στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Τους είδα να πλένουν
το φως
που μυροβολούσε
όταν ακούστηκε
το ουρλιαχτό..
Κι’ όλα σκοτείνιασαν..
και άδειασαν…
κι όλα τα ψέματα
με μιας
χάθηκαν..
Προσπάθησα
να μη πατήσω στα αίματα
πριν στεγνώσει
η ελπίδα..
και προσπέρασα τα μπάζα
και τα χαλάσματα
με τις γκρεμισμένες ιδεοληψίες
και τις φονικές πλάνες
στο πέρασμα των αιώνων.
Εσύ
Κοντοστάθηκες αναποφάσιστος..
μα αμέσως μετά
σε είδα πως επιτέθηκες
με άγριες διαθέσεις
στην ιδεοληψία
και στην πλάνη
πιάνοντας και τις δύο
από τον λαιμό
να τις στραγγαλίσεις..
Καλά θα τους έκανες..
Όμως δεν το τόλμησες..
Έσκυψες και φίλησες το χώμα
που ακόμα ανέδυε
το συναρπαστικό άρωμα
και τότε επιτέλους
κατόρθωσες
να πεις μια λέξη
και μάλιστα δυνατά
τη λέξη Αλήθεια !..
Και είχες δίκιο !
Το Φως Κρυστάλλινο
πεντακάθαρο
κι εκτυφλωτικό
με το ασύλληπτο
άρωμα του
ήταν απέναντι σου
και σε περίμενε..
Τόλμησε το ! σου φώναξα..
Ήρθα κοντά σου
και σου έσφιξα το χέρι
ήταν παγωμένο..
όμως τώρα στεκόσουν επιτέλους
στα πόδια σου..
ήσουν δυνατός !..
η σκιά σου είχε γίνει
και πάλι έντονη
και σε ακολουθούσε
στο δυνατό φως…
Μου χαμογέλασες !...
Σε χαιρέτησα
και έφυγα
χαρούμενος
ευχαριστημένος
κι’ ευτυχισμένος….
Καλό σου Ταξίδι !..
μονολόγησα.
Νίκος Στυλιανού