Όταν θα πέσεις σήμερα (όταν βουτήξεις στο βυθό) για τον σταυρό, με προσοχή, παρακαλώ.
Μην ενοχλήσεις, τα ναυάγια.

Mαρία Λεμεσού

Την θέλουμε την Ποίηση.  Όχι σαν πολυτέλεια ή προνόμιο των ειδικών και των ανθολόγων, αλλά για την πνευματική φυσιογνωμία των ιδεών, του νοητικού σκαψίματος της ευαισθησίας, της φαντασίας και - πολλές φορές - της αλήθειας απέναντι στο λόγο της έπαρσης, του υπολογισμού ή της ψευδολογίας.   Τη θέλουμε και σαν κάστρο της γλώσσας, αλλά και σαν πεδίο καλλιέργειας και διατήρησης των ονείρων μας, της οξύνοιάς μας και την αντίσταση μας στην "πίεση" του πραγματικού, στο συνεχές σφυροκόπημα των πληροφοριών, των ειδήσεων, των τρομερών γεγονότων και της γκρίζας πραγματικότητας. Κι όσο δεν το κάνουμε, χάνουμε το ουσιαστικό : ευαισθησίες, χαρές, τη μαγεία της έκπληξης, τη δημιουργικότητα - με μια λέξη, χάνουμε την ανθρωπιά μας.

Του Σάκη Μουμτζή

Μα, επειδή είναι γυναίκα, θα μπορούσαμε να πούμε, προσεγγίζοντας την υπόθεση σε πρώτο επίπεδο. Αυτόν που ανέλαβε την ευθύνη για την εκφορά της επίμαχης φράσης—τον κ.Απόστολο Δοξιάδη—δεν τον ακούμπησαν. Η κυρία Δ.Μιχαηλίδου ήταν εύκολος στόχος.

Όμως αυτή η εξήγηση δεν αρκεί. Καλύπτει επιφανειακά το θέμα. Ας προσπαθήσουμε να το δούμε λίγο βαθύτερα.

Τη σιωπή που λεν χρυσό
την έκανα κοσμήματα
την έχω φυλαγμένη σε συρτάρι
για όταν έρθεις
Να στολιστώ
σαν έρθεις
Να στολιστώ
Να φέγγω
Να μην τη δεις τη λύπη μου
τις αυλακιές στα μάτια μου
και στεναχωρεθείς

Του Γιάννη Σιδέρη

Μια βαρετή προεκλογική εβδομάδα έμεινε. Την άλλη Κυριακή η επερχόμενη πτώση του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι αντίθετη από τον στίχο του Έλιοτ «αυτός είναι ο τρόπος που τελειώνει ο κόσμος, όχι μ' ένα πάταγο αλλά μ' ένα λυγμό».