"Ένα κυκλάμινο σε πείσμα της φύσης, βγαίνει μέσα απ το τσιμέντο.
Όπως εσύ φυτρώνεις μέσα σε ατέρμονους ανθρώπους.
Κάποιες φορές γίνεσαι ένα με τη φύση, και εκείνη σε ανταμείβει.
Κάνει το χαμόγελο σου αέναο μέσα στο σύμπαν.
Απορείς πως φυτρώνει εκεί κάθε φορά.
Όμως η απάντηση υπάρχει μέσα σου.
Δεν είναι τίποτε άλλο, από έναν αναστεναγμό της καρδιάς σου
Ίσως ένα δάκρυ. Που έπεσε εκεί για να σου θυμίζει.
Να σου θυμίζει Ότι και μέσα από το πόνο που σου προκαλούν,
γεννιέται κάτι όμορφο
Ένα κυκλάμινο μέσα στο τσιμέντο, έχει το χρώμα των ματιών σου
Και όταν λείπεις γίνεται η οικοδέσποινα στη θέση σου"
Dim Stam