1,000,000. Μερος 12. το ρολοϊ
Μαρσαρε το παπι 2-3 φορες . Αν θυμαστε, ο Κερστα εχει ένα παπι του 1965 κ οποτε μαρσαρει σημαινει ότι κατι δεν παει καλα με τον Κερστα. Αυτη την φορα ηταν όλα καλα, μονο που το παπι εκανε κατι διακοπες. Ετσι ανοιξε το γκαζι 2-3 φορες δυνατα για να ξεμπουκωσει. Ξεμπουκωσε κ ανοιξε πανια για το συνεδριο των συγγραφεων. Ειχαν συνελευση για εκλογη νεου προεδριου. Ο παλιος προεδρος επεσε σε δυσμενια κ ο νεος υποψηφιος προεδρος φοραγε ένα φωτοστεφανο αγιου κ το διαφημιζε για να παρει ψηφους.Εγιναν εκλογες κ τελικα βγηκε το αουτσαιτερ. Όμως αποδειχτηκε ότι δεν τον ηξερε κανενας. Πως κ βγηκε; Κανεις δεν ξερει. Κ το πιο αστειο ηταν ότι δεν ανηκε στην καστα των συγγραφεων. Ηταν οικοδομος τουΠΑΜΕ, ενός δηλαδη επαναστατικου σωματειου κ εκανε λαθος κ μπηκε στην αιθουσα των συγγραφεων, αντι για την αιθουσα των οικοδομων. Εβαλε υποψηφιοτητα κ βγηκε σχεδον παμψηφει. Ειχε μουσι κ φοραγε γυαλια τετραγωνα, κ εμοιαζε του Αντων Τσεχωφ. Ψηφιστηκε μαζικα. Όταν ανεβηκε στο βημα για το καθιερωμενο διαγγελμα, προσφωνησε τους παρευρισκομενους: Αγαπητοι φιλοι οικοδομοι, μαζι για την νικη.
Βεβαια ολοι κοιταχτηκαν μεταξυ τους κ όταν καταλαβε τι εγινε, αρχισε να μοιραζει αγωνιστικα φυλλαδια ,που ειχε στη τσαντα του κ τα υπεγραφε προσωπικα, για να φανει ότι είναι συγγραφεας, ο συγγραφεας των φυλλαδιων. Επειδη πολλα ατομα, αφου ψηφισαν εφυγαν κ αυτοι που παρεμειναν ειχαν κουραστει, συμφωνησαν να εγκριθει η εκλογη του οικοδομου. Εγκριθηκε κ εγινε προεδρος με βουλα. Υποσχεθηκε να γραψει κατι για να αποδειξει σε ολους ότι ειχε συγγραφικο ταλεντο. Εγραψε ποιηση. Ακουστε ένα αποσπασμα από το τελευταιο του ποιημα:
Η πλατεια ηταν γεματη,
με το δικιο του εργατη,
Κ οι Βουλές είναι γεματες,
με το δικιο του κεφαλαίου κ την δυναμη της συνηθειας.
Η καρδια προσταζει: προχωρα!
Κ η συνηθεια φωναζει: μεινε εκει που εισαι. Κάλιο ένα κ στο χερι, παρα δεκα κ καρτερει.
Κ μενεις εκει με το ένα στο χερι. Που σημαινει:αν δουλευεις παιρνεις μισθο πεινας.
Κ αν εισαι ανεργος: μοιραζεται μια φετα ψωμι στα τεσσερα κ παιρνεις εσυ το πεμπτο. Τα τεσσερα τεταρτα είναι φορος κρατικος. Γινεται φρυγανιες για μπιφτεκια η ανακατεμενο με κρεαταλευρα για αγελαδες.
Ένα στο χερι. Δηλαδη τιποτα.
Προλεταριε! Σπασε την δυναμη της συνηθειας! Μπορεις!
Καλο φαινεται. Εχει αλλους 50-60 στοιχους ακομα. Το δημοσιευσε σε μια εφημεριδα κ η εφημεριδα ανεβασε την ακροαματικοτητα της στα υψη. Στα συνδικαλιστικα, τα ιδια όπως παντα. Τιποτε. Δεν κουνιεται φυλλο. Στα πολιτικα νηνεμια, κουφοβραση, απνια κ το καραβι είναι παντα ετοιμο για αναχωρηση, με κατεβασμενη την αγκυρα, αλλα δεν φυσα καθολου. Στειλαν τον Σαμαρα στο μαντειο των Δελφων κ ο Σαμαρας γυρισε με την απαντηση σε φακελακι. Ανοιχτηκε ο φακελος ενωπιον της Βουλης κ να τη εγραφε. Την διαβασε ο ιδιος ο πρωθυπουργος. Την διαβασε αργα αργα για να μην παρερμηνευτει, γιατι, ξερεται τωρα πως μιλα το Μαντειο, με γριφους. Γινεται αυτιά κ ακουστε τον χρησμο. Διαβαζει ο Σαμαρας:
«Την πρωιαν της σημερον, ανθρωπος εξ Ελλαδος, ονομαζομενος Σαμαριος κ που ισχυριζεται ότι είναι καπου προεδρος, κατεθεσε στα ποδια του θεου Απολλωνα μια ερωτηση κ ένα πουγκι δραχμες, που όταν ανοιχτηκε ενωπιον της επιτροπης των γεροντων του Μαντειου μας, μετρησαν το ποσον των 100 δραχμων. Συμφωνα με το τωρινο συναλλαγμα είναι περιπου 26 λεπτα του ευρω. Ετσι η απαντηση είναι συμφωνα με το αντιτιμο. Συντομη, αλλα αληθινη απαντηση.
Η ερωτηση ηταν: Τι θα γινει μαζι μας; Φρακαραμε! Υπαρχει απαντηση η να το κλεισουμε;
Η απαντηση του Μαντειου μας είναι η ακολουθη: Υπαρχη απαντησις. Η χωρα σας είναι η ομορφοτερη του κοσμου, από ολες τις αποψεις εκτος από δυο. Εχει τους χειροτερους πολιτικους κ τους πιο μιζερους πολίτες του κοσμου. Συνηθως όταν βγαζουμεν μια αποφαση, εδώ στο Μαντειο μας, διαπλικτιζομαστε μεταξυ μας αγρια. Να, προχθες ο Αγαπήνωρας διαφωνησεν με το Αγησίλαο κ πατησεν ο πρωτος τον δευτερο στο σβερκο. Τον εβαλε κατω κ τον πατησεν με μανια. Ευτυχως τους χωρισαν κ όλα πηγαν καλως. Στην περιπτωση την δικη σας καμια διαφωνια. Ομοφωνια πληρης. Οι χειροτεροι πολιτικοι κ ο πιο μιζερος λαος βρισκεται στην χωρα σας. Προτεινουμεν: Θυσιες.
