-------
"Καλώς ήρθατε στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club!"
"Bravo!!!!!!!!!!!!! " |
|
|
|
|
στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο.
ΛΟΓΟ - PAGE Ποίηση Όταν πέθανε η ποίηση
 |
0.0 |
0
Πάνε μέρες που έπαψες
Να κλαις
Εκεί κοντά στο παράθυρο.
Η ικεσία στα μάτια σου
Έγινε
Νεκρή αυγή.
Σαν άχαρη σκιά τώρα
Ακολουθείς
Τα βήματά μου.
Δεν σε διώχνω
Γιατί πια
Το ξέρω.
Φεύγεις μόνη σου σιγά σιγά.
΄΄Εδώ κάναμε έρωτα
Πρώτη φορά’’
΄΄Εδώ έκλαψες
Στην αγκαλιά μου’’
΄΄Εδώ η οργή σου
Τελείωσε σε όμορφο χάδι’’
Νυχτερινοί ιδρώτες
Με βγάζουν
Απ’τα όνειρά μου.
Φαίνεται αποκοιμήθηκες πάλι
Στην γωνιά του κρεβατιού.
Ύστατο γλυκό φιλί
Στο μέτωπό σου.
Ύστατο φιλί
Σε σένα…
|
|
|
|
Αν πάλι ποίηση είναι αυτό που εισπράττει μια ψυχή και το αντανακλά μετά, το ξαναδίνει πίσω.... τότε, ποτέ δεν πεθαίνει... κι αν ευαίσθητη είναι η ψυχή, ευαίσθητοι κι οι στίχοι είναι... Μπράβο! |
|
Απόσπασμα από το ποίημα του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΕΦΕΡΗ ΈΝΑΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΤΑΜΙΑ Δεν θέλω τίποτε άλλο παρά να μιλήσω απλά,να μου δοθεί ετούτη η χάρη. Γιατί και το τραγούδι το φορτώσαμε με τόσες μουσικές που σιγά σιγά βουλιάζει και την τέχνη μας τη στολίσαμε τόσο πολύ που φαγώθηκε από τα μαλάματα το προσωπό της κι είναι καιρός να πούμε τα λιγοστά μας λόγια γιατί η ψυχή μας αύριο κάνει πανιά. |
|
ΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΕ ΣΚΕΨΗ..ΚΑΘΕ ΕΙΚΟΝΑ ..ΠΟΥ ΑΡΓΟΣΒΗΝΕΙ ..ΣΑΝ ΟΤΑΝ ΚΛΕΙΝΟΥΜΕ ΤΟ ΦΩΣ ΚΙ ΑΥΤΟ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ..ΜΙΑ ΜΟΡΦΗ ΣΕ ΦΟΝΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ..ΚΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΗΛΙΑ.ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ.ΟΤΑΝ ΤΟ ΦΩΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΝΤΥΣΕΙΣ ΜΕ ΛΕΞΕΙΣ..ΜΕ ΡΥΘΜΟ..ΤΟ ΔΩΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ..ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΟΙΗΜΑ...ΑΝΑΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΑΓΓΑΛΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΨΥΧΗ Η ΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΖΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΚΝΗΡΗ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣ ΚΑΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ...ΕΓΩ ΕΤΣΙ ΤΟ ΝΙΩΘΩ.. ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ..ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ..ΑΥΤΟ..ΕΙΝΑΙ.ΠΟΙΗΣΗ |
| συνήθως όταν προβαίνουμε σε... αφορισμούς αυτής της δυναμικής [όταν πέθανε η ποίηση], νομίζω πως είναι γιατί έχουμε ακριβώς την... απουσία της αλήθειας τους πιο έντονη από ποτέ... κι αυτό όμως Ηλία μου το 'ύστατο φιλί' εγώ δεν το μετράω, δεν το φοβάμαι, αλλά αναμετριέμαι μαζί του και το υποδέχομαι... εάν εσωτερικά είμαι ένας άγονος κόσμος για να καρπίσει το οτιδήποτε άλλο τόσο ξέρω πως τούτο είναι το πέρασμα μιας εποχής που θα δώσει τη θέση της στο εύφορο χωράφι... και η ποίηση δεν είναι μονάχα μολύβι και χαρτί, ζούμε, αναπνέουμε, ερωτευόμαστε, μας αρνούνται, αρνούμαστε, μας ζεσταίνουν κι όμως κρυώνουμε, έχουμε μάτια αλλά ίσως δεν βλέπουμε... βηματίζουμε μια ατραπό με πολλές πραγματικότητες... σε όλες ζει η ποίηση... αν δεν γίνεται πάντα ένα ποτάμι που ξεχύνεται από το είναι μας είναι γιατί υπάρχουν λόγοι... κάποτε αποκαλύπτονται όλα... μα η τρυφερότητα και η ευαισθησία της γραφής σου δεν είναι το απαλό σεντόνι που σε σκεπάζει από τις υλακές της φθοράς; Ποίηση δεν είναι κι αυτό φίλε μου; |
| Πολύ τρυφερό και συνάμα σαν μελαγχολικό ερωτικό χάδι... |
