στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
εβαλα Ζαμπετα, το ταξιμι του, (Giorgos Zampetas-TAXIMI ME ZEIMPEKIKO- (spania ixografisi) κ αρχισα να γραφω. Δεν ξερω αν σου αρεσει ο Ζαμπετας, γιατι η ιστορια που θα ακολουθησει θα είναι μεταξυ εμενα κ σενα. Πρεπει όμως να σου αρεσει ο Ζαμπετας, δεν γινεται διαφορετικα, διαφορετικα θα με ειχες ασυχτηρισει εδώ κ καιρο. Εγω κ συ μοιαζουμε, ειμαστε από την ιδια παστα,. Ριψοκινδυνοι. Ένα μεγαλο ευχαριστω που με φιλοξενεις στο δικο μου σαιτ, το logoclub μου. Ενα μεγαλο ευχαριστω πρωτα απ’όλα σε σενα Νικο. Δεν σε ξερω προσωπικα, στο μελλον θα γινει κ αυτό, αλλα δεν εχει αυτό καμια σημασια. Ειμαστε αδελφια. Εχω δυο αδελφια, εσυ εισαι ο ο τριτος αδελφος μου. Δεν είναι ακριβως ετσι. Ειμαστε διδυμοι. Βγηκες εσυ πρωτος κ γω δευτερος, βγηκες εσυ εξω στο φως, εγω φοβομουν κ συ μου ειπες ελα. Δεν ηθελα να βγω όμως, φοβομουν κ συ με τραβηξες από το χερρι κ με εβγαλες εξω,
καθομαστε κ οι δυο στο πεζουλι της ακρης του κοσμου,
κ αγνατευουμε το πελαγος,
κουνωντας τα ποδια μας που αιωρουνται στο κενο της αποβαθρας.
Μου αρεσει να γραφω. Ο λογος που γραφω είναι επειδη μου αρεσει να γραφω κ κανενας άλλος. Αυτή κάθε αυτή η ενεργεια του γραψιματος είναι κατι το μεγαλειωδες που με συνεπαιρνει. Δεν γραφω για να βγαλω κατι από την ψυχη μου κ να ξαλαφρωσω. Γραφω επειδη μου αρεσει να γραφω.
δεν πιστευω σε κανενα δογμα. Πιστευα.
δεν πιστευω σε κανενα κομμα. Πιστευα.
δεν πιστευω σε καμια θρησκεια . πιστευα.
Πιστευα. Τωρα όμως όχι.
Ετσι ειμαι ελευθερος από κάθε τι. Γραφω ετσι, επειδη ετσι μου βγαινει. Δεν εχω κανενα παραπονο από την ζωη. Η ζωη μου εχει δωσει ηδη υπεραρκετα. Απειρα. Δεν θελω κατι άλλο. Ειμαι γεματος. Ειμαι γεματος απο ευγνωμοσυνη σε αυτην.
Σε συναντησα Νικο μου στον δρομο μου,
ειχες ένα χαμογελο, ειχες ένα ελαφρυ χαμογελο που εκανε ένα μικρο λουκι στο αριστερο σου μαγουλο. Εκανε κρυο όταν συναντηθηκαμε κ συ εβγαλες το σακακι,
κ με αγκαλιασες.
Νικο μου στην ζωη σου ότι ποθεις να γινει,
μια ιστορια αφιερωμενη στον Νικο Στυλιανου, από κριστοφ,
με βαθια εκτιμηση
