Θέλεις απλά να φύγεις

Πόσες φορές δεν έχουμε ελπίσει σε κάτι βαθιά; Πόσες φορές δεν έχουμε απογοητευτεί  δοσμένοι σε αυτές τις ελπίδες; Κι όμως, ακόμη κι όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως τα θέλαμε, δεν πρέπει να τα παρατάμε. Πρέπει να συνεχίζουμε με περισσότερη επιμονή.

Μια αυτοκτονία πυροδοτεί σκέψεις

Ανάβω το τσιγάρο μου και αφηρημένα κοιτάζω έξω από το παράθυρο. Και όπως καθρεφτίζεται το είδωλο μου στο σκονισμένο τζάμι δεν μπορώ να μην γελάσω με την γελοιότητα της εικόνας που βλέπω. "Πάρε εσύ τα χάδια, τα γυμνά σκοτάδια τα πρωτότυπα.... και άσε εδώ για μένα κάτι στοιχειωμένα σ αγαπώ, σ αγαπώ, σ αγαπώ, καρδία μου...στερεότυπα μου..." φωνάζει η Γαλάνη από τα ηχεία και έχει τόσο δίκιο... Μες τα στερεότυπα σε όλα μου... Καμία πρωτοτυπία.. Γιατί στον κινηματογράφο η ηρωίδα όταν το κάνει έχει άλλη απόχρωση από αυτή που έχω εγώ???  Γιατί εκείνης ο ρεμβασμός έχει πολύχρωμη αύρα και όχι αυτή την μουντή, παθητική, γκρίζα που έχει η δικιά μου?? Ίσως γιατί ο σκηνοθέτης της αληθινής ζωής δεν είναι τόσο ποιητικός...  Ίσως γιατί απλά δεν είμαι γεννημένη ηρωίδα...

Γίνανε οι μνήμες βάρος ασήκωτο...
και όλο όσα έκανα αλλά κυρίως εκείνα που δεν έκανα...
και περνάει ο χρόνος τικ τακ τον ακούς?
ο ήχος του με κουφαίνει ... η σιωπή με κουφαίνει...

Tην έλεγαν Αγάπη

Κάποιοι προσπάθησαν να την ορίσουν 
Κάποιοι δεν σεβαστήκαν ..
Κάποιοι δεν λογάριασαν ..
Και στο όνομα της έσπειραν πανικό ..

Λόγω περιορισμένου χρόνου αλλά και βέβαια λόγω διάθεσης,τώρα τελευταία γράφω μόνο ποιήματα κι αυτά αραιά και που.Θα έλεγα ότι έτσι παίρνω τις ‘’δόσεις’’ μου για να κρατιέμαι ΄΄ζωντανός’’ μέσα σε μια πραγματικότητα που μοιάζει αρκετά μουντή και σκοτεινή σε αυτή τη χώρα.Δεν υπερβάλλω ούτε απαξιώνω τίποτα.Απλά λέω την αλήθεια όπως είναι.Πιο σωστά θα έλεγα ότι η ίδια η κοινωνία,το πλαίσιο στο οποίο λειτουργεί και δρα,απαξιώνει θεσμούς και καταστάσεις.Εγκλωβίζει τους ανθρώπους,τουλάχιστον αυτούς που διαθέτουν κάποια αποθέματα ψυχής ακόμα,τους εγκλωβίζει σε έναν σκάρτο κύκλο από τον οποίο ηρεμείς και ξεφεύγεις μόνο αν συμβιβαστείς και τον αποδεχτείς.Διαφορετικά είσαι καταδικασμένος στην απομόνωση και στην βαθιά απογοήτευση.

Ήθελα από καιρό να μου μιλήσω με τις δικές μου ασύνορες κραυγές που έπνιγαν οι ανατολές των καρναβαλιών και μεθούσαν οι τρομαγμένες ερωμένες - θεατρίνες ξεπεσμένες με τους αλλότριους υποβολείς να υποσκάπτουν τη νοσταλγία των εποχών τους των χρυσών σαν έπη που ναυάγησαν όταν οι τυφλοί ποιητές αρνήθηκαν τα έπαθλα της γραφής τους αφού είχαν ήδη αρνηθεί την πολυτέλεια των εξωφύλλων τους με άδολα ταξίδια στον κόσμο των υπερπόντιων αισθημάτων με ολόκληρο το συν τους συν του μυαλού τους έξω απ' το χρόνο που τρώει ένα ένα τα μέλη της φύσης κι έξω από τα συμπλέγματα των αναγκών που παραλύουν το νου αλλά μ' ένα μεθύσι ατέρμονης δίψας για ανάδειξη της αλήθειας και πίστεψέ το κι εσύ υπάρχει αυτή πάνω απ' το θέατρο σκιών με τα πτυσσόμενα καθίσματα για ανετότερη προσαρμογή των θεατών στις σκηνικές εναλλαγές