ανθρωπος εναντιον ανθρωπου

οπως καταλαβαινεις , το τοπιο που ειμαστε ειναι ακρως επικινδυνο. εχει παντου ναρκες. μπηκαμε εκει μεσα,

-μας ειχαν προειδοποιήσει,

ομως, αψηφώντας αυτες τις προειδοποιήσεις, μπηκαμε εκει μεσα. Οι προειδοποιησεις δεν ηταν αυτες του ΚΚΕ, ερχοντουσαν κατευθειαν απο καποιον ανθρωπο, που ειχαμε δολοφονησει, ακριβως για αυτες του τις ιδεες. Αυτος ο ανθρωπος ειναι καποιος που το φωτοκοπυ του εαυτου του το βρισκουμε μεσα στους ναους κ το προσκυνάμε. Το φωτοκοπι ειναι εκει, ο ιδιος ομως λειπει. Ετσι γινεται με ολες τις φωτογραφιες . Τραβας μια φωτογραφια της αγαπημενης σου κ την εχεις στο τσεπακι σου, μεσα στο κινητο σου, ομως ο πραγματικος ανθρωπος που αγαπας λειπει απο την φωτογραφια. Η φωτογραφια, το φωτοκοπυ, η ζωγραφια, το πορτρετο του, ειναι ενα αψυχο πραγμα. Ετσι ειναι΄ η πραγματικη ζωη δεν χωρα μεσα σε χαρτιά, σε λεξεις, σε θεωριες, σε δογματα, σε πιστη. Δεν ειναι θεωριες, η πραγματικη ζωη ειναι εκει, απροβλεπτη σε καθε στιγμη της. Ρεει.

Βρισκομαστε στις αλανες του ανταγωνισμου, ποιος θα πηδηξει ποιον για να παει μπροστα, να παρει το βραβείο που ονομαζεται καταξιωση. Ειναι ενα μικρο κυπελο,

στο μεγεθος ενος μεταλλειου. Υπαρχουν τρις αποχρωσεις του. Το χρυσο, το ασημενιο κ το χαλκινο. Το χρυσο ειναι το τοπ κ το χαλκινο η βαση του ολου οικοδομηματος.

Μα γιατι πραγμα μιλαμε τοση ωρα; Γιατι τοση φιλοσοφια για να μπουμε κατευθεια στο ψητο;

Ειμαστε ανθρωποι κ εχουμε ξεστρατησει απο την ανθρωπιά μας. Γυρω μας συμφεροντα διαφορων ειδων. Κ μοιαζουν αυτα τα συμφεροντα να μην εχουν τελειωμο, πολεμας ενα κ φυτρωνουν αλλα δεκα διπλα του, σαν να το τρεφεις. Οσο πιο πολυ το πολεμας τοσο πιο πολυ, Αυτο, δυναμωνει. Πολεμος σημαινει τροφη στο συστημα.

το Αυτο ειναι ο μεγαλυτερος εφιαλτης του ανθρωπου. Στην αρχη ξεκινησε σαν φαρσα, ομως αυτη η φαρσα επειδη ηταν τοσο πειστικη κ τοσο φανταχτερη, τοσο γλυκια -σαν κοκα κολα-

σου τρωει στα σωθικα.

το Αυτο ειναι η βαση του ολου οικοδομηματος, ο θεμελιος λιθος του, το μυστρι. Θυμομαστε ολοι τον πατακο στην χουντα που ειχε ενα μυστρι στην τσεπη του κ γυριζε την ελλαδα κ θεμελιωνε εργα. Βεβαια, ειδεχθή ατομα, οπως ο Ριτσος, ο Θεοδωρακης, ο Κατρακης ειχαν μπει στην φυλακη σαν οι κακοι του εργου.

Θυμάμαι οταν εγινε το πραξικοπημα στην Κυπρο, το 1974,οι ιδιοι που κραταγαν καλασνικοφ κ τα γυριζαν εναντιον της νομιμης κυβερνησης, τα ιδια ατομα συνεχιζουν το εργο ενατιον το κακου, σαν τωρινοί υπουργοι της κυπριακης κυβερνησης. Ο αγωνας εναντιον του κακου συνεχιζεται αμείλικτος.

