Η σελίδα του λοξού (5)

◆Υπερμέγεθες το καύσωμα στη γενέτειρα του ήλιου, του λευκού, του μύθου και της ασυλλήπτου λογόρροιας. Και η απείρου κάλλους γαστρώδης χώρα πονούσε απίστευτα και ο ήχος ξεμπρόστιαζε τους κρυμμένους απολογισμούς των διαφόρων πολιτικών πεπραγμένων.

◆Οι μοναδικοί, οι τεράστιοι, οι φωτισμένοι, οι συνένοχοι, οι επιμένοντες στο ίδιο τροπάριο ολούθε και παντοιοτρόπως φωνασκώντας, σιωπώντας, φουσκώνοντας και ξεφουσκώνοντας, προσπαθούν να περισώσουν το περιστύλιο.

◆Στην απόκρυφη περιοχή των μικρών διαστάσεων, την οποία χαρακτηρίζει σε πρώτο βαθμό η ανικανότητα και σε δεύτερο η εκκωφαντική παρουσία της ευήθειας.

◆Και στη συνοικία των κακών νάνων με τις σκούφιες τις πολύχρωμες, στις συμμορίες των στημένων παιχνιδιών, οι κακάσχημοι, οι ευμετάβλητοι και οι κακόκεφοι, η φυλή των moody’s, με το κόκαλο περασμένο στη μύτη, με τις γυμνές πατούσες και το άσπρο πανί τυλιγμένο στη μέση, σώβρακο αντιαισθητικό ανιστόρητου νου, κτυπούν τα πόδια γύρω από τους πασσάλους των αιχμαλώτων.

◆Και αγνοούν οι ανθρωποφάγοι πόσο κάνει η μυρουδιά του φασκόμηλου και με ποιο τρόπο παίρνει ο αέρας την τσαχπινιά της ρίγανης και την κάνει προσευχή.

◆Και στα θωρηκτά αποθωρακίζεται η τιμή κι η ιστορία, το αίμα και η έννοια των συμβόλων.

◆Και θυμάσαι τον δάσκαλο με τι τρυφερότητα δίπλωνε το πανί με τις γραμμές, λες και κρατούσε το σώμα του. Αλλά τότε ήταν πολύ παλιά!

◆Και τα σύμβολα πια δεν είναι οι σημαίες ούτε οι ποιητές των σκοτεινών δρόμων. Είναι κάτι ξέκωλα με μυαλό παρηκμασμένου πουλερικού και αισθαντικότητα κρεάτινη. Σε ένα απέραντο χασαπιό με κώλους, βυζιά και μπούτια κρεμασμένα έχει εδραιωθεί το όνειρο.

◆Κι η σκέψη περιπαίζοντας κατευθύνεται ταχέως στην περιοχή των κοιλιακών μαραζωμένη.

◆Και στην αριστερά η ανανέωση έχει αρχίσει πια και ταυτίζεται με τη μονοτονία.

◆Και ουδείς μπορεί να πείσει την κατανόηση να αλλάξει τον δρόμο της.

◆Όλα είναι ολόγυμνα και τα πρόσωπα θυμίζουν χιλιοειπωμένο χαιρετισμό. Και το αντίο έχει φυσικά την πρωτοκαθεδρία.

◆Και μαζί μ’ αυτό και το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου.

◆Και η κρίση απλώνεται στη σφαίρα που ορίζεται από τα λακτίσματα των ποδών. Και το κείμενο ευχολογεί για αίσιο τέλος. Αν και το δυσοίωνο δεν αφήνει περιθώρια για περισσότερες μπίρες.

◆Άλλωστε το τάλαντον έχει αποσυρθεί από τη χώρα παλαιόθεν. Ο μέσος όρος έχει εγκατασταθεί για τα καλά εν τω στερεώματι.

◆Και χαμηλώνω το βλέμμα και σφίγγομαι για να συνεχίσω.

◆Kαι μια πνιγμονή και να σου η βαριανασεμιά της ατμόσφαιρας να σε κάνει να οραματίζεσαι το λευκό βότσαλο.

◆Τηλεγραφικό σημείωμα έγινε πια η επιθυμία και το προαναφώνημα της ερωτοτροπίας έχασε τα λόγια του.

◆Στο όμορφο ποτήρι με την κολόνα, ανακάτεψες στα τοιχώματα τη γεύση που ήθελες και πέρασες στην πίσω πλευρά του τοιχώματος.

◆Η ζέστη έχει κατακαθίσει στο μυαλό. Διαστέλλεται η οργή, διογκώνονται τα όργανα και η επιθυμία δεν προστατεύεται πλέον από τα προσχήματα.

◆Με ειλικρινή διάθεση απέναντι στα ανομολόγητα πάθη του καλοκαιριού αφέθηκα στη ροή των γεγονότων και υποταγμένος εντελώς στην ειλικρίνεια του θέρους κατανόησα πλήρως την ερωτική ταύτιση των ανθρώπων με το ψέμα.

◆Ένα μισόλογο περιορισμένου θάρρους δεν κατάφερε να γίνει σκίρτημα και η άνοιξη, ξεχασμένη, θα αφήσει τον λόγο να μετουσιωθεί σε αρχέγονη πράξη.

◆Στις αμμουδιές, στους ήλιους και στη δροσιά των σταγόνων.

◆Όταν οι αναστεναγμοί αποφασίζουν να ντύσουν τον πόνο με τον έρωτα.

Μυογράφημα

Στα ευμετάβλητα καταστήματα συνεστίασης οι διαθέσεις πάνε κι έρχονται.

Η παρέα με τα ίδια χαμόγελα, συνηθισμένη στη στεγνή τροφή, με τις υπολογιστικές συσκευές στην άκρη του μετάλλου με τα τέσσερα πόδια, έχει παραγγείλει το συνηθισμένο.

Μπιφτέκι ανάμεσα σε ένα στρογγυλό ψωμί, πατάτες ψιλοκομμένες, προτηγανισμένες. Στο πλάι δυο μπουκαλάκια. Ένα κίτρινο κι ένα κόκκινο. Από καιρού εις καιρόν οι συνδαιτυμόνες περιχύνουν το εσωτερικό της σύνθεσης, με τη γλύκα της φρουτένιας γεύσης του τοματοπολτού αναμεμιγμένης με την οξύτητα του κίτρινου σιναπιού.

Κουβέντες χωρίς κοιτάγματα. Πρόλογοι με αριθμούς, κυρίως θέματα με ομολογίες ένθεν κακείθεν και επίλογοι με προγνώσεις καιρού.

Τεχνάσματα, παιχνίδια ενηλίκων βγαλμένα από την εκπαίδευση των ανθρώπων στα σχολεία γρήγορου φαγητού.

Στα ταχυφαγεία με τα ξενόφερτα ονόματα όλα είναι πλαστικά. Ακόμα και οι λέξεις ανασύρονται κονσερβοποιημένες και ανοίγονται αναλόγως των περιστάσεων.

Στους μουντούς οίκους η mood μεταβάλλεται με τους δείκτες του ρολογιού, με τα κτυπήματα του τηλεφώνου, με τα ηλεκτρονικά ταχυδρομεία.

Κι όταν σε κάθε δάγκωμα το μίγμα του κίτρινου μαζί με το κόκκινο τρέχει λερώνοντας τα δάχτυλα, η χαρτοπετσέτα με την πορώδη κατασκευή απορροφά στεγνώνοντας τα εκχύματα της λαιμαργίας.

Και ανάμεσα στη βουλιμία και τους αριθμούς, αγγελικώς πλασμένοι παίζουν στα ζάρια τις ταυτότητες των ισχνών που επιμένουν να αναγράφουν το όνομά τους έξω από τα προκαθορισμένα αλφάβητα.

Και παίρνοντας το mood πετάς κι ένα y απ’ τα παλιά, μια απόστροφο και ένα τελικό σύμφωνο.

Και φτιάχνεις τη γενική που σε σκλαβώνει.

Καλοκαίρι

Όπου να ’ναι καταφτάνει στις ακτές των μικρών τόπων με τον μεγάλο ήλιο και τους υγρούς βράχους.

Να συναντήσει τους ανέμους που αποδιώχνουν τις βουβές ζέστες και τις νυχτιές με τα ισοκρατήματα των κυμάτων που κάνουν τη στιγμή να παραληρεί στη μεταφορά.

Να στολίζονται οι παράγραφοι στις αμμουδιές, να κάνουν την πραγματικότητα να φαντάζει γελοίο σημείωμα σε τσαλακωμένο χαρτί.

Κι έφτιαξε ο εμπνευστής εκείνα τα χρώματα που κάνουν τα υπόλοιπα τα φανταχτερά φλυαρίες αλαζονικές και τα πέταξε στον ουρανό, στη θάλασσα, στα σύννεφα.

Κι έγιναν δέηση οι αποχρώσεις, ανάσες δροσερές κι ακούμπησαν στο βλέμμα.

Και στα φουγάρα ο καπνός συνοδεύει τη διαδρομή και δείχνει τον προσανατολισμό.

Το σφύριγμα θα ανακοινώσει την αποβίβαση και θα ξεχυθούν τα σώματα στην αυλή του καλοκαιριού, στην ανεμελιά του ήλιου, της θάλασσας, του βοριά και του βράχου.

ΓΙΩΡΓΟΣ  ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ

( Σημείωση logoclub :  Τα κείμενα του καλού μας φίλου Γιώργου Θεοδοσίου και άτυπου Συνεργάτη του Λογοτεχνικού κλαμπ,  που δημοσιεύονται,  είναι εκτός της διαδικασίας κειμένων. Όποιο όμως μέλος ή αναγνώστης επιθυμεί να γράψει κάποιο σχόλιο μπορεί να το πράξει. Ο Γιώργος Θεοδοσίου είναι Συντάκτης/Αρθρογράφος της Εφημερίδας Το Ποντίκι. )