Ανάπλους

Εβδομάδα των παθών και η λεπτομέρεια αναζητείται.

Στο καφενείο. Απέναντι από την αποβάθρα.

Βλέποντας τα μικρά κύματα.

Το βράχο.

Ένας νευρικός εραστής κόβει βόλτες.

Ένα μηχάνημα προηγμένης τεχνολογίας στο αυτί και ασυναρτησία παραμιλητού ανακατεμένη   με την ερωτοτροπία του υγρού με τη δέστρα.

Η φωνή μπλεγμένη   με την παραγγελιά του αγουροξυπνημένου θεατή.

«Να τείνει προς το γλυκό»

Απορία ιχνογραφημένη  το βλέμμα του εξυπηρετικού αχθοφόρου των γεύσεων.

Τα ρήματα πολλές φορές προκαλούν τον τρόμο.

Ιδίως όταν είναι ακατανόητα.

Η συνδιάλεξη τελείωσε.

Τα δάκτυλα παίρνουν φωτιά.

Το πληκτρολόγιο των μικρών διαστάσεων ανακατεύει τις αιτίες και περιφρονεί την ειρωνεία των παρισταμένων.

Το κούνημα της κεφαλής και το περιστατικό, έμπνευση εωθινή αφηνιάζει τη φιλοσοφία των θαμώνων.

Απόψεις μεγαλόστομες, αθροίσματα εμπειριών.

Ο Καπτάν Γιώργης χρόνια στο κουρμπέτι.

Γυρολόγος και παραμυθάς. Γυναικοπλάνος μέγιστος.

Με το τσιγάρο να κρέμεται βγάζει το πανηγυρικό της Μεγάλης Τετάρτης.

«Σάλιο!

Μεγαλειώδης ουσία!

Αυτοκράτειρα των αισθήσεων!

Στήριγμα των διαπροσωπικών σχέσεων, αναφορά της υποτέλειας των παθών και εχθρός του συναισθήματος.

Εκκρίνεται!

Συγκεντρώνεται!

Με την βοήθεια της γλώσσας, των οδόντων, εκτοξεύεται και διαχωρίζει την σκηπροφορία.

Φτύσιμο, ονομάστηκε στην ανθολογία των ερωτικών συναλλαγών. Σε μικρές δόσεις  σημειώνει στην αφήγηση το πανάρχαιο ρήμα κολλάω.

Σε μεγάλες, υπογράφει το γλιστράω.

Και μια τεράστια διπλή προστακτική κορυφαίας σύνθεσης κλείνει το  ποίημα.

Άλλωστε τα πάθη έχουν ανάγκη μόνο το πρόλογο».

Ο μικρός χαμογέλασε.

Ένα ούζο δυο ούζα.

Και το πρωινό μεταμορφώθηκε.

Η θάλασσα αγρίεψε.

Και ένα Άντε μεγαλοπρεπές μπόρεσε και γράφτηκε αφήνοντας την επόμενη λέξη να χάνεται ανάμεσα στα τσουγκρίσματα.

Γιώργος ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