Εδώ ο Σαμαρας ιδρωσε κ εβγαλε από την τσεπη του ένα χαρτομαντηλο που ειχε τυπομενα πανω του, το σημα του κομματος του κ της ευρωκάστας κ σκουπιστηκε. Το χαρτομαντηλο ελυωσε κ αφησε σημαδια του χρωματος πανω στο προσωπο του. Ιδρωσε γιατι ειχε βαλει τον λαο του κατω κ τον πατουσε στον λαιμο, σαν Αγαπηνωρας κ ηξερε ότι δεν αντεχε άλλες θυσιες. Ο λαος δεν το ηξερε ακομα αυτό. Τον πατουσε αγρια κ ο λαος ακομα σκληροπετσος δεν καταλαβαινε. Σκληροπετσος σαν κροκοδειλος, που κοιματε κ ροχαλιζει. Συνεχισε να διαβαζει τον χρησμο του Μαντειου:
Προτεινουμεν θυσιες. Θα πρεπει να κανεται μια γιορτη, σαν καρναβαλο. Θα είναι ο πιο αληθινος κ ο πιο ομορφος καρναβαλος που ειχατε ποτε. Μετα από αυτό όλα θα αλλαξουν. Όχι αμεσα. Εξαρταται από την ποιοτητα του υπνου του λαου σου. Αν είναι βαθυς ο υπνος τιποτε δεν θα αλλαξει. Θα χειροτερεψουν ακομα χειροτερα τα πραγματα δια εσας. Πιθανον στον επομενο αιωνα η λυτρωσης σας.
Ζητησε νερο κ η γραμματεας του του εφερε νερο με λιγο χωμα. Το ηπιε.Η βουλη δεν ειχε να πληρωσει το νερο κ το κοψαν. Μαζεψαν λιγο από την βροχη , από τις υδρωροες, από τα κεραμιδια, σε ένα λακκο, προχειρα, διπλα από τον λακκο με τα σκατολυματα των βουλευτων της βουλης.
Δροσιστηκε κ συνεχισε. Πριν να συνεχισει εφτυσε κ το βλημα βρηκε την φαλακρα καποιου υπουργου κ εξοστρακιστηκε στο ματι καποιου βουλευτη. Ηταν κλειστο. Κοιμοταν. Ροχαλιζε. Εκανε: ΑΑ. Κ αλλαξε σκηνη στο ονειρο του.Ο πρωθυπουργος εφτυσε, γιατι καποια τριχα ηταν στο νερο η κατι άλλο, δεν ξερω τι.
Συνεχισε με τον χρησμο του Μαντειου των Δελφων: Προτεινουμεν θυσιες.Φτασαμεν στο ζουμιν της ολης υποθεσεως. Θα αγορασεται 10 λαιμητομους . Γνωριζομεν τα οικονομικα σας, πρεπει παση θυσια να προμηθευτητε τας λαιμητομους. Αγοραστε τες με δοσεις. Πρεπει παση θυσια να στησεται τας λαιμητομους πανω στην Ακροπολη κ η γιορτη πρεπει να ειναι καρναβαλιστικη, χαρουμενη, σαν γιορτη. Γιορταζεται την αναγεννηση της χωρας. Αφου τελικα εχεται τας λαιμητομους, τωρα φτασαμε στο πιο ευκολο κομματι. Τα κεφάλια. Είναι το πιο ευκολο κομματι του χρησμου. Τα πλοια θα ανοιξουν πανια στο ευνοικο αερακι, μονο αν κοπουν κεφάλια. Μην περιμενεται ουριους ανεμους χωρις να κοπουν κεφαλια. Θα βολοδερνεται μια ζωη, μεσα στα λασπονερα, βοθρολυματα, καταγαλανα νερα του λιμανιου του Πειραια. Θα κανεται κυκλους εκει μεσα, σαν πίστα καρτ που μεσα δεν τρεχουν καρτάκια, αλλα συγκρουόμενα. Τα κεφαλια που θα κοπουν δια να λυτρωθητε είναι ολων των πολιτ…
Στο σημειο αυτό ο εκφωνητης λυποθυμησε. Μπορει να καταπιε κατι από το σαπιο νερο κ φρακαρε καπου, μπορει όμως κ όχι. Θα συνεχισω εγω. Εχουν μεινει δυο τρεις λεξεις ακομα κ τελειωνουμεν. Ας ελθει καποιο φορειο να παρει τον πρώθυ. Συνεχιζω εγω να διαβαζω τον χρησμο του Μαντειου των Δελφων:
Τα κεφαλια που θα κοπουν , μεσα σε πανηγυρικη ατμοσφαιρα, είναι ολων των πολιτικων κ ολων των βουλευτων, πεθαμενων κ μη. Με μεγαλη εκτιμηση, το Μαντειο των Δελφων».
Ο χρησμος εδώ τελειωνει. Αν ειχαμε βαλει διπλασιο ποσο θα μας ελεγε τα διπλασια. Ειναι όπως τα παλια τζούμποξ. Μηχανηματα που εβαζες μεσα λεφτα κ διαλεγες δισκους γραμμοφωνου. Οσο πιο πολλα δεκάρικα, τοσο πιο πολλους δισκους ακουγες. Όμως κ αυτά που μας ειπε καλα είναι. Είναι τα πιο απαραιτητα. Συνηθως το Μαντειο μιλα με γριφους. Κανε αυτό κ το άλλο κ ταυτοχρονα μην κανεις τιποτε από όλα αυτά που σου ειπα. Μιλα διφορουμενη γλωσσα. Μαζι μας ηταν ξεκαθαρο.
Πηγαμε πολύ βαθεια. Μεχρι το κοκκαλο κ ποναει. Η πληγη είναι πολύ βαθεια.
Ο Κερστα συντονισε την φαντασια του με τον ηρωα του τον Στελιο. Τον ειχε ξεχασει. Τον ειδε να κοιτα το ρολοι του. Το ρολοι είναι εφευρεση του ανθρωπου. Δεν υπαρχει ο χρονος. Ποια η αναγκη σου να κοιτας το ρολοι; Ειμαστε εδώ πανω σε αυτόν τον πλανητη, σαν ανθρωπινο ειδος, για μονο ένα εκατομμυριο χρονια κ ο κοσμος μετρα δις κ τρις εκατομμυρια χρονια. Ο χρονος είναι εφευρεση του νου. Είναι καλος για τον νου κ για να συσχετιστω με την κοινωνια. Είναι καλος ετσι. Μονο που είναι το ένα μερος. Το άλλο μερος λεει ,ότι δεν χρειαζομαι χρονο, ουτε υλη. Ειμαι ταυτοχρονα παντου. Ας υποθεσουμε ότι τα πραγματα είναι ετσι, ότι δεν υπαρχει χρονος, τοτε θα πρεπει να ακολουθησω ένα δρομο που να με οδηγα καπου εκει γυρω. Στο αυλο. Αν όμως τα πραγματα δεν είναι ετσι κ είναι μονο υλικα, τοτε υπαρχει μονο χρονος κ μονο υλη κ τιποτε άλλο κ ο δρομος που ακολουθουμε ολοι μας είναι ο σωστος κ ο μοναδικος.
Ο Στελιος ξανακοιταξε το ρολοι του με αγωνια. Ειχε καποιο σπουδαιο ραντεβου. Πιθανον το μελλον του εξαρτιοταν από αυτό το ραντεβου. Σε μια συγκεκριμενη ωρα θα συναντουσε καποιον η καποιους για κατι το πολύ σπουδαιο. Πιθανον να ηταν αυτό που χρειαζοταν για να κανει επιτελους την απογειωση του στον υλικο κοσμο, τον σκλαβωμενο από τον χρονο.
Ο χρονος, το ρολοι, το ραντεβου,
είναι μια πλεκτανη της υλης για να σε εγκλωβισει μεσα της.
ομορφος αυτος ο κοσμος,
μα παντα υποψιαζεσαι ότι δεν είναι ετσι κ θελεις ένα βημα πιο κατω,
προς τα κει να πας, να εξερευνισεις,
Σε τραβα προς τα κει σαν μαγνητης, ισως επειδη ακουσες ένα τραγουδι, καποιο ερεθισμα που σε αναγκασε να δεις κατι που πριν δεν ειχες ποτε φανταστει ότι υπαρχει,
Σαν ενας καινουριος ερωτας.
