♦ Προετοιμασία εκλογικής μετρήσεως και η αμαρτία εκδηλώνεται στις περίπλοκες αναζητήσεις της πολιτικής ορθογραφίας. Στο επιμύθιο του Απριλίου, στις συνοικίες των αλαζονικών κραυγών, του μεσονυκτίου, της λογικής και των αλλοπρόσαλλων ρημάτων. ♦ Άπλωσε το μεγαλείο της η παρακμή και σκέπασε την ανατριχίλα της δροσιάς. Η νοημοσύνη απέδωσε τα πρωτεία στην κρίση και μια χειραψία άφησε τον μορφασμό να εκδηλώνει τις ευχαριστίες του.
♦ Μοναξιά στους εξώστες, ερημαίες οι πλατείες. Περίπτερα με χρώματα, φυλλάδια ασυνάρτητου λόγου, επιγραφές παλαιότροπες και άνθρωποι εξαρτημένης περπατησιάς να μονολογούν τον πρόλογο χιλιοειπωμένης ιστορίας.
♦ Μουσικές και τραγούδια, μεγάφωνα περασμένου ηχοβολήματος και γρατσουνισμένες αποδόσεις για την ανάσυρση της αναμνήσεως. Αδειανά στιγμιότυπα κιτρινισμένου χαρτιού με τα πρόσωπα να αλληθωρίζουν στον υπερσυντέλικο, επαναλαμβάνοντας την καθιερωμένη απαγγελία.
♦ Ακρωνύμια χρόνου παρελθοντικού και ιδεολογήματα κενής φιάλης, νοοτροπία της απομόνωσης στη γραμματική των κλίσεων. Σοβαροφάνεια απροσμέτρητη και συλλαβές νοηματικής προσεγγίσεως σημειώνουν την απουσία της οργανωμένης εμφανίσεως των λεξημάτων.
♦ Άστα να πάνε, εκφράζεται ο γηραιός, περιγράφοντας το σταυροκόπημα στις χαρακιές του μετώπου του.
♦ Και η συνέχεια σαρκαστική προμαντεύει το ερμήνευμα.
♦ Στα ορθογώνια κιβώτια των ενημερώσεων ολιγόλεπτες παρελάσεις υπερτονίζουν το ύψιστο της γελοιότητας των δεδομένων. Χωράφια άνυδρα, προϊόντα μαραζωμένα, λογύδρια βιαστικής συλλογιστικής, συντομογραφίες συμπερασμάτων νηπιακής σχεδίασης και κορώνες βραχνών κυμάτων εκδίδουν την ανυπαρξία απογυμνωμένη.
♦ Σωτήρες κατευθυνόμενοι συμφώνως προς τας υποδείξεις και σύμφωνα τεχνηέντως αντιδραστικά διατηρούν τις αποχρώσεις του ξύλου στις τοποθετήσεις των φωνηέντων.
♦ Βαρύσωμες εκφωνήσεις επαναστατικού λόγου και ωά όφεων ακουμπισμένα στον ήλιο, εμβατήρια μασκαρεμένης ρητορικής και συνωμοσιολογίες ρηχού αναλυτικού σκεπτικού.
♦ Απερίγραπτες οι συνθέσεις και ακατάφραστες οι επιλογές, ενώ το κόμμα διαμαρτυρόμενο απεσύρθη απ’ τα σημεία στίξεως.
♦ Ομόηχη πολιτεία των θαυμάτων.
♦ Και η σύγχυση απαντά τη σύγχιση, οι προθέσεις ερωτοτροπούν και η εκλογή, πατροπαράδοτη επιθυμία, υπερσκελίζει τον ενεστώτα.
♦ Εσωτερικός μονόλογος στο ξεφύλλισμα της σελίδας.
♦ Στις εξοχές τα λουλούδια έχουν ανθίσει. Η γη ξέβρασε τα σωθικά της. Ο βοριάς πέρασε την οργή του στον ήλιο. Τα βλέμματα εγκατέλειψαν το σκοτάδι. Φως ιλαρόν και οι θάλασσες να αντιφεγγίζουν. Υμνωδία των ανοιχτών γραμμών, οξεία στην αμβλεία των αισθήσεων.
♦ Ξυπόλυτη η σκέψη παραμέρισε το διάφανο λευκό. Έκοψε μια λέξη και την έγδυσε. Πατημασιές στην ερημιά της άμμου και ένα απόνερο να σβήνει τα γράμματα. Στον ορίζοντα ένα κάλεσμα διχοτομεί το εξεικόνισμα.
♦ Και μια κόρη κλείνει τα βλέφαρα.
♦ Αλλά ήταν ανώφελο, πρωτομίλησε στην αμαρτία η συννεφιά, άνοιξε πανιά η βροχή και ρήμαξε τα μικρά μοβ που ξεμύτισαν. Σπασμένα κλαράκια, ακουμπισμένα στο βρεγμένο χώμα, και μια πασχαλίτσα να στεγνώνει τα φτερά της πάνω στο ανθισμένο θυμάρι.
♦ Μια σταγόνα ξοδεύτηκε στην εικόνα.
♦ Και μια μέλισσα υποκλίθηκε στο κόκκινο.
Γιώργος ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ( Αρθρογράφος « Το Ποντίκι»)