Η μελωδία σου ρουφηγμένη απ’ το χθες
Μπολιάζει θύμισες παλιές μες την ψυχή
δάχτυλα σέρνονται σε τεντωμένες χορδές
σαν χάδι ζεστό που αγκαλιάζει το κορμί .
με ταξιδεύεις στοργικά σε θάλασσες πλατιές
πόθους αχόρταγα ξυπνά η μορφή σου
κόλπος λύτρωσης από φουρτούνες σφοδρές
απάγκιο λιμάνι στην άκρη της αβύσσου.
Η ανάσα σου με τυλίγει με νότες τρυφερές
Η πνοή σου καυτή τα κορμιά μας ενώνει
Ο έρωτας μ’ αρμενίζει σ’ εικόνες μαγικές
Οι πτυχές σου υγρές και το πάθος με λιώνει.












στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο.