Ο Στελιος κοιταξε ξανα το ρολοι του. Η αντιστροφη μετρηση αρχισε. Καβαληκεψε την μοτοσυκλετα του κ ξεκινησε τοσο χαλαρα. Ποτε δεν ηταν τοσο χαλαρος, τοσο απεραντα γαληνιος. Ακουγες την μηχανη από το μηχανακι του να ειναι τοσο χαλαρη, σαν να ειναι ένα. Αναβατης κ αλογο ένα. Απολυτα συντονισμενοι. Αρμονικα συντονισμενοι.
Είναι αυτό το αισθημα που σου βγαινει αβιαστα ότι όλα πηγαινουν καλα κ δεν υπαρχει κατι να ανησυχας. Αυτό το αισθημα ότι αυτό που θα συμβει σε μια ωρα από τωρα είναι ηδη γνωστο σε μενα. Σαν καποιος να σου εχει φερει την απαντηση πριν ακομα ρωτησεις. Κ ηξερε ότι θα ρωτουσες αυτη την ερωτηση.
Κ ο Κερστα πηρε την γομολαστιχα του κ εσβησε την γραμμη που συνεδεε την αιτια κ το αποτελεσμα. Την ερωτηση με την απαντηση. Το πριν με το μετα. Κ εμειναν ετσι να αιωρουνται στο κενο,σαν χαμενα, ωσπου ζωγραφισε μια καρδια μεταξυ τους κ ταυτιστηκαν σαν ένα. Όπως όταν εχεις μια παλια φωτογραφικη μηχανη, μια Ζενιθ, κ το αντικειμενο που φωτογραφιζεις είναι διπλο κ ρυθμιζοντας το φακο με το χερι το εστιαζεις πεντακαθαρα.Τωρα ,την δουλεια αυτή την κανει αυτοματα η ψηφιακη μηχανη σου.Τα ματια σου παιρνουν δυο ειδωλα . Στο ενδιαμεσο λενε οι επιστημονες ότι,τα επεξεργαζονται οι νευρωνες του εγκεφαλου σου κ κανουν μια εικονα. Κ ετσι αντιλαμβανεσαι τον κοσμο.Τελευταιες ερευνες εδειξαν ότι υπαρχει ένα σπουδαιο μηχανημα που κανει όλα τα πραγματα ένα. Είναι η καρδια, σκονισμενη,παραμελημενη σε μια γωνια του σπιτιου μας,
κ αυτή να κτυπα, να συνεχιζει να κτυπα, εκει μονη της. Η Καρδια.
Ο Στελιος εφτασε στο χωρο του ραντεβου τους, ακριβως, σαν αγγλος τζεντλεμαν. Ανεβηκε την σκαλα κ εφτασε στην εισοδο του πολυτελους ρεστοραντ. Όταν ανεφερε το ονομα του, ο μετρ υποκληθηκε κ τον οδηγησε σε ένα τραπεζι με τρεις κυριους, που σηκωθηκαν ολοι ταυτοχρονα καλωσοριζοντας τον. Ειχε κ την πιττα ολοκληρη κ τον σκυλο χορτατο.Ηξερε ότι εκανε αυτος παιχνιδι. Ηταν η ωρα του. Η στιγμη της ζωης του που περιμενε. Που περιμενουμε ολοι μας. Επαιζε μονοτερμα. Οι αλλοι απλως να παρακολουθουν. Ενας Τζωρτζ Μπεστ(αγγλος ποδοσφαιριστης), απολυτα κυριος της καταστασης, χωρις όμως ουτε σταγονα αλκοολ στις φλεβες του, τοσο διαυγες μυαλο, που μπορουσε να δει τις διαφανιες των μυαλων των αλλων τριων αντιπαλων του. Πριν ακομα μιλησουν ηξερε τι θα πουν. Αυτό είναι η δυναμη που ψαχνουμε ολοι μας. Κ ο Στελιος το ηξερε. Χρειαζεται μονο ένα πραγμα σε τετοιες περιπτωσεις. Πειθαρχια. Μονο πειθαρχια, τιποτε άλλο. Κινεις τα νηματα του κοσμου, παιζεις με τον κοσμο, κ μονο ενας μπορει να είναι αρχηγος σε αυτό το παιχνιδι γιγαντων. Η καρδια. Μονο η καρδια. Ο Στελιος το ηξερε κ δεν ηταν θεμα ανωτεροτητας η κατωτεροτητας. Είναι θεμα σοφιας. Κ αφησε τα παντα στα χερια της. Τα παντα. Όπως όταν αγαπας πραγματικα κ λες στον συντροφο σου: Παρε, εδώ είναι η καρδια μου κ κανε την εσυ όπως νομιζεις. Είναι δικη σου,
κ συ εχεις εξαφανιστει μεσα στον άλλο,κ απομενει στα χερια σου,
τιποτε άλλο παρα αθωοτητα. Η αθωοτητα είναι το μυστικο ολου του κοσμου.
Ανακαλυψες το κλειδι για να παιζεις εκει εξω. Την αθωοτητα. Σου εχουν πει κ σε εχουν μεγαλωσει με μια εντολη. Να εισαι πονηρος. Για να προοδευσεις στη ζωη σου κ να γινεις ανθρωπος να εισαι οσο πιο πονηρος μπορεις. Πολιτικοι, το ανωτερο σταδιο της πονηραδας. Στο δευτερο είναι οι μπιζινεσμεν. Οι πολιτικοι κ οι ιερωμενοι είναι μαζι στην κορυφη της αχυρομπαλας που λεγεται πονηρια. Παλευουν εκει σκληρα για να εκθρονησουν ο ένας τον άλλο κ να μεινουν οι απολυτοι κυριαρχοι του παιχνιδιου. Η μαχη είναι ανιση. Αναμενουμε το αποτελεσμα. Εκει που νικα ο ενας κ φαινεται οτι υπερτερει, ξαφνικα ο άλλος του βαζει τρικλοποδια κ βγαινει ο άλλος από πανω. Οπως τα αντρογυνα. Σκυλοκαυγαδες.
Ο Στελιος κρατουσε στα χερια του, το απολυτο οπλο. Την αθωοτητα. Οι τρεις αντιπαλοι, απεναντι του, ηταν συνηθισμενοι ανθρωποι,πονηροι.Το ψεμα εναντιον της αληθειας. Το εχεις ποτε παρατηρησει; Η αληθεια είναι παντα μια κ μοναδικη. Τα ψεματα γυρω από την αληθεια αμετρητα. Το ψεμα δεν υπαρχει. Η αληθεια υπαρχει. Παλευεις παντα για να υπερασπιστεις το ψεμα κ χανεις συνεχως ενεργεια κ παντα ζεις με φοβο ότι θα σε ανακαλυψουν. Η αληθεια ειναι εκει ατοφια, σιωπηλη. Περιμενει απλα να την κοιταξεις. Δεν σου λεει καν κοιταξε. Σε αφηνει ελευθερο εσυ να αποφασισεις το ποτε.
