|
|
0.0 |
Written by SAILOR
December 20, 2013 Προβολές: 5483
0
Δεν λαμβάνει μόνον επιστολές από τα παιδιά όλου του κόσμου – λέμε τώρα, γιατί ποιος κάθεται να γράψει επιστολές και γράμματα σήμερα ενώ ‘τουιτάρει’ με τη μία – αλλά ενίοτε συγγράφει και ο ίδιος κάποιες… δεν τις στέλνει όμως σε κανέναν… τις απευθύνει στο διάσημο alter ego του… τον Νικλάους ή Κλάους ή απλώς Santa… κάτι σαν προσωπικό ημερολόγιο ας το πούμε… γιατί και ο Αη-Βασίλης έχει ψυχή και όχι μόνο μούσια και σκουφί…
(ακολουθούν χαρακτηριστικά αποσπάσματα)
…λοιπόν να το ξέρεις Νικόλα – αυτό το Σάντα που σου έχουν καθιερώσει οι Αμερικάνοι εδώ μου κάθεται – έχω σοβαρό πρόβλημα κάθε τέτοια εποχή ιδιαίτερα με τους Έλληνες... εσύ είσαι τυχεράκιας, δεν ασχολείσαι τόσο με μεσογειακούς λαούς, έλα καμιά χρονιά κι από δω να δεις τη γλύκα… δηλαδή, τώρα με την κρίση το κακό παράγινε και το περίμενα, μέχρι και οι μαντραχαλάδες δυο μέτρα μου ζητάνε i-pad και ps4 και μερικοί έχουν περίσσιο θράσος και μου ζητάνε και Ρωσίδες και κυρίως Ουκρανίδες… μπας και ξέρεις γιατί έχουν τέτοια πέραση οι Ουκρανίδες; Σάντα είσαι εσύ όλα πρέπει να τα ξέρεις…
…κρίση, καταραμένη κρίση σου λέω… μην κοιτάς εκεί στα βόρεια που τη βγάζεις εσύ κοτσάνι και σ’έχουν και σε κανακεύουν και σε υμνούν και σε δοξολογούν… δω κάτω είναι Βαλκάνια αδερφέ μου, ζόρικα τα πράγματα… καχυποψία, μουστρουφιά και άγιος ο θεός… τους πας το δώρο και το κοιτάνε αν είναι ‘μαϊμού’. Μα είναι σοβαρά πράγματα αυτά; Άσε που θέλουν δώρα κι αυτοί που μας έχουνε χεσμένους… τα παιδιά, μην κοιτάς, δεν τα παρεξηγώ… ό,τι τους πεις αυτό κάνουν, αλλά έχουν τα μούτρα να παραπονιούνται και οι μεγάλοι που ξαφνικά έχουν αρχίσει και ζητάνε… τρόφιμα. Κάποιος μου ζήτησε μια γαλοπούλα και μάλιστα ψημένη και κάποιος άλλος ήθελε είκοσι κιλά λάδι! Δηλαδή Αη-Βασίλης είμαι εγώ η ο Καισδιάρης να μοιράζω μακαρόνια στο Σύνταγμα;…
…μου φαίνεται ότι από του χρόνου θα τους στείλω όλους στα τσακίδια να βρω την ησυχία μου Νικλάους – μα τι στο δαίμονα, άκου Νικλάους, τέλος πάντων. Πολλά νεύρα έχω είπες; Έτσι είναι αδερφέ μου και λίγα λέω… αν δεν αλλάξει η κατάσταση με τον Σαμαρά, τον Τσίπρα, τον άλλο το χοντρό που μια χαρά αη-Βασίλης θα ήταν με μια κόκκινη ρόμπα κι ένα ψεύτικο μούσι, αν δεν αλλάξει η κατάσταση σου λέω, δεν τη βγάζω καθαρή, πάει, τέλειωσε. Έχω λιώσει στα πόδια μου και δεν είμαι και παιδόπουλο πλέον. Αφού σκέφτομαι να κάνω μια ηρωική έξοδο του Μεσολογγίου και από δω παν κι οι άλλοι… σκεφτόμουν δηλαδή να κατέβω στο Σύνταγμα ένα πρωί, να μοιράσω όσα δώρα έχω και να τους πω, ‘βρείτε άλλον κερατά να κάνει τη δουλειά, δεν βγαίνω πλέον. Ή κοιτάτε να ζητάτε λογικά πράγματα όπως μια φορά κι ένα καιρό’. Καλά δεν τα λέω Νικ; Θυμάσαι τα παλιά τα χρόνια τι ωραία; Τι ήθελε ο Γιωργάκης; Μια ατμομηχανή να κάνει τσουφ τσουφ κάτω απ’το δέντρο να ζαλίζει τους γονείς του… πάρ’την Γιωργάκη παιδί μου. Τι ήθελε η Αννούλα του χιονιά; Μια κουκλίτσα με ωραία ρουχαλάκια να την ντύνει, να την τραβάει, να την διαλάει. Μπράβο Αννούλα, πάρε μια όμορφη κουκλίτσα και πάγαινε στην ευχή του Θεού… Κάποια στιγμή άρχισαν τα ζόρια. Τα xbox, τα iphones, οι τηλεοράσεις plasma και τα κέρατα τα δίφορα. Μα είναι γονείς αυτοί; Δεν έμαθαν στα παιδιά τους να ζητούν λογικά πράγματα; Εσύ πως τα αντιμετωπίζεις όλα αυτά, δεν σε έχω ρωτήσει ποτέ… στείλε κανά email, δεν θα σου πέσει ο απαυτός σου… τεμπελχανά!