Σταγόνες χρόνου
Στις ρωγμές της ψυχής
Κάψουλες διαφυγής στο αύριο
Και μέσα βαρύς
Ο πυροτεχνουργός
Επάνω σε μνήμες νάρκες
Σκουπίζει σκέψεις απ’ το μέτωπο
Από τα χείλη την αμαρτία
Κι ο πόνος κρότος
Εκκωφαντικός
Κομματιάζει διψασμένες ερινύες
Και χάνεται
Σε μια κόλαση καλοσύνης.