Ο Στελιος απεναντι τους μεγαλειωδης. Κ αυτοι σαν να καταλαβαν την δυναμη του,
υποκλιθηκαν. Κ ηταν μια κινηση ματ εκ μερους τους, γιατι αν οντος εννοουσαν την ανωτερωτητα του Στελιου κ ηταν ειλικρινεις με τους εαυτους τους, τοτε το παιχνιδι αλλαζε αμεσως τροπη. Αμεσως. Αθωοτητα εναντιον Αθωοτητας. Το παιχνιδι ανεβηκε κατηγοριες. Στην ανωτατη κατηγορια. Εκει δεν υπαρχουν νικητες κ ηττημενοι. Εκει είναι ολοι κερδισμενοι. Ειμαστε ολοι μας κερδισμενοι.Το βαθρο πλεον δεν εχει τρια σκαλοπατια. Πρωτος, δευτερος, τριτος, αλλα μονο ένα. Ένα σκαλοπατι πιο ψηλα κ από τα τρια που γραφει: Ολοι νικητες. Ολοι μας.
Συνεχιζεται
1,000,000. Μερος 13. Δροσοσταλιδα
Ας μην ξεχναμε ότι πυξιδα αυτου του διηγηματος είναι η καρδια. Μπορει να ξεστρατισουμε λιγο αλλα θα ξαναβρουμε τον δρομο μας προς Αυτην. Είναι μαγνητης. Όπως ο ανθρωπος που βλεπεις απεναντι σου κ τον γουσταρεις , σε μαγνητιζει κ θελεις να κανεις ερωτα μαζι του. Η καρδια είναι ερωτας με μονη διαφορα ότι θελει να δωσει κ ποτε δεν θελει να παρει. Για να σου το δωσω να το καταλαβεις, οι μονες δυο υπαρξεις που ερχονται πολύ κοντα σε αυτό που λεω είναι η μανα κ το παιδι της. Είναι η μονη σχεση που πλησιαζει αυτό που σου λεω. Το απολυτο όμως δωσιμο ανηκει στον ηλιο. Ο ηλιος είναι η μεγαλυτερη αγαπη που μπορει να υπαρξει. Εξαρτιονται όλα από αυτόν κ αυτος δεν απαιτει τιποτε από σενα,
Ετσι την επομενη φορα που θα βγαλεις την κορμαρα σου στον ηλιο για να μαυρισεις κ να εισαι ροδοψημενη για τον Ρένο ,να θυμασε τον ηλιο,
τον μεγαλυτερο εραστη,
κ πριν φιλησεις τον Ρενο πες: ευχαριστω αγαπη μου Ηλιε.
Πες το χαμηλοφωνα γιατι υπαρχει μεγαλη πιθανοτητα, ο Ρενος να νομισει ότι ειπες, Ηλία μου κ να δημιουργησεις προβλημα εκει που δεν υπαρχει.
Ο Στελιος, εκει στο ραντεβου του με τους τρεις παραγοντες εκανε μια συμφωνια κυριων. Θα γυριζε δισκο με την δισκογραφικη εταιρεια τους. Θα επερναν αυτοι το κερδος τους κ ο Στελιος το δικο του. Ηταν μια δικαιη συμφωνια. Μια συμφωνια κυριων. Ας μην μπουμε σε λεπτομεριες. Παντα το οικονομικο μπερδευει τις σχεσεις των ανθρωπων. Παντα. Είναι νομος. Εγω πηρα λιγα κ συ πολλα κ δεν βρiσκεις ποτε ακρη. Τα λεφτα είναι ένα μπερδεμα μεγαλο. Τα λεφτα στηριζονται στις οικονομικες σχεσεις των ανθρωπων κ δεν υπαρχει τροπος να καθοριστουν απολυτα αυτές οι σχεσεις. Παντα θα υπαρχει καποιος παραπονουμενος.
-Αφεντικο θελω αυξηση. Πειναμε.
-Γιωργο μου, οι εποχες είναι ζορικες. Δεν βγαινω.Τωρα που το σκεφτομαι ανεβηκαν πολύ τα εξοδα. Θα σου κανω μειωση 70%. Όταν αλλαξουν τα πραγματα θα σου δωσω αυξηση 5%. Εισαι καλο παιδι κ σε συμπαθω. Επι ευκαιρια εχεις να μου δανισεις 100 ευρω να πληρωσουμε το ρευμα του γραφειου μου;
Εχω ένα φιλο που πηγε με το αφεντικο του στην Αθηνα για να φτιαξουν κατι σιδηροκατασκευες. Κ στο δρομο ζητησε δανεικα από το φιλο μου για να βαλει βενζινι. Του εδωσε ο φιλος μου. Χρωστα στο φιλο μου 3000 ευρω από δεδουλεμενα. Ακομα περιμενει. Κ αυτό το αφεντικο εχει φταιξει μια εκκλησια στην αυλη του σπιτιου του κ προσευχεται: Θεε μου, στειλε μου καμια δεκαρια χιλιαδες σε ευρω να ξοφλησουμε τον υπαλληλο μου τον Γιωργο κ να καλυψουμε τα τρεχων εξοδα μας. Βρεξε θεε μου λεφτα.
Κ ο μεγαλος Θεος που βρισκεται στην Ελβετια απαντα:Επειδη μου εισαι πιστος θα σου δωσω. Του εδωσε κ εφτιαξε το καμπαναριο της εκκλησουλας του. Κ ο φιλος μου τον βριζει με σταυροπαναγιες.
Ο Στελιος γυρισε δισκο κ εγινε πλατινενιος,
Κ μεχρι να δω κ να δεις πηρε πολλους πλατινενιους. Εγινε διασημος,
Περασαν τα χρονια κ μια μερα εκει που ηταν μαζι με την Ιουλια του, την γριά του πλεον, σταματησαν να ξαποστασουν κ ηλθε Αυτος κ του ειπε ότι εχει 15 μερες ζωη ακομα. Εκανε υποκληση κ εφυγε. Κ περασε, σαν ταινια, ολη του η ζωη μπροστα του κ ειδε το ανουσιο της ζωης. Σπαταλησε την ζωη του για ασημαντα πραγματα. Κ σαν να καταλαβε την σκεψη του, η γρια του, του ψιθυρισε: σπαταλησαμε την ζωη μας Στελιο μου, δεξια κ αριστερα για το τιποτε.
Πηρε την Ιουλια του στην αγκαλια του κ μαζι κοιταξαν τον ηλιο που ταξιδευε πισω από κατι συννεφα. Χαθηκε πισω από αυτά. Όταν ξαναεμφανιστηκε, τα ματια του Στελιου λαμπαν. Σαν να ειχε κανει μια συμφωνια κυριων μαζι του. φιφτυ-φιφτυ. 50-50. Κ φαινεται πως ο ηλιος την αποδεχτηκε, γιατι δυο πελαργοι περασαν μπροστα του, πετωντας μεγαλοπρεπα,
κ χαρασοντας τον αερα με το λευκο χρωμα των φτερων τους,
σαν δυο υπογραφες. Μια του ηλιου κ μια του Στελιου.
-Θα πανε όλα καλα Στελιο μου, του ψιθυρισε η Ιουλια του.
-Το ξερω, ειπε ο Στελιος .
