στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Ενας φιλος μου πεθανε πριν 3 μηνες. Λιγο μετα τα εξηντα του ηλθε να τον παρει. Αρρωστησε περσι κ μεσα σε ενα χρονο εφυγε. Επαιζε κ διδασκε κιθαρα, ηταν πραος ανθρωπος κ εψαχνε πολυ την ψυχη του. Ειχε γνωρισει κ προσωπικα τον Ινδο μυστη Οσσο κ εζησε στην κοινοτητα του. Εφυγε νωρις, ομως οταν πρεπει να φυγουμε πρεπει. Ετσι τον φιλο μου πλεον δεν μπορω να τον βρω καπου, εκτος απο τις αναμνησεις μου. Τον γνωρισα στην Κυπρο πριν 5 χρονια οταν γνωρισα τα βιβλια του Οσσο. Ο φιλος μου ειχε δημιουργησει μια ομαδα με φιλους του Οσσο στην Κυπρο κ κει γνωριστηκαμε.
Καθε πρωι βαζω ψωμι για τα πουλια στην αυλη μου κ αυτα ερχονται τρωνε κ τραγουδουν. Τωρα τα ακουω που τραγουδουν. Γαυγιζουν κ τα σκυλακια της μανας μου, για δικες τους φανταζουμαι υποθεσεις.
Ο κριστοφ ειμαι κ γω μια υποθεση, οπως ολοι μας. Το εργο ανηκει στο θεμα «ανθρωπινο ον». Ειναι ενα απεριοριστο θεμα με μεγαλη γκαμα. Αν κοιταξεις γυρω σου θα το δεις, κανενας δεν ειναι ιδιος με τον αλλο. Μπορει να συμφωνουμε σε ορισμενα σημεια αλλα τα περισσοτερα παραμενουν κ θα παραμεινουν μοναχικα. Ακομα κ στα σημεια που υπαρχει μια επαφη μεταξυ μας ειναι για να μας υπενθυμισουν την μοναχικοτητα μας. Το εργο δεν ειναι ουτε δυσκολο ουτε ευκολο. Το εργο ειναι απλα ενα εργο. Υποθέσεις. Μου αρεσει ο κινηματογραφος.
ας υποθεσουμε οτι εισαι ο καλος του εργου, κάνεις καλες πραξεις κ βοηθας τους φτωχους. Μαλιστα σε μια σκηνη του εργου γινεται πολεμος κ συ βοηθας εναν τραυματια. Ομως μια σφαιρα ερχεται κ σε βρισκει θανασιμα. Αποτελεσμα ειναι να σωθει τελικα ο τραυματιας κ να πεθανεις εσυ, στα τριαντα σου.
η δευτερη εκδοχη του εργου ειναι να εισαι ο κακος της υποθεσης. Εκμεταλευεσαι κοσμο για τα δικα σου συμφεροντα. Στο τελος αποκτας μια αυτοκρατορια, ζεις μεχρι τα εκατον ενα κ αφηνεις τα μονοπωλια στα παιδια σου. Το εργο συνεχιζεται απο κει που το αφησες με νεους πρωταγωνιστες τα παιδια κ τα εγγονια σου.
Το θεμα «ανθρωπινο ον» ειναι απεριοριστο, θελει την δικη σου αποκλειστικη σφραγιδα για να ειναι εγκυρο. Δεν σηκωνει αντιγραφες, σε θελει αποκλειστικο δημιουργο του εργου σου.
Ακομα κ ο δασκαλος μου ο Οσσο εζησε την δικη του ζωη κ καθε ζωη δεν πρεπει να αντιγραφεται απο αλλη ζωη. Τα εμποδια στη ζωη μας ειναι οι καταστασεις που παγιώνονται, κ που τελικα αυτες οι καταστασεις σου φραζουν τον δρομο. Πρεπει να παραμεριστουν. Σε μια δεδομενη στιγμη ηταν σωστες σε μια αλλη ειναι λαθος, σε ειχαν βοηθησει κ τωρα ειναι εμποδια. Μοιαζουν σαν αυτοκινητα που αφου εχεις φτασει καπου πρεπει να κατεβεις απο το αυτοκινητο. Ειναι τα μέσα.
Προχωρησε στη ζωη σου οπως νομιζεις εσυ καλυτερα. Πιστευω κιολας, οτι οπως προχωρας ειναι τέλεια. Ο φιλος μου ο Prakash την εζησε οπως ηθελε. Ας ειναι η συνεχεια του εργου σου ακομα πιο δυναμικη. Φιλε μου Prakash σε αγαπω. κριστοφ
