στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Έσκυψα και σήκωσα το άνθος της μυγδαλιάς
που ο άνεμος ή ο χρόνος
(σκέφτηκα)
το ‘ριξαν στο χώμα..
Ψηλά ένα κλωνάρι εξείχε περισσότερο…
Από ‘κει θα είχε πέσει…
…πάντα μια εξέχουσα περίπτωση
είναι η αρχή της πτώσης..
Η φωνή σου στο τηλέφωνο
φανέρωνε πόνο…
Έπεσες μου είπες
και χτύπησες…
ακόμα δεν είχες συνέλθει
Παρ’ όλη την πτώση
το άνθος δεν είχε χάσει
το άρωμα του..
Ξαφνιάστηκα
που άκουσα ευχαριστώ
που έτρεξα να σε σηκώσω
και το φιλί που σου ‘δωσα
να μην πονάς !
μα, βρισκόμουν τόσο μακριά..
Έβαλα με προσοχή το άνθος
στο πέτο της ζακέτας μου
χαιρετώντας με το βλέμμα μου
ένα περαστικό πουλί
που πέρασε δίπλα μου..
και συνέχισα να περπατώ
δεν ήμουν πια μόνος μου
σ’ αυτή την ερημιά…
Νίκος Στυλιανού
Στην Άννα
Στον Αντώνη Μυκονιάτη