Το ειπε με τοση σιγουρια σαν να επροκειτο να ζησει αλλα 1000 χρονια, που εκανε την Ιουλια να γυρισει κ να τον κοιταξει παραξενα. Όμως ηταν συνηθισμενη από την υπερβολικη αισιοδοξια του Στελιου. Μια φορα, στους δυσκολους καιρους, όταν δεν ειχαν φραγκο, κτυπησε την πορτα τους ένα ζητιανακι 6-7 χρονων. Ανοιξε η Ιουλια κ το εδιωξε. Την ακουσε ο Στελιος κ ετρεξε κ της εδωσε τα μοναδικα λεφτα που ειχαν. 10 ευρω. Ενα χαρτονομισμα των 10 ευρω. Το τελευταιο τους.Τσαντιστηκε προς στιγμη η Ιουλια κ πηγε να τον κατσαδιασει αλλα κρατηθηκε. Τον ηξερε. Παντα εκανε τετοια. Της προτεινε να πανε βολτα. Πηγαν στο κοντινο παρκο. Το παρκο ηταν αδειο. Μεσημερι Κυριακης. Αλλοι τρωγαν κ αλλοι κοιμοντουσαν ακομα από το Σαβατιατικο ξενυχτι. Κατσαν στο παγκακι. Το αερακι ψηλοφυσαγε κ περασε μπροστα τους χοροπηδωντας ένα τσαλακωμενο πρασινο χαρτονομισμα. Ενα 100σταευρω.Το εβλεπαν που σουλατσαριζε μπροστα τους κ εμεινα κ το κοιταζαν. Ηλθε στα ποδια του Στελιου. Ο Στελιος φορουσε σανδαλια. Καλοκαιρι, κ αυτό ηλθε στα γυμνα του ποδια κ τα χαιδευε σαν γατα. Εσκυψε κ το πηρε. Μεχρι το βραδυ δεν ειπαν τιποτε ο ένα στον άλλο. Ουτε σχολιασαν. Τιποτε. Αμιλητοι. Σαστισμενοι.
Νομος πρωτος: Δωσε για να παρεις.
Η Ιουλια ξανακοιταξε τον Στελιο. Ηθελε να σιγουρευτει για το λαμπερο του προσωπο. Τον ξανακοιταξε. Δεν ξερω τι μεσολαβησε, πιθανον αυτή η θυμηση με το χαρτονομισμα των 100 ευρω να την επηρεασε, αλλα ειδε το προσωπο του Στελιου ακομα πιο λαμπερο από πριν. Πολύ θα ηθελε να ηξερε τι ειχε εκει μεσα, στο μυαλουδακι του,
κ καθωςτα λογια είναι φτωχα,
εγειρε το κεφαλι της κ ακουμπησε την καρδια του,
κ την ενιωσε τοσο σιγουρη.
Η δροσοσταλιδα. Σοπεν. Πρελουδιο σε Ρε υφεση μειζονα. Η δροσοσταλιδα. Εργο 28. αρ. 15
του Σοπεν. Συμφωνια θεου κ ανθρωπου.
Είναι ορισμενες φορες που νιωθεις, όταν εισαι διπλα από καποιον ανθρωπο, τοση σιγουρια. Δεν ξερεις το γιατι, όμως νιωθεις οτι εδώ περα υπαρχει κατι μυστηριακο κ ομορφο, που ακομα κ να σου που ότι γινεται ο τριτος παγκοσμιος πολεμος, εσυ ουτε που θα ταραχτεις,
σαν απευθειας συνδεση με το ιδαιτερο γραφειο του θεου. Με το κοκκινο τηλεφωνο.
-Στελιο μου γεια σου!
-Θεε μου,Εσυ; Εσυ ο ιδιος; Δεν το πιστευω. Εσυ;
-Εγω. Πιστεψε το. Εγω ο ιδιος. Προσωπικα. Ξερω τι σκεφτεσαι κ ειμαι μαζι σου. Ειμαι περηφανος για σενα. Προχωρα!
Τι ειχε στο μυαλο του ο Στελιος; Ενας ετοιμοθανατος. 15 μερες πριν να πεθανει. Τι ηταν εκει μεσα; Τι μπηκε εκει μεσα;
-Στελιο μου! Προχωρα! Ψιθυρησε ο θεος κ κατεβασε το ακουστικο με τοση σιγουρια, σαν να νικουσε τον αντιζηλο του, τον σατανα, με σκορ 10-μηδεν. Νοκ αουτ από τον πρωτο γυρο.
Συνεχιζεται
1,000,000. Μερος 14. Η διαθηκη
Ο Στελιος βρισκεται στον δικηγορο για την διαθηκη του κ την υπαγορευει σε αυτόν:
«Στον υιοθετημενο γιο μου αφηνω ολη μου την περιουσια που ανερχεται σε ένα εκατομμυριο ευρω.
Ο δικηγορος γραφει αριθμητικως, σιγοψιθυριζοντας τον αριθμο: 1,000,000.
Τα λεφτα θα τα παρει αφου πεθανω εγω κ η γυναικα μου.Ο μονος ορος που θετω είναι να αποδειξει εμπρακτα την αγαπη του για τα ζωα για την φυση, για ότι μας περιβαλλει.»
Ο γιος του, μεγαλωνοντας, αποδειχτηκε κατωτερος των περιστασεων σε ολους τους τομεις. Πιθανον η διαθηκη να ηταν ένα κινητρο για να αλλαξει κ ο ορος που εβαλε ηταν αυτος. Αγαπη για την φυση για τα ζωα κ σε ότι μας περιβαλλει. Οριστηκε ως κριτης η μανα του, η Ιουλια, κ ο δικηγορος.
Ο Στελιος παντα πιστευε ότι ο ανθρωπος γενιεται ζωο κ πρεπει να πεθανει ανθρωπος. Αυτο για να γινει προυποθετει μια διψα για τον εσωτερικο εαυτο. Αν δεν υπαρχει διψα για εσωτερικη αναζητηση τιποτε δεν μπορει να γινει.
Οι γιατροι ειχαν δωσει 15 μερες ζωης στο Στελιο.Ο Στελιος αφου εκανε την διαθηκη του ζητησε να αποσυρθει καπου μονος του, σε μια αγνωστη περιοχη που κανεις δεν ηξερε. Ολοι σεβαστηκαν την επιθυμια του.Αν μεσα σε ένα μηνα δεν λαβεται κανενα μηνυμα μου, μην με ξανααναζητησεται. Σημαινει ότι πεθανα.
Περασε ο ενας μηνας κ τωρα η μανα του κ ο θετος του γιος, Φοιβος, μπροστα στο κενοταφιο του.
-παμε γιε μου
-μανα θα κατσω λιγο εδώ.πηγαινε κ περιμενε με. Ερχομαι σε λιγο.
-ενταξει Φοιβο μου. Πηγαινω.
Ο Φοιβος εκατσε εκει λιγο. Καπνιζε, αλλα δεν εβγαλε τσιγαρο να καπνισει. Παντα του ελεγε ο πατερα του να το κοψει. Ηταν καιρος να το κοψει. Εκλεισε τα ματια του κ μπροστα στο κενοταφιο του πατερα του ειπε: «σαν ορο στη διαθηκη εχεις ένα κ μοναδικο. Να γινω ανθρωπος. Θα βαλω κ ένα δικο μου. Να κοψω το τσιγαρο εδώ κ τωρα».Οσο για τα λεφτα, αν τελικα ερχοντουσαν στα χερια του θα τα επενδυε σε παραγωγικες μετοχες.
Ο Φοιβος ο Απολλωνας. Ο Φοιβος δανειστηκε το ονομα του θεου Απολλωνα. Θα καταφερνε τελικα να σταθει διπλα στον θεο Απολλωνα; Θα ηταν περηφανος ο θεος, που ένα κοινος θνητος, γιος καποιου Στελιου μπουζουκζη, χρησιμοποιησε το ονομα του; Θα δουμε.
Συνεχιζεται
1,000,000. Μερος 15. Ο Φοιβος. Πρωτος στοχος
Η γνωση.
