στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Άνθρωποι μαλακής ουσίας, κοινώς αποκαλούμενοι με ουσιαστικόν ομόηχον περιφέρονται σκοπίμως, σκορπίζοντας ιδιότητες ανθόσπαρτης ευτραπελίας, στις επάλξεις του αγριοκτυπημένου βιου.
Αγανακτισμένα και χαμηλά τα μασημένα εκφωνήματα, διαπερνούν σφυριχτά τις χαραμάδες των οδόντων, αναθεματίζοντας μαζί με τη χρήση της παθητικής μετοχής της ομόρριζης, την ορθοστασία της ευήθειας.
Ολίγιστοι και ερωτικώς καταβεβλημένοι, ρουφιάνοι των δικών τους προβολών, γερασμένοι παραχαράκτες των λέξεων, καταφεύγουν προς την ερμηνεία τη γνώριμη, των δικών τους κατανοήσεων.
Δολοπλόκοι και περιορισμένοι σε κουτιά με κορδέλα παρδαλή, με ύφος προαστίων αργόσυρτο, περιχαρακωμένο από φοίνικες και τουλίπες, φωνασκούν ρυπαίνοντας την ήδη εγκαθιδρυμένη ρυπαρότητα
Αλέες χρωματισμένες με λαδομπογιά και μπόλικες επιτηδεύσεις η ζωή, κάνει τα πεζοδρόμια λεωφόρους μεγαλοπρεπείς.
Συμπλεγματικοί μπροστάρηδες των ανήκουστων διαλόγων, ευπειθώς αναφέρουν την μεγαλοσύνη τους, για το καλό μας.
Γλοιώδη αφεντικά της καθιερωμένης καταξίωσης, έχουν την ονομαστική αξία προσκέφαλο και την επιβεβαίωση της υπεράνω κάθε αμφισβήτησης, σφραγίδα στις εκφορές τους.
Και συναρμολογημένες ψηφίδες οι οδηγίες, μάς επαναφέρουν στα πρώτα θρανία.
Και συμπαρασύρονται οι απανταχού συγκάτοικοι της τρέλας, αφήνοντας τη γενίκευση να προσεγγίζει την απλούστευση.
Αλλά προς την περιφέρεια του κύκλου, σημείο κεντρικό, καταδεικνύει την περιπέτεια της κλειστής γραμμής.
Και μια ανάλυση υπέρ των πασιφανών ρημάτων, των πτώσεων και φυσικά των λαλημάτων πάσης φύσεως διαφαίνεται πίσω απ’ τη δαντέλα.
Νωθρότητα σκέψεως στις τελευταίες γραμμές και ένας αόριστος της πυγής, αυθάδης, ευνοεί τον μορφασμό της αδιαφορίας.
Ένα δάχτυλο ορθωμένο.
Τα χείλια σφιχτά.
Και ένας Μάιος απίστευτα καθυστερημένος!
Γεώργιος ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ
