στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Ήταν ένας συνηθισμένος απογευματινός περίπατος, με μόνο ενοχλητικό στοιχείο τη ζέστη, αταίριαστα υψηλή για φθινοπωρινό μήνα όπως ο Σεπτέμβρης… Ταίριαζε όμως με τις καυτές και απροσδόκητες ερωτοαπαντήσεις όπως εξελίχτηκε η συζήτηση, που προσωπικά με έκαναν να ιδρώνω περισσότερο, νιώθοντας ταυτόχρονα κάποιο άγχος και μια άβολη αμηχανία, που εξελισσόταν σε μελαγχολία ……
Η φίλη Ερατώ, τριτοετής στη Φιλοσοφική και ο Ιοθώρ… σπάνιος και πολύτιμος φίλος,.. που θα ήθελα πολύ να τον αποκαλέσω «Αδελφικό Φίλο», αλλά αυτό δεν ήταν παρά μόνο μια κρυφή επιθυμία μου, χωρίς να υπάρχει η πιθανότητα να συνέβαινε και στην πραγματικότητα κάτι τέτοιο !...… Απίστευτη ήταν η πρώτη γνωριμία μου μαζί του !… Παράξενη, εξωπραγματική και απρόσμενη … Δεν θα επεκταθώ όμως περισσότερο τώρα, όλα θα γίνουν γνωστά στην πορεία…
Είχα συζητήσει με την Ερατώ, όταν με ρώτησε τις προάλλες και της είχα πει πως ο Ιοθώρ είναι φίλος μου και ασχολείται με… την Θεολογία. Φυσικά της είχα πει ψέματα. Όμως ήταν αδύνατον να της εξηγήσω και να της πω την αλήθεια, προφανώς γιατί δεν θα καταλάβαινε. Αλλά και αν καταλάβαινε κάτι, θα με νόμιζε για τρελό …! Ήταν ακόμη ανώριμη και άπειρη σε τέτοια θέματα, πόσο μάλλον να της έλεγα την αλήθεια…. Σίγουρα θα κλονιζόταν πολύ και ίσως να έμπαινε σε δοκιμασία ακόμα και η ψυχική της υγεία !... Και αυτό δεν το ήθελα καθόλου βέβαια…
Ο Ήλιος ετοιμαζόταν και άρχισε σιγά - σιγά να απλώνει στον ορίζοντα τα χρώματα του αποχαιρετιστήριου δειλινού του, όταν η Ερατώ ρώτησε ξαφνικά με φιλοσοφική διάθεση τον Ιοθώρ…
>>>> Δηλαδή αυτή η απίστευτη ομορφιά των χρωμάτων του δειλινού στον ορίζοντα είναι σχεδιασμένη από τον Θεό ή είναι μόνο αποτέλεσμα των αχτίνων του Ήλιου ?
Ο Ιοθώρ δεν απάντησε και συνέχισε να βηματίζει σαν να μην άκουσε την ερώτηση...
Η Ερατώ κοντοστάθηκε για μια στιγμή σαν να περίμενε κάποια απάντηση, που δεν την πήρε όμως, και συνέχισε να περπατά…
>>>> Άραγε στη πραγματικότητα υπάρχει Θεός ? συνέχισε επιμένοντας να… προκαλεί τον Ιοθώρ, ενώ βάδιζε τώρα δίπλα του.
>>>> Εσύ ποιόν Θεό γνωρίζεις ? την ρώτησε ο Ιοθώρ απότομα.
>>>> Τι ερώτηση !... Τον μοναδικό Θεό βέβαια ! απάντησε η Ερατώ, σίγουρη για την ορθότητα της απάντησης της.
>>> Δηλαδή ?... Εσύ τι πιστεύεις ?... Ποιος είναι Αυτός ?
Η Ερατώ φάνηκε να εκνευρίζεται… Σίγουρα δεν περίμενε την εξέλιξη αυτή…
>>> Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς ! Εσύ δεν πιστεύεις ?..... Αν δεν κάνω λάθος ασχολείσαι με την Θεολογία, έτσι δεν είναι ?
Και πάλι ο Ιοθώρ δεν απάντησε στην ερώτηση της, παραμένοντας σιωπηλός…
Ανέμενα με αγωνία ομολογώ την συνέχεια της συζήτησης, γιατί ούτε εγώ περίμενα ότι ο Ιοθώρ δεν θα απαντούσε και σε αυτή την ερώτηση… Η ώρα περνούσε, βηματίζαμε σιωπηλοί κατηφορίζοντας στον αμαξωτό χωματόδρομο προς την παραλία, ενώ σιγά – σιγά έπεφτε το σκοτάδι και τα δημοτικά φώτα στις κολώνες άρχισαν να ανάβουν. Η Ερατώ δεν συνέχισε, ενώ ο Ιοθώρ βάδιζε ατάραχος, απόλυτα ήρεμος με σταθερό βήμα, αν και δεν θα έπαιρνα όρκο ότι τα πόδια του είχαν επαφή συνέχεια με το έδαφος !... Όταν, ξαφνικά μας αιφνιδίασε με την απότομη, δυνατή και κοφτή φωνή και απευθυνόμενος στην Ερατώ τη ρώτησε..
>>>> Δηλαδή ξέρεις ποιος είναι Ο μοναδικός όπως λες Θεός ?
>>>> Μα, ο Θεός φυσικά,… ένας είναι… αυτός που πιστεύουμε όλοι… Αυτός που δημιούργησε τον Ουρανό, την γη τα ζώα , τα φυτά και τον άνθρωπο….! Ο δημιουργός των πάντων ! Ορατών και αοράτων…. Αυτό άλλωστε δεν διδάσκουν οι γραφές και η θρησκεία μας ?
Ήταν η μοναδική φορά που γύρισε ο Ιοθώρ το κεφάλι και την κοίταξε, ενώ παρατήρησα με την άκρη του ματιού μου φωτογραφικά, ότι η Ερατώ του χαμογέλασε στιγμιαία …
>>>> Δεν μπορείς να μιλάς για Τον Αληθινό Θεό χωρίς να ξέρεις τι λες… ! Ήταν η απάντηση του Ιοθώρ !. Δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα όπως νομίζεις και όπως ξέρεις !... Θα σου κάνω μόνο μια Ερώτηση και θέλω να μου απαντήσεις !. Μπορείς να μου πεις τι ήσουν, που ήσουν και τι έκανες πριν γεννηθείς στη γη ? Θυμάσαι ?....
Ακούστηκαν τόσο παράξενα, περίεργα, εξωπραγματικά και παράλογα τα λόγια αυτά του Ιοθώρ, που φάνηκε η Ερατώ να ξαφνιάζεται και έκπληκτη να τον κοιτά έντονα με ανοικτό το στόμα !…
>>>> Τι είδους ερώτηση είναι αυτή θεέ μου !.... Πλάκα μου κάνεις τώρα… Δεν είναι τόσο ευγενικό αυτό νομίζω, να κοροϊδεύεις !… Νόμιζα ότι μιλάγαμε σοβαρά … Σίγουρα είσαι…. Είσαι … Θεολόγος ? του είπε με κάποιο κρυφό λυγμό στη φωνή της νομίζοντας ότι την κορόιδευε….. και γύρισε το πρόσωπο της σε εμένα με απόγνωση, ζητώντας στήριγμα, ενώ στα χαρακτηριστικά του προσώπου της ήταν αποτυπωμένη τεράστια απορία, που σχετιζόταν με τον Ιοθώρ σαν να μου έλεγε «τι είναι αυτός ?... Που τον βρήκες ?»…. όπως καταλάβαινα από την έκφραση της…
Σε αυτό ακριβώς το σημείο έκρινα πως έπρεπε να επέμβω πυροσβεστικά, γιατί κατάλαβα πως η Ερατώ είχε κάπως προσβληθεί και παρεξηγηθεί από τις ερωτοαπαντήσεις και την στάση του Ιοθώρ απέναντι της… και η κατάσταση πήγαινε να πάρει ανεπιθύμητη τροπή για την Ερατώ… γιατί στην ουσία αυτή και μόνο κινδύνευε χωρίς να μπορεί να το αντιληφθεί, λόγω άγνοιας και αθωότητας της ηλικίας της, που δεν απείχε και τόσο πολύ από την παιδική…
Αυτός ακριβώς ήταν και ο λόγος που δεν της είχα αποκαλύψει από την αρχή την «ταυτότητα» Του Ιοθώρ και της είχα πει ψέματα για να την προστατέψω.... Όμως τα πράγματα απροσδόκητα είχαν πάρει στραβό δρόμο και η κατάσταση ήταν κάπως δύσκολη… Κάτι που δεν το περίμενα εξ αρχής.…
Νίκος Στυλιανού
(συνεχίζεται…)
