Σύννεφα πάνε κι’ έρχονται
και μέρες ξημερώνουν
η φτώχια πόρτες ξήλωσε
φαμίλιες τις διέλυσε
βέρες τις έλιωσε ξανά
ακατέργαστο χρυσό..
Στους φόρους - τόκους πανικός
πνίγονται και ματώνουν..
τερμάτισαν χαμόγελα
ελπίδες και ευχές
φόροι - ακρίβεια ασήκωτα
χειρότερο το σήμερα
απ’ όλα τα « εχθές..»
Ανίδεοι, ακάματοι,
περίεργοι και φαύλοι
μυαλά μικρά, πισόγεμα,
άσχετος, ανυπόφορος,
ψεύτικος συρφετός
με αρχηγό ανίκανο
μικρό και τοσοδούλη,
μυαλό του κολλημένο..
τίποτε το καλύτερο
πλέον δεν περιμένω…
Η απορία έντονη
σε όλο τον πλανήτη
γραμμένη πρωτοσέλιδα
παντού ζωγραφισμένη,
πιο φάρμακο να πότισαν
λαό και δεν σαλεύει
ανέχεται να τους κοιτά
καθόλου να δουλεύει
συσσίτια και δανεικά
ζωή του να μετράει
και να μη λύνει ζώνη του
κι’ αρχίσει να γ@μάει....
Νίκος Στυλιανού