Ζω κ αναπνεω. Υπαρχω,
σε ένα απεραντο κοσμο,
γεματο μυστηριο,
χωρις αρχη κ χωρις τελος,
κ γω ριχνω τα δικτυα μου να πιασω ψαρια. Σπαρταριστα ψαρια,που μεχρι να αδειασω
τα δικτυα μου στο καταστρωμα της ψαροβαρκας μου, αυτά εχουν πεθανει.
κ ξανα παλι. Ξαναριχνω τα δικτυα μου.
Ψαροβαρκα, «Ο Κερστα».
Ο Κερστα εγραψε το πιο πανω κ μετα συνεχισε το διηγημα του:
Ο Φοιβος, ο θετος γιος του Στελιου κ της Ιουλιας, καθοταν στο γραφειο του κ κοιταζε την φωτογραφια του πατερα του. Θυμηθηκε τον θεο Απολλωνα κ τις ιστοριες που ελεγε για αυτόν ο πατερας του. Απολλωνας ο Φοιβος, δηλαδη ο φωτεινος. Φοιβος θα πει φωτεινος. Απολλωνας, ο θεος του ηλιου. Εστειλε ο Ζευς δυο αετους, από τα αντιθετα ακρα της γης, με προσταγη εκει που να συναντηθουν, να οριστει ως « Ο Ομφαλος της γης». Τα δυο πουλια συναντηθηκαν στον ουρανο πανω από τους Δελφους, πανω από τον ναο του θεου Απολλωνα. Σαν θεος του ηλιου μπορουσε να ζεστανει τους ανθρωπους αλλα κ να τους καψει. Στην ελληνικη μυθολογια, παντα στο ιδιο προσωπο, συναντουνται η ζωη κ ο θανατος ταυτοχρονα. Κ τωρα ο ο Φοιβος επρεπε να γυρισει σελιδα,
κ γυρισε την σελιδα που εγραφε: Ζωη.
Ο κάθε ανθρωπος εχει την πορεια του σε αυτό τον κοσμο. Μπορει αυτή η πορεια να στεφτει με επιτυχια, η αποτυχια. Μπορει να βραβευτει κ να παρει μετάλλεια κ να δοξαστει με μεγαλες τιμες. Συνηθως όμως οι ανθρωποι εκτιμουν τον άλλο, βαση της δικης τους αντιληψης. Είναι κατι υποκειμενικο. Εκτιμουμε τον άλλο, βαση ο καθενας των δικων του πεποιθησεων. Πεποιθησεις είναι ο προγραμματισμος που μας εχει γινει από την κοινωνια. Αν μεγαλωσα στην Ελλαδα εχω προγραμματιστει να ειμαι Eλληνας. Αν μεγαλωσα στην Αμερικη, εχω βαλει το τσιπακι που οναμαζεται: made in USA. O αστυνομικος εχει αλλο cd κ ο πολιτικος εχει το δικο του. Ο πρωθυπουργος παιζει τον δικο του δισκο. Οι οπαδοι κομματων προγραμματιζονται κ αυτοι αναλογα που θελουν να ανηκουν. Αν ανηκουν στην αριστερα, παιζουν τον δισκο που λεγεται κομμουνιστικη επανασταση κ αν αλλοι νομιζουν ότι η δεξια τους καλυπτει παιζουν το δισκο: «Ζω μονο για σενα,πεθαινω για σενα, χρημα αγαπη μου». Αν ανηκουν στη ομαδα των φασιστων παιζουν το τροπαρι της Κασιανηςπου λεγεται: Κυριε η εν πολλαις αμαρτιαις περιπεσούσα γυνη. Ολοι παιζουμε καποιον δισκο μεσα στο μυαλο μας. Γενιουμαστε με πεντακαθαρο αγραφο μυαλο κ ολοι αρχιζουν κ μας την πεφτουν κ μας επιβαλουν τα πιστευω τους. Το ιδιο κανουμε κ εμεις για τους αλλους.
Αυτος είναι ο κοσμος που ζουμε. Ενα αρχειο δισκων. Κ αφου μεγαλωσουμε κ εχουμε μαζεψει καμποσα σκουπιδια εκει μεσα, βαζουμε κ δικα μας σκουπιδια κ όλα αυτά τα δινουμε στην επομενη γενια. Κουβαλαμε λειψανα. Κοκκαλα. Αυτο είναι το μυαλο μας. Ενας σκουπιδοτοπος. Το ευτυχημα είναι ότι το μυαλο μας είναι επανεγραψιμο. Οποτε αποφασισεις να γραψεις κατι άλλο, το μυαλο δεν θα σου πει όχι, φτανει εσυ να το θελεις κ όλα γινονται.
Ας δουμε μαζι εναν προγραμματισμο. Αγαπας την Μαρια κ σε αγαπα. Στην πραγματικοτηταν αυτό δεν είναι αγαπη αλλα σεξ κ το μπερδεψαμε με την αγαπη. Αλλο η αγαπη κ άλλο το σεξ. Νιωθεις λοιπον σεξ για την Μαρια κ το ιδιο νιωθει κ αυτή για σενα. Σεξ.Τον προγραμματισμο του σεξ δεν σου τον εδωσε η κοινωνια αλλα η φυση. Πρεπει να διαιωνιστει κ το κανει αυτό μεσω του ερωτα. Των ορμονων του ερωτα. Εσυ δεν εχεις καμια αναμειξη σε αυτό, είναι ευθυνη των ορμονων κ μονο αυτων. Εσυ βεβαια νομιζεις ότι γνωρισες τον ανθρωπο της ζωης σου κ το ιδιο βεβαια πιστευει κ ο άλλος, ότι δηλαδη ειναι τελειος. Δυο μοναδικοι, τελειοι ανθρωποι που συναντουνται μοιραια. Πρεπει να ξερεις ότι δεν είναι κ τοσο μοναδικο αυτό. Πανω στη γη ζουν κ περπατουν τωρα 7,5 δις γονιμοποιημενα ωάρια. Το σεξ είναι το πιο κοινοτυπο πραγμα στο κοσμο κ είναι διασκεδαση κ τιποτε άλλο. Τελειωνε με αυτό, δωστα όλα κ προχωρα για αλλου, μην μεινεις εκει μεχρι τα γεραματα. Σε περιμενουν σπουδαιες προκλησεις. Οσο πιο γρηγορα ξεμπερδεψεις μαζι του τοσο το καλυτερο. Απολαυσε το με ολη την καρδια σου, λυωσε μεσα του κ μετα θα δεις ότι θα φυγει από μονο του. Απαραιτητος κανονας όμως είναι να τα δωσεις όλα. Δεν θα φυγει διαφορετικα, θα σε κυνηγα μεχρι να πεθανεις. Εβαλες τον προγραμματισμο του ερωτα κ όταν θα βαρεθειται ο ενας τον άλλο θα βαλεται τον προγραμματισμο του μισους.
