυ. Αθηνα. Καπου εκει γυρω από το Πολυτεχνειο. Οδος Στουρναρα. Στο δρομο ειδα ένα φτερο από πουλι.Πιθανον από περιστερι. Εσκυψα, το πηρα κ το εβαλα στην τσεπη μου. Οδος Στουρναρα. Μπροστα μου η εισοδος της πολυκατοικιας. Μπηκα στο ασανσερ. 4ος οροφος. Γινοταν μια διαλεξη για τον Τεσλα.
Ο θεος μου. Οι δικοι μου θεοι διαφερουν από τους δικους σου θεους. Οι δικοι μου είναι κανονικα δημιουργηματα της φυσης , σαν εμας, μονο που επειδη εζησαν θεικα τους εκανα θεους μου. Ετσι, η τελευταια μου γκομενα, επειδη είναι τελεια την ονομασα θεα. Η θεα μου.Η δικη μου εμπνευση. Το αστρο που είναι στον ουρανο κ το ακολουθω. Όπως οι τρεις μαγοι που πανε στον μικρο Χριστούλι στην Βηθλεεμ να του κανουν επισκεψη κ να αφησουν παιχνιδια κ μυρα στα ποδια του. Ετσι στα αστρα εχω δωσει διαφορα ονοματα. Οι δικοι μου θεοι. Να ας πουμε, εκεινο το αστρο το εχω ονομασει Τεσλα. Νίκολα Τέσλα.
Ανεβηκα στον τεταρτο οροφο. Μια αφισα πανω στην πορτα με την φωτογραφια του Θεου μου. Νικολα Τεσλα. Εσκυψα κ την φιλησα. Μπηκα μεσα.Η διαλεξη ειχε μολις αρχισει. Ο ομιλητης μιλουσε για τον θεο μου. Μας εδειξε εικονες κ βιτεο από την ζωη του. Ενας θεος του ρευματος. Τον ειχε στειλει ο θεος να μας δωσει μυστικα πανω στο ρευμα. Πριν 2500 χρονια ειχε στειλει τον άλλο του γιο για να μας μιλησει για την Αγαπη.Μας μιλησε για την Αγαπη, τον ακουσαμε, μετα τον χειροκροτησαμε, μετα τον χλευασαμε, υστερα τον βασανισαμε,τον καταδικασαμε σε θανατο, τον σταυρωσαμε, κ τελος τελος τον καναμε θεο κ τον περιφερνουμε δεξια κ αριστερα κ τον προσκυνουμε κ τον δοξαζουμε κ πινουμε κρασι στο ονομα του, μονο κ μονο για να καλυψουμε τις δικες μας βρωμιες. Τον χρησιμοποιουμε σαν αλλοθι.
Τεσλα. Ο Θεος του ρευματος. Λιγο πολύ ειχε το δικο του γολγοθα εδώ πανω στη γη. Αν ειμασταν ετοιμοι να ακουσουμε τον Τεσλα, τωρα θα ειμασταν τεχνολογικα 100 χρονια μπροστα, αλλα δεν ειμασταν ετοιμοι κ ακομα παλευουμε με πολεμους, με κρισεις, με μεταλλαγμενα, με καταστροφη του περιβαλλοντος. Ειμαστε παιδακια ακομα, με παιδιαστικη συμπεριφορα κ νοοτροπια. Ανοητοι.
Τεσλα. Ο Θεος. Ο Θεος μου. Ενα αστερι. Διπλα στον άλλο Θεο μου, τον Βαν Γκογκ. Να κ ο Μοτσαρτ παρα διπλα να συζητουν κ να γελανε με τον Μπετοβεν, τον Λιστ, τον Τσαικοφκυ, τον Βιβαλτι…κονσερτα του ουρανου, ουρανια τοξα μουσικης. Ας είναι ευλογημενη η Θεα που ονομαζεται Ευφυια. Τοσο ντροπαλη Θεα. Η Ευφυια! Θα αναγνωρισεις τους Θεανθρωπους από ένα χαρακτηριστικο. Την Ντροπαλοτητα. Οσο πιο σπουδαιος ο Ανθρωπος τοσο πιο ντροπαλος είναι.Οσο πιο σπουδαιος ο Ανθρωπος τοσο πιο πολύ γνωριζει ότι οι ιδεες του δεν είναι δικες του αλλα πηγαζουν από τον παγκοσμιο Συμπαντικο Νου, που ονομαζεται Συνειδητοτητα. Γνωριζει πλεον ότι ειμαστε ολοι Ενα. Ειμαστε στο Εμεις. Παντα ειμαστε στο Εμεις κ το εγω είναι μια αρρωστια που πρεπει αργα αργα κ με θαρραλεα βηματα να το ξεπερασουμε. Οι σπουδαιοι Ανθρωποι είναι παντα στο Εμεις. Από εκει ξεχωριζουν από την μαζα του κοπαδιου, που ζουμε εμεις οι υπολοιποι.Εμεις οι υπολοιποι ζουμε σε μαντρα κ επειδη ζουμε σε μαντρα θελουμε να ξεχωριζουμε από τα υπολοιπα προβατα της μαντρας. Παντα ηταν ετσι ο ανθρωπινος κοσμος. Μια μαντρα. Κ την αθρωπινη προοδο την εχουν κανει παντα ατομα που ηταν εκτος μαντρας. ΠΑΝΤΑ. Οι Ρεμπελοι του κοσμου. Οι Ακαλούπωτοι. Ολοι εμεις οι υπολοιποι κ οι κοινοί κ οι κενοί που μπηκαμε στα καλουπια της κοινωνιας κ βολευτηκαμε εκει μεσα, νομιζουμε ότι ειμαστε καποιοι. Ειμαστε απλα τα μπαζα, που θελουμε να το παιζουμε καποιοι.
Ολη η εξελιξη του ανθρωπου είναι ιστορια Ρεμπελων. Επαναστατων.
Τεσλα. Ενας Επαναστατης της Επιστημης. Ενας Ρεμπελος. Ενας παρεισακτος αναμεσα μας.Ενας Θεανθρωπος. Ενας Θεος. Ποιηση.
Ο ομιλητης τελειωσε την διαλεξη για τον Τεσλα. Κοιταχτηκαμε στα ματια.
Αγκαλιασα τον Νικο μου με ολη μου την αγαπη.
Στον Νικο μου.
Εβαλα τον Μπετοβεν μου: συμφωνια Νο 9. Τοτε στο ποντιουμ σηκωθηκε ο Τεσλα. Ντροπαλος όπως παντα κ αρχισε να διευθυνει τα αστρα. Εσυ περισσοτερο φως, εσυ λιγο λιγοτερο, εσυ Πούλια κ Αυγερινε φωτιστε πολύ εντονα. Στο φορτε.
Αστρα που τρεμοσβηνουν. Οταν τρεμοσβηνουν τα αστρα να θυμασε: Διευθυνει ο Τεσλα,
Ο δικος μου Θεος.
μια ιστοριουλα αφιερωμενη στον Νικο μου,
απο κριστοφ
