στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
δοκιμασε ολα τα κλειδια κ η πορτα δεν ανοιγε με τιποτε. Εβαλε καποια σκαλα να μπει απο το μπαλκονι αλλα ανεβηκε στα μισα κ κατεβηκε παλι. Τον επιανε ίλιγγος στα ψηλα.
Δεν ειχε μπει ποτε του σε αεροπλανο.
Εμεινε εξω από το σπιτι. Δεν ειχε προβλημα, ειχε πολλους φιλους.
Ομως η πορτα γιατι δεν ανοιγε;
Κατι συνεβηκε κ το πραγματικο κλειδι ηταν καπου αλλου. Δεν ειχε το καταλληλο κλειδι για την πορτα.
«Θυμηθηκε τοτε μια ιστορια του Οσσο για μια γριουλα μυστης, που ειχε χασει τα κλειδια της κ εψαχνε στον δρομο να τα βρει. Την ειδαν οι αλλοι κ θελησαν να βοηθησουν την γριουλα. –Που τα εχασες τα κλειδια γεροντισσα;
-Εκει.
κ εδειξε ενα σκοτεινο σημειο του δρομου.
-Κ γιατι ψαχνεις εδώ; την ξαναρωτησαν;
Κ αυτη ειπε επειδη εδώ εχει φως.»
Τοτε,
εκει που ηταν απελπισμενος
ένα μεγαλο 2 γεμισε το μυαλο του. Το μεγαλο 2 σταθηκε
λιγο εκει- χαμογελασε κιολας σαρκαστικα-
κ μετα εξαφανιστηκε σαν καπνος,
κ στη θεση του εμφανιστηκε ενας νεος αριθμος το 3,
κ μαλιστα με μια λεζαντα, σαν υποτιτλος, κατω απο αυτό.
«ο οροφος σου ειναι το 3 κ οχι το δυο.»
Λαθος κλειδι ή λαθοςμ πορτα. Το αποτελεσμσμα είναι το ιδιο: εισαι εξω από το σπιτι.
Η πορτα ηταν εκει κ μεις λειπαμε,
ή η πορτα ηταν εκει κ το κλειδι ελειπε,
κ μια τριτη εκδοχη, η πιο αλιθινη απ’ολες: η πορτα ηταν εκει ξεκλειδωτη, μισανοικτη,
σχεδον διαπλατα ανοικτη,
κ την βλεπαμε,
ομως για ενα παραξενο λογο- που δεν γνωριζω- δεν μπαιναμε μεσα. Μεναμε απεξω με διαφορες δικαιολογιες. Κ γνωριζουμε οτι η εισοδος μας σε αυτη θα αλλαξη ολη την αντιληψη μας για την ζωη,
κ ομως δεν μπαινουμε- δεν γνωριζω τον λογο-
ισως δεν εχουμε χορτασει ακομα αυτόν τον κοσμο. Ισως.
Ποπη,να εχεις μια ομορφη μερα, με εκτιμηση κριστοφ.