Άλλος προγραμματισμος είναι το ονομα που σε βαφτισαν.Ετσι ταυτιζεσαι με το ονομα που σου εδωσα οι αλλοι. Αλλος προγραμματισμος είναι όταν σε βριζει το αφεντικο σου αδικα κ μεσα σου βραζεις , πρεπει να δειξεις ότι εξω χαμογελας κ ότι όλα είναι ενταξει. Αλλος προγραμματισμος είναι η καθημερινη σου ρουτινα, τα ηθη κ εθιμα κ αλλα. Τα βραβεια που δινουμαι ο ένας στον άλλο είναι κ αυτά προγραμματισμος για να αυτοπαραμυθιαζομαστε. Ολα είναι προγραμματισμος. Η κοινωνια είναι προγραμματισμος κ τιποτε άλλο. Αυτό βεβαια είναι κατι που πρεπει να γινεται για ναμπορεσει να δουλεψει η κοινωνια. Ειμαστε ολοι μας ρομποτ, κομπιουτερ που εκτελουν εντολες. Αυτή η συμπεριφορα του κομπιουτερ μπορει να συνεχιστει μεχρι να πεθανουμε. Αυτό γινεται συνηθως, πεθαινουμε ρομποτ. Τελειωνει η μπαταρια μας κ μας θαβουν. Ενας σωρος από παλιοσιδερα εκει κατω από το χωμα. Δεν εισαι όμως ρομποτ. Δεν εισαι σκετο κρεας. Εχεις μεσα σου ένα ζωντανο πλασμα που ονομαζεται ψυχη. Αν νομιζεις ότι αξιζει τον κοπο να βρουμε αυτή τη ζωουλα που ονομαζεται ψυχη, τοτε το μονοπατι που θα ακολουθησουμε εχει ονομα. Ονομαζεται Καρδια. Το μονοπατι της καρδιας θα σε φερει αναποφευκτα αντιμετωπο με ολη την κοινωνια, με ολο τον κοσμο. Θα σε φερει αντιμετωπο με την πλειοψηφια εκει εξω που ονομαζεται ρομποτοκοινωνια. Εσυ εχεις το χερι στην καρδια κ την ακους που σου σιγοψιθυριζει κ οι αλλοι κρατουν ένα τηλεκοντρολ που τηλεκατευθυνει τον εαυτο τους κ τους αλλους.Εισαι σχεδον μονος αναμεσα σε ολους αυτους τους τρελαμενους. Θα υποφερεις κ θα σε εγκαταλειψουν ολοι αργα η γρηγορα. Δεν θα ταιριαζεις μαζι τους κ ουτε αυτοι θα ταιριαζουν μαζι σου. Οι κρικοι που θα σε συνδεουν με τους αλλους συνεχως θα σπανε κ θα ελευθερωνεσαι. Θα γινεσαι ολο κ πιο ελευθερος. Αυτό θα σου δωσει για πρωτη φορα την αισθηση ότι εχεις εσυ ο ιδιος την ευθυνη του εαυτου σου κ μονο εσυ. Κανενας άλλος δεν εχει ευθυνη για σενα. Μονο εσυ.Θελει κοτσια να κινηθεις μονος. Λιγοι τα εχουν. Γιαυτο εχεις την αναγκη να ανηκεις καπου. Νιωθεις σιγουρια ετσι, αλλα χανεις την ζωη.Τη ζωη σου. Οι πολιτικοι είναι κ αυτοι ρομποτ, σαν εσενα. Κοιταξε τους στα ματια. Δεν βλεπεις τιποτε άλλο ,εκει μεσα παρα ένα τιποτα. Δεν εχουν βρει κατι , δεν εχουν βρει τιποτε από την ζωη κ προσποιουνται οτι θα σωσουν την κοινωνια. Κανενας δεν μπορει να σωσει κανενα. Η λυση δεν θα ελθει απεξω. Η σωτηρια της ψυχης δεν δουλευει ετσι, δεν ικανοποιειται με υλικες ανεσεις, με κατι το υλικο. Η σωτηρια της ψυχης ειναι ένα κρυμμενο μυστικο μεσα στην καρδια σου. Βρισκεται εκει μεσα. Παντα ηταν εκει μεσα, απλα εσυ δεν εψαχνες εκει μεσα, εψαχνες παντα εξω.
Ο Φοιβος πηγε να αναψει ένα τσιγαρο. Εδώ κ δεκα μερες δεν ειχε καπνισει. Ειχε δωσει ορκο μπροστα στο κενοταφειο του πατερα του. Ποτε ξανα τσιγαρο. Ηθελε να καπνισει παρα πολύ. Εφερε το τσιγαρο στα χειλη του. Ξαναθυμηθηκλε τον ορκο που ειχε κανει. Να γινει ανθρωπος κ να κοψει το τσιγαρο. Ασυναισθητα εφερε το χερι στην καρδια του, εκλεισε τα ματια του κ ειδε στο οπτικο του πεδιο τον ιδιο τον εαυτο του να τον κοιταζει. Δεν ειχε αυτή τη σταση του αρχηγου που θελει να επιβληθει καπου, περισσοτερο εμοιαζε σαν σοφο δασκαλο. Αυτά τα αθωα ματια. Αυτα τα αθωα ματια, ιδια ακριβως σαν παιδιου. Η αθωοτητα εχει παντα ένα προσωπο, το προσωπο του παιδιου. Ο Φοιβος εμεινε να κοιταζει αυτό το προσωπο που όταν πλησιασε κοντα του ειδε τον εαυτο του παιδι 6 χρονων να του δινει το χερι. Ο Φοιβος σηκωσε το δικο του χερι . Το παιδι πηρε το χερι του Φοιβου κ το εσφιξε δυνατα κ του ειπε: παμε.
Ο Φοιβος εμεινε ετσι για λιγο κ μετα ανοιξε τα ματια του. Ειχε ακομα το τσιγαρο στα χειλη του. Σχηματισε στα χειλη του ένα μηδιαμα κ αφησε το τσιγαρο κατω, κ ειπε: « η εγω η εσυ. Δεν χωραμε κ οι δυο. Μενει μονο ο ενας. Μονο εγω!», ειπε μεγαλοφωνα, σαν να ηθελε να τον ακουσουν κ να του πουν μπραβο μεγαλε που εκοψες το τσιγαρο, εισαι αρχηγος. Πάλε μπραβο σου. Μα χαμηλωσε αμεσως τους τονους. Παιδαριωδης συμπεριφορα να περιμενεις να σου πουν μπραβο.
Εμεινε μουγκος, εκλεισε τα ματια του, πηρε το παιδακι που ειχε μεσα του κ του ειπε: Παμε φιλε μου. Παμε. Εχουμε ηδη αργησει πολύ. Παμε!
O συγγραφεας Κερστα μολις ειχε τελειωσει άλλο ένα κεφαλαιο του διηγηματος του. Αναψε τσιγαρο. Τραβηξε μια δυνατη ρουφιξια κ την κρατησε για ωρα μεσα του. Το ειχε αναγκη. Ειχε αναγκη το δηλητηριο του καπνου κ αυτό, το δηλητηριο, του εκανε την χαρη κ εμεινε εκει μεσα στα πνευμονια του, σαν πισσα από θειαφι να τα κατατρωει. Δηλητηριαζε τον οργανισμο του σκοπιμα. Ειχε βαρεθει την ζωη, οπου να εισαι εφευγε. Το ειχε αποφασισει, ειχε βαρεθει την ζωη του κ την σπαταλουσε ετσι ασκοπα εδώ κ εκει. Μα γραφοντας την ιστορια του για τον Φοιβο, σαν να ηθελε να δει κ να μπει στο πετσι του ηρωα του, αποφασισε να κοψει το τσιγαρο μεχρι να τελειωσει την ιστορια του. Ηταν περιεργος κ ο ιδιος ο Κερστα να δει την καταληξη της. Δεν ειχε ιδεα που πηγαιαναν τα πραγματα. Τραβηξε μια ακομα δυνατη ρουφιξια κ ειπε τελος. Τελος το καπνισμα μεχρι να τελειωσει την ιστορια του. Αφησε το τσιγαρο στο τασακι να καπνιζει μονο του κ εγειρε πισω στην πολυθρονα του σαν βασιλιας. Τον πηρε αμεσως ο υπνος.
