στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Ξέρεις εμφανίστηκες ξένη
Μέσα σε άλλο σώμα.
Κι είπα
Δεν είναι αυτή,όχι δεν είναι
Αυτή που θυμάμαι.
Αυτή που ζει στην σακατεμένη
Σκέψη μου
Και στην αγαπημένη μοναξιά μου.
Είδες πως πεθαίνουν
Οι αγάπες και τα όνειρα
Σε λίγες στιγμές
Και πως τελικά παύεις
Να θυμάσαι.
Κορίτσια όμορφα ντυμένα
Περνάνε μπροστά μου…
Μάθανε κι αυτές από μικρές
Να περιμένουν
Τον λατρευτό πρίγκιπά τους
Πάνω στο άσπρο του άτι
Και μες στην χρυσή πανοπλία του.
Αυτόν που θα σκύψει
Και τρυφερά θα τις φιλήσει.
Μα ξέρεις οι πιο πολλές
Δεν ξύπνησαν ποτέ.
Κι οι άλλες γρήγορα κατάλαβαν
Ότι δεν υπήρχε χρυσός πρίγκιπας
Ούτε άσπρο άτι
Γιατί τον είχα σκοτώσει από πριν
Μες στα μεγάλα θέλω τους
Και όνειρά τους.
Μόνο κάτι σακάτηδες υπάρχουν
Και κυκλοφορούν σε γέρικα
Μουλάρια
Που σέρνονται στα βρώμικα νερά
Της νύχτας και της παρακμής.
Γ' αυτούς τους σκοτεινούς ήρωες
Δεν μίλησε ποτέ κανείς.
Τους κάνανε τέρατα στα παραμύθια σας
Και στα λευκώματά σας.
Όμως ξέρεις αυτοί δεν σταματήσανε
Ποτέ
Και μπροστά σε δράκους αμίλητοι
Σταθήκανε και
Ηττηθήκανε…
Την ώρα που οι δικοί σας ιππότες
Το παίζαν ιστορία και πότες
Και βρέχαν τα παντελόνια τους
Στην πρώτη αστραπή.
Ξέρεις,μην φοβάσαι να μετράς
Όλα τα αστέρια του ουρανού,
Κανείς δεν θα σε βλάψει.
Μα μόνο κράτα μια προσευχή
Για κείνον τον τρελό ιππότη
Που την καρδιά του για σένα
Μέσα σε μια θάλασσα
Θα θάψει…