Το κακο πρεπει να εκλείψει απο τον κοσμο μια για παντα. Το καλο-αυτοι που κρατουν την ελλαδα απο το αυτι-εχουν επικρατησει παντου. Το καλο εχει την σημερινη του γνωστη οικονομικη μορφη, οι καλοι εχουν λεφτα, κ οι κακοι εκλιπαρούν ελεος.

Ανθρωπος εναντιον ανθρωπου. Η παλη δειχνει ανιση, θα ελεγα υστερικη, συμπεριφορα δαιμονισμενου- κ οι τελευταιες μάγισσες εχουν καει στην πυρα της ιερας εξετασης. Ιερα εξεταση,

κατι σαν κρεβατι του Προκρούστη, αν δεν ταιριαζεις με το μεγεθος , αν εισαι πιο κοντος απο το μηκος του κρεβατιου σου τραβαν τα ποδια για να μακρυνουν , αν ειναι πιο μακρυα σου τα κοβουν.

Ανθρωπος εναντιον ανθρωπου,

ειναι μια ανωμαλία που φεραμε στον κοσμο κ τον καναμε ανωμαλο σαν εμας. Πως θα αλλαξει Αυτο; το Αυτο θα αντισταθει με καθε τροπο, κ μαλιστα οσο του αντιστέκεσαι, Αυτο δυμαμωνει περισσοτερο. Δειχνει ανικητο.

Κατι που ειναι ψευτικο, ηδη ειναι πεθαμενο απο μονο του,

απλα γυρισε να το κοιταξεις. Καθησε καπου σε μια ακρη της μεγαλης θορυβώδους αιθουσας κ γυρισε να το κοιταξεις, κ θα εντυπωσιαστεις απο αυτο που θα δεις: ηταν ενα σεντονι που επειδη ηταν κρεμασμένο με μανταλακια κ το έπαιρνε ο αερας φαινοταν σαν αληθινο. Αυτο έπαιρνε διαφορες μορφες, του σοιμπλε, της μερκελ, του ομπαμα,των τραπεζικων υπαλληλων, των καταναλωτων, των μεγαλων ιδεων που με αυτες θα αλλαξουμε τον κοσμο, των ΜΜΕ, των μυθιστορημάτων, των θεατρικων εργων, της κολτουρας, της αγορας, της πολιτικης.

Γυρισε απλα να το κοιταξεις, κ Αυτο θα εξαφανιστει σαν να μην υπηρξε ποτε. Δεν υπηρξε ποτε, απλα εσυ του εδινες ζωη με την συμπεριφορα του εύπιστου μπροστα στα κοκκαλα καποιου αγιου.

Εχεις ακριβως τα ιδια κοκκαλα με του αγιου, μαλιστα εσυ εισαι σε καλυτερη μοιρα απο τον αγιο γιατι ακομα ζεις, ενω αυτος εχει πεθανει εδω κ καμποσες δεκαετιες,

εχεις τον ιδιο σκελετο, τα ιδια εσωτερικα κ εξωτερικα οργανα. Εχεις οτι χρειαζεσαι για να μεγαλουργησεις στον κοσμο. Ομως αυτη λαμπροτητα σου δεν ειναι καποιος δαυλος μιας ολυμπιακης φλογας που θα παρεις απο τα χερια κριτων κ θα περιφέρεις στο σταδιο κ θα σε χειροκροτει ο κοσμος. Αυτα ειναι αυταπατη, ενα ψεμα, ενα ψευτικο ονειρο που σε εχουν πεισει οτι ειναι αληθινο, κ επειδη το πιστευουν οι περισσοτεροι, νομιζεις κ συ οτι ειναι αληθινο.

Εισαι ο ιδιος μια λαμπαδα, η ζωη σου αυτη καθε αυτη ειναι μια λαμπαδα,

πυγολαμπίδες πανω στη γη, τοσες πολλες πυγολαμπιδες!

σκεπασμενες με το πεπλο του ψευτικου, φθηνου υλικου,

που προσπαθει να φανει αληθινο : ανθρωποι εναντιον ανθρωπων.

κ το μονο που εχουμε στα χερια μας: απλα πυγολαμπίδες πανω στη γη.