Συνεχιζεται
1,000,000. Μερος 16. Εγκαρδια χειραψια
Ο Κερστα εγραψε τις παρακατω πεντε γραμμες κ μετα συνεχισε να γραφει το διηγημα του:
παιζω με τις λεξεις
κ εχω την αυταπατη ότι ειμαι δυνατος.
Θυσιαζεις τη ζωη σου στο βωμο των λεξεων,
μεχρι που να γινουν οι λεξεις πιο σημαντικες απο σενα,
κ να σε κατασπαραξουν.
Ο Φοιβος ηξερε καλα ότι το μεγαλυτερο εμποδιο ειμαστε εμεις οι ιδιοι. Το μεγαλυτερο κ πιο ανυπερβλητο εμποδιο είναι ο εαυτος μας. Συνηθιζουμε σε μια κατασταση τοσο πολύ που αυτή η κατασταση γινεται ένα μαζι μας κ μπαινει τοσο πολύ μεσα στο πετσι μας, που αργοτερα αν χρειαστει να αλλαξουμε αυτή την κατασταση δεν μπορουμε. Δεν μας εμποδιζει κανενας να αλλαξουμε, εξων από τον εαυτο μας. Ειμαστε ο εχθρος του εαυτου μας. Κ τοτε αρχιζει μια παλη μεταξυ εμενα κ του εαυτου μου. Νικητες δεν υπαρχουν σε αυτό τον αγωνα γιγαντων. Υπαρχουν μονο ηττημενοι. Είναι σαν να προσπαθει το ένα σου χερι να δειρει το άλλο. Είναι σαν να δινεις μπουνιες στον εαυτο σου. Δεν οδηγει πουθενα αυτό.Υπαρχει ενας κανονας κ ποτε σου μην τον παραβιασεις. Ποτε σου. Ακου τον κανονα. Ισως είναι ο πιο σημαντικος από καταβολης κοσμου. Ακου: Αγαπα τον εαυτο σου όπως είναι.Εισαι κλεφτης; Αγαπα τον κλεφτη. Εισαι ψευτης ;Αγαπα τον ψευτη. Εισαι λαγνος;Αγαπα τον λαγνο. Εισαι ασπληστος; Αγαπα τον απληστο. Οτι εισαι αγαπα το. Αυτό θα σου δωσει την μεγαλυτερη αυτοεκτιμηση που είναι ποτε δυνατον να υπαρξει. Εκανες για παραδειγμα ένα φονο. Σε πανε στο δικαστηριο. Παραδεχεσαι κατηγορουμενε τον φονο; Μην βαλεις δικηγορο. Αυτά είναι παιδαριωδη. Πες ναι, τον σκοτωσα με τα ιδια μου τα χερια επειδη τον μισουσα τοσο πολύ που επρεπε να τον σκοτωσω κ τον σκοτωσα. Παραδεχομαι. Μπορει να σε κρεμασουν, μπορει ισοβια. Μην κανεις πισω. Πες παραδεχομαι τον φονο. Αργοτερα στο κελι σου, αν θελεις να κλαψεις, κλαψε. Αν θελεις να κτυπησεις τον τοιχο, κτυπα τον. Αν δεν αντεχει άλλο η συνειδηση σου κ θελεις να κρεμαστεις, κρεμασου. Τοτε η εκκλησια, επειδη ησουν αυτοχειρας, μπορει να μην θελει να σου κανει την κηδεια σου. Μην ανησυχεις. Θα σε θαψω εγω με τα ιδια μου τα χερια σαν παιδι μου. Θα κλαψω για σενα σαν τον πιο αγαπητο μου ανθρωπο, όπως εκλαψα τον πατερα μου. Θα σου κανει εντυπωση αυτό που θα σου πω. Όταν πεθανε ο πατερας μου που υπεραγαπουσα, δεν εκλαψα. Όταν υπεραγαπας καποιον με ολο σου το είναι, όταν πεθανει δεν κλαις. Εισαι σιωπηλος. Απολυτα σιωπηλος. Θα σε κλαψω όπως εκλαψα τον πατερα μου. Απολυτα σιωπηλος,
Κανε ακομα κ τα πιο απλα πραγματα μεγαλειωδη,
οπου περνάς αναβε κερακια,
σαν ναος. Αγιο ευχελαιο. Ένα προσκυνημα,
Να γενιεται κ να πεθαινει καποιος είναι κατι απλο. Ετσι γινοταν, ετσι κ θα γινεται. Εγινε αμετρητες φορες κ θα γινεται αμετρητες φορες,
κ οτι μενει είναι μια εγκαρδια χειραψια κ τιποτε άλλο.
Ο Κερστα σταματησε να γραφει. Σαν καποιος εβγαλε την πριζα από πανω του, κ σταματησε το γραψιμο. Κολλησε στην λεξη: Εγκαρδια χειραψια.
Θυμηθηκε την σκηνη που όταν ο Φοιβος εκλεισε τα ματια του, ειδε τον πιτσιρικα που ειχε μεσα του. Ακριβως η ιδια σκηνη παρουσιαστηκε μπροστα στον Κερστα. Το παιδακι που ειχε μεσα του να του απλωνει το χερι. Εδωσε κ ο Κερστα το δικο του. Μια εγκαρδια χειραψια.
Ο Κερστα δεν ηθελε να γραψει άλλο. Τον γεμισε αυτή η ησυχια τοσο απολυτα που δεν ηθελε με τιποτα να χαλασει αυτή την ιεροτητα της στιγμης, με τιποτε. Η σιωπη.
Το μυαλο μας ειναι μια συνεχης ανταλλαγη με το περιβαλλον, με τον εξω κ μεσα κοσμο κ ο Κερστα ηξερε ότι, ότι εγραφε, δεν ηταν δικο του. Ολα του ερχοντουσαν σαν μηνυματα. Όταν καθοταν να γραψει, δεν εγραφε αυτος. Δεν ηξερε τι θα γραψει, δεν το ειχε προκαθορισει. Ειχε βεβαια κατι μεσα στο μυαλο του, ένα μπουσουλα, αλλα ότι εγραφε δεν ηταν δικο του. Ερχοταν από κατι εκει εξω. Το ενιωθε. Κ όταν τελειωνε να γραφει, δεν θυμοταν τι εγραψε. Βεβαια, οταν το ξαναδιαβαζε, ηξερε ότι το εγραψε αυτος, αλλα τα χτυπηματα πανω στην γραφομηχανη, σαν πολυβολου, δεν ηταν δικα του. Η διαταγη ερχοταν απ’εξω. Καποιος του υπαγορευε τι να γραψει κ αυτος απλα εκτελουσε εντολες. Παντα ειχε αυτό το αισθημα όταν εγραφε.
Ο Κερστα εμεινε σιωπηλος. Εκλεισε τα ματια του κ Τον ειδε μπροστα του. Δεν εμοιαζε με αγιο, ουτε σοφο γέρο με γενια κατασπρα κ σοφα. Αυτά είναι αυταπατες για να νομιζουν οι ανθρωποι ότι κατι μεγαλειωδες τους καθοδηγει. Βλακιες. Αυτο που εβλεπε μπροστα του ο Κερστα ηταν το αθωο παιδακι που ειχε μεσα του. Του πηρε τα χερια από την γραφομηχανη κ του εκανε νοημα να μεινουν μαζι σιωπηλοι. Κλεισαν κ οι δυο τα ματια τους. Το αναμενο κερακι, διπλα στην γραφομηχανη, να τρεμοπαιζει εκει εξω,
κ μεσα στην καρδια του Κερστα. Μια εγκαρδια χειραψια
συνεχιζεται