στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
παει, καιρος τωρα, που οι ζωες μας εχουν συναντηθει,
κ αναμιχθει, ‘δεν ξεχωριζουν. Μιλω για το logoclub που με φιλοξενει,
κ βγαινω πανω στην πετρα κ φωναζω: ειμαι εδω! Αυτη μου η λαχταρα να γραψω ειναι λιγο παραπανω απο 10 χρονια τωρα. Μια μερα αρχισα να γραφω. Ομως δεν ειναι κατι που θα βγαλω τα εσωψυχα μου. Δεν βγαζω τιποτε, απλα καθομαι κ γραφω,
κ τα χερια μου αποτυπώνουν στην οθονη,
πιθανών εικονες απο καπου, που δεν μπορω να προσδιορίσω το που. Η προελευση τους ειναι εντελως αγνωστη, ασαφης. Στην αρχη, οταν αρχισα να γραφω, νομιζα οτι θα εγραφα τα ιδια κ τα ιδια, γι’ αυτο, πριν να τα χαρισω καπου, τα εβγαζα αντιγραφα. Ομως ειδα οτι δεν εγραφα τα ιδια,
οι ιστοριες ειχαν κατι το σκοτεινο μεσα τους. Μιλω για την προελευση τους, ειναι αγνωστη σε μενα. Το αντικείμενο τους σιγουρα δεν ειναι αλλο απο την αγαπη,
ειναι καπου αλυσοδεμένη, η αγαπη, κ προσπαθω να την απελευθερωσω. Αυτο ειναι το βασικο σεναριο μου: η απελευθερωση της αγαπης. Αργοτερα καταλαβα οτι,
οτι εχει γραφτει μεχρι τωρα, οτιδηποτε εχουν γραψει ολοι οσοι γραφουν, δεν ειναι αλλο απο την αγαπη. Μπορει αυτη η αγαπη να ειναι μεμονωμένη, περιορισμενη αναμεσα σε δυο ανθρωπους,
μπορει να ειναι κ απεριοριστη,
ομως ολα ειναι αγαπη. Ολα.
Ο ανθρωπος ειναι μια σπουδαια οντοτητα, απεριοριστη σε δυναμη, σε εφευρετικότητα, σε δημιουργια, σε αγαπη. Η αγαπη ειναι ο ακρογωνιαίος λιθος των παντων. Αν ηταν να γραψω μια εξισωση που θα τα περίκλειε ολα , θα εγραφα: Χ= Αγαπη. Ο αγνωστος Χ ειμαι εγω, εσυ, τα παντα. Απο την αγαπη ολα ξεκινουν κ στην αγαπη τελειωνουν, μοιαζει με τον θολο μιας εκκλησιας,
μια τράπεζας,
μιας φυλακής,
ενος πολεμικού πεδίου μαχών,
ενος κοινοβουλίου,
ενος σπιτιού. Ολα αυτα κατω απο το θολο του ουρανου της αγαπης.
Οι χριστουγεννιάτικες ημερες αγαπης θα περασουν κ αυτες, θα μπούμε παλι στην καθημερινότητα μας,
σαν αμφίβια οντα κατω απο τον νερο, στα βαθη της θαλασσας, εκει που το φως ειναι λιγοστο κ τα ψαρια τυφλα, γιατι δεν βλεπουν κ δεν χριεαζονται την οραση τους,
θα συνεχισουν να ζουν ετσι,
μεχρι τες επομενες μερες αγαπης, ενας μυστικος δειπνος, ο Χριστός στη μεση κ γυρω του οι μαθητες του, αναμεσα τους ενας προδοτης,
θα υψωσει το ποτηρι του: φατε κ πιείτε, αυτο ειναι το σωμα κ το αιμα μου.
Τα υπολοιπα ειναι γνωστα: θανατος, ανασταση, κ γιορτη.
Η αγαπη ειναι το αιμα κ το σωμα, το κρασι κ το ψωμι ολων,
καλών κ κακών, εναρετων κ μαφιοζων, καπιταλιστών κ εργατων, προσφυγων κ ιθαγενων, δεν ξεχωριζει τα παιδια της σε καλους κ κακους, τα αγαπα ολα το ιδιο. Η αγαπη.
ευχομαι στο logoclub κ στον Νικο μου οτι πιο ομορφο στη ζωη του. Στους αναγνωστες του logoclub μια ζωη γεματη αγαπη. Ενα μεγαλο ευχαριστω για την φιλοξενια. με εκτιμηση κριστοφ
