Τα γεγονότα πλέον έτρεξαν γρήγορα... Καθηλωμένος και εκστασιασμένος από τα όσα εξωπραγματικά και απίστευτα αποκαλύπτοντο στα έκπληκτα μάτια μου, καθισμένος στη φαρδιά ψιλή πολυθρόνα, με συντροφιά συνεχώς Τον Ουριήλ που στεκόταν πάντα όρθιος στο πλάι της μεγάλης οθόνης, διάβαζα -με έκπληξη αλλά και με αρκετή προσπάθεια ομολογώ- τους πίνακες που εναλλάσσονταν συνεχώς μπροστά μου... κείμενα, σχήματα, εκπληκτικές πρωτόγνωρες εικόνες ουρανίων μαχών και δημιουργίας...
Φέρνοντας στον νου μου το βιβλίο της "Αποκάλυψης" του Ιωάννη και τα όσα Ο Άγγελος του παρουσίαζε σε εικόνες και αυτός έγραφε ότι "έβλεπε" τότε, στο σπήλαιο της Πάτμου....
Μερικές δε φορές, είναι αλήθεια, πως δυσκολευόμουν αρκετά. Και αυτήν την δυσκολία και καθυστέρηση την επεσήμανε προφανώς Ο Ουριήλ γιατί τα πάντα "πάγωσαν" για μια στιγμή και για μερικά ακόμα δευτερόλεπτα η οθόνη έμενε ακίνητη και παγωμένη...

----- Γνωρίζω ότι έχεις πολλές ερωτήσεις και απορίες.... Έμαθες όμως μόνος σου και ξέρεις πλέον τις απαντήσεις από τις περισσότερες !.... Γιατί εσύ ο ίδιος "διέβεις", "έζησες" και "επιβίωσες" από την τέλεια παγίδα του - όπως πιστεύει ο αυτόκλητος θεός - παγίδα που έχει στήσει στον αιχμάλωτο του και υπόδουλο άνθρωπο, για να τον επαναφέρει μετά θάνατο και πάλι στη "δημιουργία" του... και εκ νέου στα δεσμά του Θανάτου, της καταστροφής, του απέραντου σφαγείου και του χάους... με την πραγμάτωση της μετενσάρκωσης και με σκοπό να τον "εκμεταλλευτεί" για δικό του όφελος εκ νέου και Διηνεκώς !....

.... Την επόμενη στιγμή... με τα "απρόσμενα άλματα" του Ουριήλ στον χρόνο που κόβουν την ανάσα.... βρεθήκαμε να καθόμαστε σε έναν πανέμορφο φωτεινό κήπο με θαυμάσιους συνδυασμούς χρωμάτων, ήχων και αρωμάτων - λουλουδιών, πανύψηλων καταπράσινων δέντρων με πλατιά φύλλα, γλυκούς-μελωδικούς ήχους από παραδείσια πτηνά και ένα υπέροχο, διπλό μαρμάρινο σιντριβάνι με δώδεκα αναβλύζοντες ψηλούς πίδακες !
Μα το κυριότερο αυτή τη στιγμή ήταν, ότι χωρίς να έχω ρωτήσει τον Ουριήλ τίποτα ακόμα, να έχει ήδη αρχίσει να μου εξηγεί... με την σειρά που θα τον ρώταγα... μία προς μία τις απορίες που με είχαν κυριεύσει !.....

Η φωνή όμως του Αρχάγγελου συνέχιζε με τέτοια ένταση και παλμό που ταξίδευε σαν απόκοσμος αντίλαλος στις φυλλωσιές, και αντηχούσε με ένα πρωτόγνωρο βουητό, τόσο περίεργα και μελωδικά, που λες πως το τοπίο, όπως και κάθε πλάσμα που ζούσε σ' αυτό, είχε καθηλωθεί και αποτυπωθεί σε έναν εξωπραγματικό/απόκοσμο πολύχρωμο και εκθαμβωτικό καμβά χρωμάτων, εικόνας και ήχου ! - αν θα μπορούσα να δώσω μια προσεγγίζουσα κάπως περιγραφή του χώρου, του χρόνου και του συμβάντος !....... -. Ενώ ο Ουριήλ συνέχιζε με την ίδια ένταση....

Γύρισε απότομα προς εμένα το πρόσωπο του λέγοντας.

--- Γιατί μιλάς για Αμαρτία ; Δεν υπάρχει αμαρτία !......
Ο εγκέφαλος σου την δημιουργεί, την εμπνέεται, την καθορίζει, την ανάγει σε σκεπτομορφή την εγκαθιδρύει και την πιστεύει !..... Είναι μια σκεπτομορφή την ύπαρξης σου που επιτήδεια "κατασκεύασε" και δόλια σου εμφύτευσε ''ο Άρχοντας του κόσμου τούτου...'' για να σε ελέγχει, να σε διευθύνει και να σε κατευθύνει ως πειθήνιο όργανο του !